The Wind Cries Mary

The Wind Cries Mary w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

The Wind Cries Mary – ballada rockowa[2] napisana przez Jimiego Hendrixa.

Spis treści

Historia utworu | edytuj kod

Nagrywanie | edytuj kod

Nawiązując do relacji jego byłej dziewczyny, Kathy Etchingham, Hendrix w trakcie kłótni użył słowa „Mary” (drugiego imienia Etchingham), co było powodem napisania tekstu piosenki[3][4]. W późniejszym wywiadzie, Hendrix powiedział o słowach utworu, jako że przedstawiają one „więcej niż jedną osobę”[5].

Billy Cox, wieloletni przyjaciel Hendrixa i późniejszy jego basista, zauważył, że Curtis Mayfield wpłynął na stworzenie tego utworu. Hendrix wykonał części piosenki lub zagrał wczesną wersję latem 1966 z zespołem Jimmy James and the Blue Flames w Nowym Jorku[2].

11 stycznia 1967, Hendrix nagrał singel ze swoim zespołem w De Lane Lea Studios w Londynie, w trakcie sesji nagraniowej następnego singla „Hey Joe”. Chas Chandler, producent muzyczny Hendrixa, opowiedział o tym następująco:

Skończyliśmy już prawię nagrywać „Fire”. Zostało nam około dwudziestu minut. Zasugerowałem, że moglibyśmy jeszcze nagrać demo „The Wind Cries Mary”. Mitch Mitchell [perkusista] i Noel Redding [basista] go jeszcze w ogóle nie odsłuchali, więc grali na żywo. Zagrali to raz [i Hendrix doradził dogranie overdubbingu. W całości, dodał on dodatkowo z cztery lub pięć overdubbingów – wszystko zostało zrobione w dwadzieścia minut. Taki był nasz trzeci singel[6].

Wydania | edytuj kod

Singel, który na stronie B miał „Highway Chile”, został wydany w Wielkiej Brytanii w 1967 i zdobył 6. miejsce w UK Singles Chart[7]. W Stanach Zjednoczonych, utwór został wydany wraz z „Purple Haze” na stronie B w czerwcu 1967. „The Wind Cries Mary” zostało później zawarte w amerykańskim wydaniu albumu Are You Experienced, wydanego w sierpniu 1967[a].

Występy | edytuj kod

Hendrix często wykonywał ten utwór na koncertach w 1967 i 1968. Nagranie z Festiwalu w Monterey zostało później wydane w pośmiertnym albumie Jimi Plays Monterey (1986) i Live at Monterey (2008); inne nagranie, z występu z Olympii w Paryżu, zostało wydane w zestawieniu Stages (1991), The Jimi Hendrix Experience (2000) i Live in Paris & Ottawa 1968 (2008). Box set Stages zawiera także nagranie koncertu w Sztokholmie z 1967.

Wpływ i dziedzictwo | edytuj kod

Magazyn Rolling Stone umieścił „The Wind Cries Mary” na 379. pozycji w „Liście 500 utworów wszech czasów”[8]. Wielu muzyków zrobiło własne covery tego singla, m.in. Jamie Cullum, John Mayer, Xavier Rudd, Richie Sambora, Sting, Popa Chubby, Pat Boone, Caron Wheeler i John Antonopoulos. Gil Evans stworzył własną wersję tej piosenki pt. „Mademoiselle Mabry” dla albumu Milesa Davisa – Filles de Kilimanjaro.

Uwagi | edytuj kod

  1. ↑ Amerykańska wersja albumu zawierała trzy single z wersji brytyjskiej w miejscu trzech innych utworów.

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ The Jimi Hendrix Experience – The Wind Cries Mary (ang.). Discogs.
  2. ↑ a b Keith Shadwick: Jimi Hendrix: Musician. San Francisco: Backbeat Books, 2003, s. 80, 87. ISBN 0-87930-764-1.
  3. ↑ Simon Watts: Kathy Etchingham: Life as Jimi Hendrix’s ‘Foxy Lady’ (ang.). BBC News, 3 lutego 2013.
  4. ↑ 'I was Jimi Hendrix’s Yoko Ono’: Kathy Etchingham speaks 40 years on (ang.). London Evening Standard, 16 września 2010.
  5. ↑ Douglas Kent Hall: Rock, A World Bold As Love. Cowles Book Co, 1970. ISBN 978-0402125914.
  6. ↑ John McDermott: Ultimate Hendrix. Nowy Jork: Backbeat Books, 2009, s. 33. ISBN 978-0-87930-938-1.
  7. ↑ Jimi Hendrix Experience (ang.). Official Charts.
  8. ↑ 500 Greatest Songs of All Time (ang.). Rolling Stone, 11 grudnia 2003.

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "The Wind Cries Mary" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy