Szymanowice (województwo łódzkie) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaSzymanowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Zduny.
Historia | edytuj kod
Miejscowość zanotowana po raz pierwszy w języku łacińskim w akcie datowanym na 1 marca 1357 i sygnowanym przez Kazimierza Wielkiego. Wymieniona została w szeregu wsi wchodzących w skład arcybiskupstwa gnieźnieńskiego tzw. „klucza łowickiego”[2].
Wieś została również odnotowana w historycznych dokumentach podatkowych. Na początku XVI wieku mieszkańcy nie płacili dziesięciny z łanów kmiecych, ale odprowadzali jedynie opłatę za kolędę plebanowi w Zdunach. W 1576 wieś liczyła 28 osadników, miała 8. łanów, jednego zagrodnika oraz znajdowała się w niej karczma[2].
W XVI wieku miejscowość leżała w powiecie orłowskim województwa łęczyckiego Rzeczypospolitej Obojga Narodów[3]. Była wsią klucza zduńskiego arcybiskupów gnieźnieńskich wchodząc w skład tzw. księstwa łowickiego[4].
Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze rosyjskim. Jako wieś włościańską, czyli w całości należącą do chłopów, leżącą w gminie Bąków opisał ją XIX wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. W 1827 roku we wsi znajdowało się 25 domów ze 188 mieszkańcami. Liczyła w sumie 708 morg obszaru w tym: 299 morg pastwisk oraz 37 nieużytków[2].
Słownik podaje również, że w 1886 roku na terenie wsi miało miejsce odkrycie archeologiczne. Wykopano dość znaczną ilość starych pieniędzy, które wysłano do Petersburga[2].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie skierniewickim.
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-07-02].
- ↑ a b c d Szymanowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 112 .
- ↑ Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 67.
- ↑ Jerzy Topolski, Rozwój latyfundium arcybiskupstwa gnieźnieńskiego od XVI do XVIII w., Poznań 1955, s. 40.
OryginałEdytujHistoria i autorzy
