UGM-109/RGM-109 Tomahawk

UGM-109/RGM-109 Tomahawk w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

UGM-109/RGM-109 Tomahawk – zaliczany do broni precyzyjnego rażenia amerykański pocisk manewrujący przeznaczony do odpalania z wyrzutni umieszczonych w okrętach podwodnych (UGM-109) i nawodnych (RGM-109), w obu przypadkach określany także jako Tomahawk SLCM (Submarine Launched Cruise Missile i Ship Launched Cruise Missile). Pociski tego typu, przenosić mogą głowice jądrowe, odłamkowo-burzące, elektromagnetyczne oraz kasetowe, w celu atakowania celów lądowych lub nawodnych.

Spis treści

Rozwój | edytuj kod

Rozwój morskiego pocisku samosterującego rozpoczął się w 1972 roku, kiedy program marynarki Stanów Zjednoczonych zmierzał do zapewnienia flocie pocisków manewrujących dla okrętów nawodnych i podwodnych, w wariantach przeznaczonych do ataku na jednostki nawodne przeciwnika, oraz cele lądowe. Pierwsze podwodne testowe odpalenie pocisku miało miejsce w 1978 roku, wtedy też General Dynamics otrzymał kontrakt na opracowanie i rozwój systemu.

Oryginalnie zaplanowane trzy wersje pocisku, odpalane z okrętów nawodnych oraz podwodnych:

  • UGM-109A TLAM-N (Tomahawk Land Attack Missile - Nuclear);
  • UGM-109B TASM (Tomahawk Anti-Ship Missile);
  • UGM-109C TLAM-C (Tomahawk Land Attack Missile - Conventional) z głowicą konwencjonalną.

Czwarta wersja - UGM-109D TLAM-D - z konwencjonalną głowicą wyposażoną w subamunicję, weszła do służby w 1989 roku.

Pierwsze pociski odpalane z okrętów nawodnych, które weszły do służby w US Navy w 1983 roku na pokładzie pancernika USS "New Jersey" (BB-62)[1], znane były jako BGM-109 Tomahawk. Jednak trzy lata później dokonano podziału klasyfikacyjnego tych pocisków na odpalane z okrętów nawodnych RGM-109 oraz UGM-109 odpalane z zanurzonych okrętów podwodnych.

W 2012 roku siły zbrojne USA zamówiły kolejną partię 252 pocisków wersji Block IV, za 254,6 mln USD, w tym 120 dla okrętów podwodnych[2].

Zobacz też | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Kenneth P. Werrell: The evolution of the cruise missile. Wyd. drugie. Washington, D.C: Air University, Air University Press, s. 192-193. OCLC 12022079.
  2. ↑ Informacje. „Raport – Wojsko Technika Obronność”. Nr 01/2013, s. 66. Agencja Lotnicza Altair. ISSN 1429-270x. 

Bibliografia | edytuj kod

  • Tomahawk (ang.). Missile Threat. [dostęp 2019-02-02].
  • Duncan Lenox: Jane's Strategic Weapon Systems. Wyd. Issue Forty-nine. Coulsdon, Surrey: Jane's Information Group, 2008, s. 202-208. ISSN 0958-6032.
Na podstawie artykułu: "UGM-109/RGM-109 Tomahawk" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy