Wikipedysta:Poloniaeus/Staniewscy herbu Starykoń w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii < Wikipedysta:Poloniaeus Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Herb rodu Staniewskich, Starykoń.
Staniewscy – polską rodzina arystokratyczna pieczętująca się herbem Starykoń.[1] Członkowie rodziny byli dziedzicami części regionu Grodna we współczesnej Białorusi. Członkowie tej rodziny są również dziedzicami części rodzinnego majątku Horodyskich w Samborze, do których prawa zostały odwołane po I wojnie światowej.[2] Rodzina ma powiązania z innymi polskimi rodzinami szlacheckimi i królewskimi, w tym z rodziną Zamojskich. W pochodzeniu rodziny można odkryć rosyjskich lub bułgarskich bojarów. Wiele ważnych dokumentów dotyczących historii rodziny zostały utracone lub zniszczone w czasie obu Wojen Światowych.
Członkowie tej rodziny są założycielami pierwszego na świecie stacjonarnego cyrku w Warszawie, Cyrk Braci Staniewskich. Funkcjonował od 1882 do 1939 roku, kiedy spłonął podczas bombardowania Warszawy podczas II wojny światowej. Po wojnie nie zdecydowano się na jego odbudowę.[3]
Przedstawiciele rodu | edytuj kod
- Józef Staniewski (ur. 1969) – białoruski duchowny katolicki
- Józef Staniewski (ur. 1795, zm. 1871) – duchowny katolicki
- Roman Staniewski (ur. 1923) – polski geodeta, uczestnik Powstania warszawskiego
- Tadeusz Staniewski – przewodniczący KPEiR[4]
- Włodzimierz Staniewski (ur. 1950) – polski reżyser
Herb Staniewskich | edytuj kod
Tradycyjnie, Rodzina Staniewskich pieczętuje się herbem Starykoń, który według legend heraldycznych, powstał w XI wieku.[5] Herb został po raz pierwszy wymieniony w piśmie w 1320 roku, gdy dokument potwierdzający szlachetność Grzegorza z Wronińca został podpisany przez wielkiego księcia litewskiego, króla Polski, Władysława II Jagiełły.[5] Istnieje legenda dotycząca genezy herbu:
Było trzech braci herbu Topór – Sędziwój, Nawój i Żegota. Gdy Żegota po długiej podróży powrotnej do domu, okazało się, że Sędziwój i Nawój podzielili między sobą cały majątek swego ojca, wyrzekając się swojego brata. Widząc to, Żegota okazał się jego prawo do narodzin i fortuny przed królem. Monarcha, w celu zrekompensowania mu za doznaną krzywdę, wyróżnił go od jego braci, dając mu nowy herb – biały koń, na którym Żegota opuścił rodzinny dom. Ale aby odnotować, że pochodził z rodziny Toporczyków, topór ze starego herbu został wyniesiony nad hełmem jako klejnot.[6]
-
Herb Starykoń z Codexu Bergshammar.
-
Herb Starykoń malowany w polichromii herbowej Zamku w Baranowie Sandomierskim.
-
Herb Starykoń opublikwany w książce "Herby szlachty polskiej", 1908 Zbigniewa Leszczyca.
-
Herb Starykoń z "Herbarz polski: od średniowiecza do XX wieku", Tadeusza Gajla.
-
Herb reprezentujący rodzinę Staniewskich.
Przypisy | edytuj kod
- ↑ TadeuszT. Gajl TadeuszT., Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku: ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów., L&L, 2007, s. 406-539, ISBN 978-83-60597-10-1 .
- ↑ Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej, PAN Biblioteka Kórnicka, originalnie opublikowne: Lwów, 1857, Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988 [zarchiwizowane] .???
- ↑ BartoszB. Andrejuk BartoszB., Warszawski Madison Square Garden, TVN Warszawa [dostęp 2015-11-29] .
- ↑ KPEiR, Władze KPEiR, KPEiR.org [dostęp 2014-04-24] .
- ↑ a b FranciszekF. Piekośinski FranciszekF., O dynastycznym szlachty polskiej pochodzeniu., Kraków 1885, s. 15-16 .{{Cytuj}} Nieprawidłowe pola: "isbn".
- ↑ BartoszB. Paprocki BartoszB., Herbarz rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584. KazimierzK. Turowski, Kraków 1858, s. 105 .
OryginałEdytujHistoria i autorzy
