Tracy Austin w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaTracy Austin (ur. 12 grudnia 1962 w Palos Verdes) – amerykańska tenisistka.
Spis treści
- 1 Kariera tenisowa
- 2 Historia występów wielkoszlemowych
- 3 Finały turniejów WTA
- 4 Występy w Turnieju Mistrzyń
- 5 Występy w turnieju WTA Doubles Championships
- 6 Przypisy
- 7 Bibliografia
Kariera tenisowa | edytuj kod
Jako 10-latka zdobyła mistrzostwo USA w kategorii do lat 12; łącznie triumfowała w 22 krajowych turniejach mistrzowskich w różnych kategoriach juniorskich, jednak praktycznie karierę wśród juniorek zakończyła już jako 14-latka.
Od 1977 występowała w turniejach zawodowych, w tym samym roku wygrała turniej w Portland oraz dotarła do ćwierćfinału wielkoszlemowego US Open; pokonała po drodze m.in. Sue Barker oraz Virginię Ruzici, a uległa Betty Stöve. Wygrała turniej w Portland zaledwie miesiąc po swoich 14. urodzinach stając się najmłodszą triumfatorką turnieju WTA. Była również najmłodszą ćwierćfinalistką któregokolwiek z turniejów wielkoszlemowych, wynik ten poprawiła dopiero Jennifer Capriati, osiągając jako 14-latka półfinał Wimbledonu w 1990 roku.
23 października 1978 roku Austin uzyskała oficjalnie status tenisistki zawodowej. Wygrała w grze pojedynczej dwa turnieje wielkoszlemowe US Open. Najpierw w 1979 roku pokonała w finale Chris Evert 6:4, 6:3, zostając jednocześnie najmłodszą mistrzynią US Open w historii oraz najmłodszą triumfatorką turnieju wielkoszlemowego w Erze Open tenisa (wynik ten poprawiła jedenaście lat później Monica Seles wygrywając French Open 1990, a następnie Martina Hingis Australian Open 1997). Dwa lata później ponownie triumfowała w Nowym Jorku pokonując w zaciętym finale Martinę Navrátilovą 1:6, 7:6(4), 7:6(1). W 1980 roku wygrała ponadto Wimbledon w grze mieszanej (w parze z bratem Johnem Austinem), a rok później, w tej samej konkurencji, przegrali w finale.
Wygrała łącznie 30 turniejów w grze pojedynczej, ostatni z nich w sezonie 1982 w San Diego. Skutecznie przerwała dominację dwóch wieloletnich liderek kobiecego tenisa na świecie, Evert i Navrátilovej, zostając 7 kwietnia 1980 na krótko liderką rankingu WTA.
Sukcesy w bardzo młodym wieku wyczerpały organizm Austin. W 1983 roku przerwała występy trapiona licznymi kontuzjami. Kilkukrotnie próbowała wrócić do zawodowego tenisa. Pierwszy raz już w lutym 1984 roku (zagrała w sumie w dwóch turniejach). Kolejną próbę powrotu skomplikował ciężki wypadek samochodowy w 1989 roku. Ostatecznie w latach 1993-1994 przez kilka miesięcy rywalizowała ponownie w cyklu turniejów WTA Tour, występując nawet w wielkoszlemowych Australian Open i French Open. Nie odniosła jednak sukcesów, a po porażkach w pierwszych meczach na kortach French Open (z Niemką Marketą Kochtą 0:6, 1:6) oraz w Eastbourne (z Kristine Radford 3:6, 4:6) powróciła na sportową emeryturę. Tenisem zajęła się jako komentatorka.
W barwach USA zdobyła trzykrotnie Puchar Federacji (1978, 1979, 1980) oraz dwukrotnie Puchar Wightman (1979 i 1981).
W 1992 została przyjęta w poczet członków Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Historia występów wielkoszlemowych | edytuj kod
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej | edytuj kod
Występy w grze podwójnej | edytuj kod
Występy w grze mieszanej | edytuj kod
Występy w grze podwójnej w turniejach legend | edytuj kod
Finały turniejów WTA | edytuj kod
Gra pojedyncza 44 (30–14) | edytuj kod
Gra podwójna 7 (5–2) | edytuj kod
Gra mieszana 2 (1–1) | edytuj kod
Występy w Turnieju Mistrzyń | edytuj kod
W grze pojedynczej | edytuj kod
Występy w turnieju WTA Doubles Championships | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Mecz nie został rozegrany.
Bibliografia | edytuj kod
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 25 września 2018].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 25 września 2018].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 25 września 2018].
