Umowa na czas określony

Umowa na czas określony w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Umowa na czas określony należy do najpopularniejszych umów terminowych.

Strony zawierają umowę o pracę na czas określony, gdy zamierzają pozostawać w stosunku pracy przez z góry określony czas.

Oznaczenie czasu trwania umowy może nastąpić poprzez wskazanie:

  • konkretnej daty kalendarzowej, z której nadejściem umowa się rozwiąże, np. 15 października 2009 r.,
  • zdarzenia, którego zajście spowoduje rozwiązanie umowy, zdarzenie to musi być pewne, a czas jego nadejścia wiadomy lub przewidywalny, np. sezon wczasowy, sezon grzewczy.

Termin końcowy umowy o pracę na czas określony powinien być oznaczony. Nie jest dopuszczalne dalsze zatrudnianie danej osoby na podstawie tej umowy, gdy okres zatrudnienia (także łączny w przypadku kilku umów) na jej podstawie przekroczy 33 miesięcy. Nie można zawrzeć więcej niż 3 takich umów. Powyższe zakazy nie odnoszą się do zatrudnienia na okres zastępstwa czy prac o charakterze dorywczym bądź sezonowym[1].

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Krzysztof W.K.W. Baran Krzysztof W.K.W. (red.), Kodeks pracy. Komentarz, wyd. IV, Wolters Kluwer Polska, 2018 .url

Bibliografia | edytuj kod

  • PRAWO PRACY 2008, Warszawa 2008.
  • Krzysztof W.K.W. Baran Krzysztof W.K.W. (red.), Kodeks pracy. Komentarz, wyd. IV, Wolters Kluwer Polska, 2018 .url
Na podstawie artykułu: "Umowa na czas określony" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy