Szlak (kolejnictwo) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaSzlak – część linii kolejowej, zawarta pomiędzy dwoma sąsiadującymi posterunkami zapowiadawczymi (stacją, mijanką, bądź posterunkiem odgałęźnym) lub między ostatnim posterunkiem zapowiadawczym, a końcowym punktem linii bez posterunku zapowiadawczego[1][2].
Granicę pomiędzy szlakiem a posterunkiem zapowiadawczym stanowi[1]:
- na liniach jednotorowych – semafor wjazdowy tego posterunku[3];
- na liniach dwutorowych – miejsce znajdowania się semafora wjazdowego i linia prostopadła do osi torów, w miejscu ustawienia tego semafora, z wyjątkiem przypadków, w których granica między poszczególnymi torami szlakowymi a posterunkiem zapowiadawczym jest różna, to jest gdy:
Na szlaku mogą się znajdować takie obiekty jak przystanki osobowe lub zamknięte stacje.
Dwa lub więcej następujących po sobie szlaków stanowi odcinek linii kolejowej.
Schematyczny podział linii na szlaki i odcinki – litery alfabetu symbolizują nazwy stacji i posterunkówZobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 18 lipca 2005 r. w sprawie ogólnych warunków prowadzenia ruchu kolejowego i sygnalizacji (Dz.U. z 2005 r. nr 172, poz. 1444).
- ↑ Instrukcja o prowadzeniu ruchu pociągów Ir-1 (R-1): Załącznik Nr 1 do Uchwały Nr 176/2008 Zarządu Spółki PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. z dnia 17 kwietnia 2008 r., PKP Polskie Linie Kolejowe, s. 8 .
- ↑ Bronisław Gajda: Technika ruchu kolejowego Cz. I: Prowadzenie ruchu pociągów. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1985, s. 16. ISBN 83-206-0290-4.
Na podstawie artykułu: "Szlak (kolejnictwo)" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy
OryginałEdytujHistoria i autorzy
