Tomasz Orłowski

Tomasz Orłowski w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Tomasz Hubert Orłowski (ur. 1 sierpnia 1956 w Łodzi) – polski dyplomata, w latach 2007–2014 ambasador RP we Francji i Księstwie Monako, w 2014 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, od 2015 do 2017 ambasador RP we Włoszech i Republice San Marino.

Spis treści

Życiorys | edytuj kod

Wykształcenie i działalność naukowa | edytuj kod

Jest absolwentem Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego i Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Uzyskał magisterium z archeologii powszechnej. Odbył studia typu DEA z zakresu cywilizacji średniowiecznej na Uniwersytecie w Poitiers[1]. Odbył staże w Salzburg Seminar w Salzburgu i w Institut des Hautes Études de Défense Nationale w Paryżu. W latach 80. był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Wrocławskiego. Został wykładowcą stosunków międzynarodowych i dyplomacji na Uniwersytecie Wrocławskim, w Akademii Dyplomatycznej oraz w Krajowej Szkole Administracji Publicznej. Autor licznych publikacji naukowych, w tym poświęconych protokołowi dyplomatycznemu pt. Protokół dyplomatyczny. Ceremoniał & etykieta (2010) i Protokół dyplomatyczny. Między tradycją a nowoczesnością (2015).

Działalność publiczna | edytuj kod

Na początku lat 90. rozpoczął pracę w polskiej dyplomacji. Był I sekretarzem, a potem radcą w Ambasadzie RP w Paryżu, w latach 1994–1996 wicedyrektorem Departamentu Europy w MSZ. Od 1996 był zastępcą ambasadora w stopniu radcy-ministra, a potem ministrem pełnomocnym w Ambasadzie RP w Rzymie. Pełnił także funkcję sekretarza generalnego Polskiego Komitetu ds. UNESCO, zastępcy dyrektora Departamentu Systemu i Problemów Globalnych Narodów Zjednoczonych. W 2005 został mianowany ambasadorem tytularnym i dyrektorem Protokołu Dyplomatycznego MSZ[2].

W latach 2007–2014 sprawował urząd ambasadora RP we Francji i w Księstwie Monako. Po śmierci Mariusza Kazany (10 kwietnia 2010) objął nadzór protokolarny nad organizacją uroczystości pogrzebowych prezydenta Lecha Kaczyńskiego na Wawelu. Powtórnie wezwany do kraju latem 2010, aby przygotować i przeprowadzić ceremonię inauguracji prezydenta Bronisława Komorowskiego (6 sierpnia 2010). 16 listopada 2012 otrzymał nagrodę ministra spraw zagranicznych za osiągnięcia w dyplomacji publicznej i komunikacji medialnej[3][4]. 1 września 2014 objął stanowisko podsekretarza stanu ds. współpracy rozwojowej, Polonii, polityki wschodniej i azjatyckiej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. 30 listopada 2014 został odwołany z tego stanowiska[5].

W marcu 2015 powołany na stanowisko ambasadora RP we Włoszech[6][7] z równoczesną akredytacją w Republice San Marino. W październiku 2016 wybrany na członka korespondenta francuskiej Académie des sciences morales et politiques[8]. W sierpniu 2017 zakończył pełnienie funkcji ambasadora[9][10]. Po powrocie z placówki został wykładowcą Akademii Dyplomatycznej MSZ[11].

Życie prywatne | edytuj kod

Jest żonaty, ma dwie córki. Jego młodszym bratem jest ekonomista Witold Orłowski[12]. W trakcie pobytu na placówce we Francji Tomasz Orłowski przygotował Poradnik savoir-vivre dla kanału MSZ w serwisie YouTube[13].

Odznaczenia | edytuj kod

Publikacje | edytuj kod

Publikacje książkowe
Tłumaczenia

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Tomasz Orłowski. msz.gov.pl. [dostęp 2018-10-02].
  2. ↑ Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 162/. sejm.gov.pl, 5 lutego 2015. [dostęp 2020-11-13].
  3. ↑ Święto Służby Zagranicznej: odznaczenia Prezydenta RP. msz.gov.pl, 16 listopada 2012. [dostęp 2014-10-20].
  4. ↑ Odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej. msz.gov.pl, 16 listopada 2012. [dostęp 2014-10-20].
  5. ↑ Konrad Pawlik podsekretarzem stanu w MSZ. msz.gov.pl, 15 grudnia 2014. [dostęp 2014-12-15].
  6. ↑ Tomasz Orłowski nowym Ambasadorem RP we Włoszech. msz.gov.pl, 20 marca 2015. [dostęp 2015-03-20].
  7. ↑ MSZ: Tomasz Orłowski nowym Ambasadorem RP we Włoszech (komunikat). pap.pl, 20 marca 2015. [dostęp 2014-03-20].
  8. ↑ Correspondants (fr.). asmp.fr. [dostęp 2016-10-17].
  9. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 lipca 2017 r. nr 110.44.2017 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 839).
  10. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 lipca 2017 r. nr 110.45.2017 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 840).
  11. ↑ Letnia Szkoła Dyplomacji 2018. rodm-krakow.pl. [dostęp 2018-10-01].
  12. ↑ Dyplomacja wizerunkowa. tvn24.pl, 10 stycznia 2013. [dostęp 2014-10-20].
  13. ↑ Poradnik Savoir-Vivre: Lekcja 1 – rodzaje krawatów. youtube.com, 17 stycznia 2014. [dostęp 2014-10-20].
  14. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-11-13].
  15. ↑ Estrangeiros com Ordens Portuguesas (port.). presidencia.pt. [dostęp 2020-02-07].
  16. ↑ Amb. Tomasz Orłowski odznaczony Krzyżem Komandorskim Legii Honorowej. paryz.msz.gov.pl, 12 lutego 2013. [dostęp 2014-12-11].
  17. ↑ Commendatore Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it, 7 kwietnia 1997. [dostęp 2014-10-20].
  18. ↑ Grande Ufficiale dell'Ordine della Stella della solidarietà italiana (wł.). quirinale.it, 17 października 2006. [dostęp 2014-10-20].
  19. ↑ Ar Triju Zvaigžņu ordeni apbalvotie, sākot no 2004. gada 1.oktobra (łot.). president.lv. s. 53. [dostęp 2016-09-27].
  20. ↑ „Journal de Monaco. Bulletin Officiel de la Principauté”. Ordonnance Souveraine n° 4.046 du 19 novembre 2012 portant nomination dans l'Ordre de Saint-Charles (fr.). presse.gouv.mc. [dostęp 2014-10-20].

Bibliografia | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Tomasz Orłowski" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy