Trzymacze heraldyczne

Trzymacze heraldyczne w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Tarcza Pole Trzymacze Trzymacze Zawołanie Klejnot Zawój lub korona Labry Hełm Korona rangowa Postument Order Figura Godło Dewiza Elementy herbu Przykład trzymaczy heraldycznych

Trzymacze heraldyczne (podpory tarczowe[1]) – postacie ludzkie lub zwierzęta umieszczane po jednej lub – częściej – po obu stronach, niekiedy za tarczą herbową, i podtrzymujące ją[1].

Spis treści

Opis | edytuj kod

W charakterze trzymaczy mogły wystąpić w zmienionej nieco formie godła heraldyczne, postacie ludzkie – rycerze, Murzyni, giganci, aniołowie – zwierzęta rzeczywiste i fantastyczne – lwy, orły, gryfy, centaury i inne[1]. Trzymaczom często podkładano pod nogi lub łapy specjalny postument heraldyczny, jedynie ptaki – trzymacze wyglądały naturalnie unosząc się swobodnie.

Trzymacze są udostojnieniem herbu, nie mogły być stosowane dowolnie i samowolnie lecz jedynie na mocy specjalnego aktu nadania.

W polskiej heraldyce użycie trzymaczy nie zostało jak dotąd ujęte przepisami, stąd pojawiają się one dowolnie, jako ozdoba herbu. W okresie rozbiorów używanie trzymaczy herbowych zostało ograniczone przez heroldie państw zaborczych tylko do tych prawnie nadanych. Jednak nie wydaje się by była to regulacja wiążąca dla polskiego prawa i obyczaju heraldycznego. Znanym przykładem trzymaczy herbowych w Polsce są złote lwy z herbu Gdańska.

Trzymacze w herbach | edytuj kod

Zobacz też | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b c Paweł Dudziński: Alfabet heraldyczny. Warszawa: Diogenes, 1997, s. 29. ISBN 83-7129-476-X.


Kontrola autorytatywna (exterior ornament of the shield):
Na podstawie artykułu: "Trzymacze heraldyczne" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy