Tioproperazyna w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaTioproperazyna – organiczny związek chemiczny, lek psychotropowy z grupy neuroleptyków. Należy do grupy piperazynowych pochodnych fenotiazyny.
Tioproperazyna należała do najsilniejszych leków neuroleptycznych, podawana prawie wyłącznie w przypadkach opornych na leczenie[3]. Wykazuje silne działanie uspokajające, antywytwórcze oraz antyautystyczne. Szczególnie silnie działała na objawy osiowe, wywołując przy tym b.silne objawy ze strony układu pozapiramidowego[4] – w tym duże ryzyko późnej dyskinezy, akatyzji. Z tego względu (a także z powodu zsyntezowania nowszych neuroleptyków) obecnie nie jest stosowana w psychiatrii.
Jest antagonistą receptorów dopaminergicznych D1 oraz D2.
Tioproperazyna była stosowana w leczeniu ciężkich postaci schizofrenii, w opanowaniu stanów maniakalnych. Dawka lecznicza od 20 do 60 mg, dawka podtrzymująca 5 mg.
Preparaty | edytuj kod
- Majeptil tabletki 0,005 g i 0,01 g.
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Thioproperazine, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB01622 (ang.).
- ↑ a b Thioproperazine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-03-22] (ang.).
- ↑ L. Korzeniowski, S. Pużyński: Encyklopedyczny Słownik Psychiatrii. PZWL, 1978, s. 434.
- ↑ Leszek Welbel: Leki neuroleptyczne w: Problemy diagnostyki i terapii - Wybrane zagadnienia terapii zaburzeń psychicznych 1982 r.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
