Wacław IV Luksemburski w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaWacław IV Luksemburski (ur. 26 lutego 1361, zm. 16 sierpnia 1419) – król niemiecki 1378–1400 i czeski 1378–1419, książę Luksemburga 1383–1419. Syn Karola IV Luksemburskiego.
Spis treści
Życiorys | edytuj kod
Elekcja | edytuj kod
Na króla rzymskiego wybrany został za życia swego ojca Karola IV w roku 1376 (został koregentem), co wywołało oburzenie elit państwa. Koronowany został 6 lipca 1376. Rozrost władzy udzielnych książąt, rosnący partykularyzm i podziały spowodowały upadek władzy centralnej. Wacław IV starał się lawirować między zwalczającymi się nawzajem miastami i wielkimi właścicielami ziemskimi, co zaowocowało utratą zaufania społecznego.
W katedrze w Monza jest zachowany wizerunek przedstawiający koronację Wacława na króla Italii żelazną koroną w obecności sześciu pozostałych elektorów. Wizerunek został prawdopodobnie wykonany wyłącznie w celu wzmocnienia roszczeń katedry do przechowywania żelaznej korony. Sam fakt koronacji jest kwestionowany przez historyków.
Cele polityki | edytuj kod
Podobnie jak ojcu, Wacławowi zależało na rozwoju własności wewnątrz własnego rodu, ale brakło mu zdolności i zręczności Karola IV, toteż po śmierci Karola opozycja zaczęła mu grozić detronizacją. Zagrożenie to stało się tym bardziej realne gdy brat stryjeczny króla Jodok z Moraw uwięził go przejściowo (1394). Wreszcie w Oberlahnstein ogłoszono detronizację Wacława jako króla niemieckiego obierając monarchą Ruprechta z Palatynatu. Po śmierci pochowany został w klasztorze w Zbraslaviu. W czasie wojen husyckich po splądrowaniu klasztoru jego zwłoki zostały wyrzucone z trumny[1].
Małżeństwa | edytuj kod
Wacław został w 1366 roku zaręczony z Elżbietą Slawońską, córką Stefana, brata Ludwika I Wielkiego, króla Węgier. Zaręczyny zostały kilka lat później unieważnione wskutek starań Elżbiety Łokietkówny. Wacław był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Joanna Bawarska, a drugą Zofia Bawarska. Oba związki, podobnie jak wiele małżeństw innych Luksemburgów, okazały się bezpotomne.
Przodkowie | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Bożena Krzywobłocka, Róża Krzywobłocka, Tajemnice klejnotów. Warszawa 1983, s.51.
Bibliografia | edytuj kod
- Benedykt Zientara: "Historia powszechna średniowiecza"
- Tadeusz Manteuffel: "Historia Powszechna-Średniowiecze"
- Stanisław A. Sroka: "Genealogia Andegawenów Węgierskich", Kraków 1999
- ISNI: 0000 0003 8268 7784
- VIAF: 265916414
- LCCN: n82011955
- GND: 118631349
- BnF: 12139382d
- SUDOC: 02985458X
- NKC: jn20000728788
- NTA: 071839968
- PLWABN: 9810659846405606
- WorldCat: lccn-n82011955
OryginałEdytujHistoria i autorzy
