Wacław Dahlen

Wacław Dahlen w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Wacław Cyryl Dahlen (ur. 28 marca 1885 w Wólce Mławskiej, zm. 7 maja 1971[1] w Ołtarzewie) – pułkownik dyplomowany łączności Wojska Polskiego.

Spis treści

Życiorys | edytuj kod

W 1906 ukończył ośmioklasowe gimnazjum filologiczne, następnie wstąpił do Szkoły Wojskowej w Wilnie. Szkołę oficerską ukończył z wyróżnieniem w 1908 roku i rozpoczął, jako wybitny absolwent, służbę w armii rosyjskiej. W 1911 wziął udział w kursach dla oficerów łączności.

Z chwilą wybuchu I wojny światowej został przydzielony do XX Korpusu na stanowisko naczelnika służby łączności, a następnie szefa łączności 29 Samodzielnej Brygady. W trakcie odwrotu XX Korpusu z Prus Wschodnich dostał się do niewoli niemieckiej. W obozie jenieckim Elwangen przebywał do roku 1918.

16 kwietnia 1919, po powrocie do kraju, wstąpił w szeregi Wojska Polskiego i został wyznaczony na stanowisko szefa łączności twierdzy Grodno. W czasie wojny z bolszewikami był szefem łączności Grupy gen. Mokrzeckiego, a później 5 Armii.

Po zakończeniu działań wojennych służbę pełnił w Dowództwie Technicznym MSWojsk. w Warszawie. W latach 1922–1923 był słuchaczem Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 15 października 1923, po ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu naukowego oficera Sztabu Generalnego, otrzymał przydział do Wyższej Szkole Wojennej na stanowisko asystenta[2]. W uczelni tej był długoletnim wykładowcą taktyki łączności. Pozostawał wówczas oficerem nadetatowym 1 pułku łączności w Zegrzu. W latach 1926–1927 odbył praktykę na stanowisku dowódcy batalionu w 30 pułku Strzelców Kaniowskich, z którym uczestniczył w przewrocie majowym. W 1931 wyznaczony został na stanowisko komendanta Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu. W listopadzie następnego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I. Z dniem 28 lutego 1933 został przeniesiony w stan spoczynku[3]. W 1934 był już w stanie spoczynku, pozostając na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa III Miasto i posiadając przydział mobilizacyjny do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I, do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I.

We wrześniu 1939 wziął czynny udział w obronie Warszawy. W czasie okupacji mieszkał w Ołtarzewie i prowadził razem z żoną gospodarstwo ogrodnicze[4]. Wziął udział w pracach komisji pod przewodnictwem gen. bryg. Bronisława Prugar-Ketlinga, powołanej do obliczenia strat i kosztów poniesionych przez Wojsko Polskie w wojnie z Niemcami w roku 1939–1945, za co odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi[5]. Miał syna Jana, prawnika i publicystę „Słowa Powszechnego" ps. „Bohdan Dydenko”. Jego wnukiem jest Alfred Dahlen, muzyk.

Był encyklopedystą. Został wymieniony w gronie edytorów ośmiotomowej Encyklopedii wojskowej wydanej w latach 1931–1939 gdzie zredagował hasła związane z łącznością. Wchodził w skład komitetu redakcyjnego tej encyklopedii[6].

Awanse | edytuj kod

  • podporucznik - 1908
  • porucznik - 1912
  • podkapitan - 1915[7]
  • major - 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów łączności
  • podpułkownik - 31 marca 1924 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 1. lokatą w korpusie oficerów łączności
  • pułkownik - ?

Odznaczenia | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Nekrologi warszawskie - Baza nekrologów
  2. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 63 z 27.09.1923 r., s. 587.
  3. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 7 z 20.05.1933 r.
  4. ↑ MaciejM. Górnisiewicz MaciejM., Moszczenica, Polska, Kronika Talikowskich, kronikatalikowskich.com [dostęp 2018-02-23]  (pol.).
  5. ↑ a b Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 1 października 1946 r. o odznaczeniach oficerów za bardzo sumienną i gorliwą pracę, związaną z obliczeniem strat i kosztów poniesionych przez Wojsko Polskie w wojnie z Niemcami w roku 1939-1945 (M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 213). Został wymieniony wśród odznaczonych, jako pułkownik
  6. ↑ Laskowski, t.I 1931 ↓.
  7. ↑ a b http://sp2put.pl/radioelektronicy/radiotechnicy_wojskowi.htm

Bibliografia | edytuj kod

  • Zbigniew Wiśniewski, Wojska łączności w latach 1914-1920, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998, ​ISBN 83-87103-44-6​.
  • Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1923
  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924
  • Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928
  • Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931
  • Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34
  • Otton Laskowski: Encyklopedia wojskowa. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego, 1931.
Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Wacław Dahlen" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy