Wąsatka w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaWąsatka[5] (Panurus biarmicus) – gatunek niewielkiego ptaka osiadłego lub koczującego z rodziny wąsatek (Panuridae)[5][6][7], której jest jedynym przedstawicielem. Zamieszkuje Europę (przeważnie plamowo) oraz Azję od Morza Kaspijskiego i Azji Mniejszej na wschód przez Azję Środkową aż po północno-wschodnie Chiny. W Polsce nieliczny lub bardzo nieliczny ptak lęgowy niżu, częstszy na zachodzie kraju (tam lokalnie liczny, 1800–2500 par)[8].
Spis treści
- 1 Systematyka
- 2 Morfologia
- 3 Ekologia i zachowanie
- 4 Status i ochrona
- 5 Zobacz też
- 6 Przypisy
- 7 Bibliografia
- 8 Linki zewnętrzne
Systematyka | edytuj kod
Zanim wąsatkę wydzielono do osobnej rodziny, zaliczana była do ogoniatek (Paradoxornithidae)[3][9][10], pokrzewek (Sylviidae)[5] lub tymaliowatych (Timaliidae)[4]. Takson ten najbliżej spokrewniony jest ze skowronkami (Alaudidae)[7].
Wyróżniono kilka podgatunków P. biarmicus[3][6]:
- P. biarmicus biarmicus – zachodnia, środkowa i południowa Europa do południowo-zachodniej Rosji, Bałkanów i zachodniej Turcji.
- P. biarmicus kosswigi – południowo-środkowa Turcja.
- P. biarmicus russicus – wschodnio-środkowa i wschodnia Europa przez południową Rosję do północno-wschodnich Chin, Mongolii, Kazachstanu i środkowej Turcji.
Morfologia | edytuj kod
Samica wąsatki (Anglia)rozpiętość skrzydeł: 16–18 cm
masa ciała: ok. 14 g
Ekologia i zachowanie | edytuj kod
Status i ochrona | edytuj kod
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje wąsatkę za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2020). Liczebność światowej populacji, według szacunków, zawiera się w przedziale 3–6 milionów dorosłych osobników. Trend liczebności populacji nie jest znany[4].
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[11]. Zalecana ochrona biotopów lęgowych.
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Panurus biarmicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ ''Panurus'', [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2012-08-02] (ang.).
- ↑ a b c Bearded Parrotbill (Panurus biarmicus) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
- ↑ a b c BirdLife International, Panurus biarmicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2015-4 [dostęp 2016-02-06] (ang.).
- ↑ a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Panuridae des Murs, 1860 - wąsatki - Bearded reedling (wersja: 2017-03-25). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-25].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Nicators, reedling, larks (ang.). IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-25].
- ↑ a b John H. Boyd III: Panuridae: Bearded Reedling (ang.). W: Aves—A Taxonomy in Flux: Version 3.11a [on-line]. John Boyd's Home Page. [dostęp 2020-11-25].
- ↑ Ludwik Tomiałojć, Tadeusz Stawarczyk: Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. Wrocław: PTPP "pro Natura", 2003, s. 677. ISBN 83-919626-1-X. Według skali przyjętej przez autorów, dla okresu lęgowego nieliczny oznacza zagęszczenie 1–10 par na 100 km2, a bardzo nieliczny – 0,1–1 par na 100 km2.
- ↑ Mały słownik zoologiczny. Ptaki. Busse Przemysław (red.). T. 2. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0563-0.
- ↑ Ogoniatki (Paradoxornithidae) w: Multimedialna Encyklopedia Powszechna Edycja WIEM 2006, Young Digital Poland, 2006
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
Bibliografia | edytuj kod
- Andrzej G. Kruszewicz: Ptaki Polski. Encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Multico, 2007, s. 220-221. ISBN 978-83-7073-474-9.
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne (ang.). W: eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology.
- Panarus biarmicus (Wąsatka). W: M. Gromadzki (red.).: Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. T. 8: Ptaki (część II). Warszawa: Ministerstwo Środowiska, 2004, s. 348–351. ISBN 83-86564-43-1.