Witold Zawadowski w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaWitold Eugeniusz Zawadowski (ur. 23 lutego 1888 w Skobełce, zm. 12 sierpnia 1980 w Warszawie) – lekarz radiolog, pionier radiologii w Polsce, pułkownik lekarz Wojska Polskiego, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Spis treści
Życiorys | edytuj kod
Był bratem Jana, znanego malarza. Żonaty z Marią Antoniną z domu Jastrzębiec-Popławską, z którą miał sześciu synów. Najstarszy z nich: Andrzej Zawadowski był sierżantem i podharcmistrzem. Dwóch młodszych synów zginęło w czasie II wojny światowej.
W 1913 roku uzyskał dyplom lekarski. 6 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony w stopniu majora z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w korpusie lekarskim, w grupie lekarzy z byłej cesarskiej i królewskiej Armii. W 1920 roku, w czasie wojny z bolszewikami, pełnił służbę w Naczelnym Dowództwie WP na stanowisku kierownika Sekcji I Personalnej Szefostwa Sanitarnego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Pełnił służbę w 1 Batalionie Sanitarnym w Warszawie. 3 listopada 1922 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze hospitanta Kursu doszkolenia 1922-1923. W grudniu 1923 roku, po ukończeniu kursu, został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego[1]. Z dniem 1 grudnia 1924 roku został przeniesiony do 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie z równoczesnym odkomenderowaniem na roczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Paryżu[2].
Do 1939 roku pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie na stanowisku kierownika naukowego Oddziału Radiologicznego Szpitala Szkolnego[3][4]. Jednocześnie pełnił funkcję wiceprezesa Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego i kierował prywatnym Zakładem Rentgenologicznym dla diagnostyki i terapii przy ulicy Poznańskiej 17 w Warszawie. 18 lutego 1930 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy[5]. Awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 2 lokatą w korpusie oficerów służby zdrowia, w grupie lekarzy[6].
Od 1933 roku docent, a od 1946 roku profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1950 roku profesor Akademii Medycznej w Warszawie. Od 1948 roku członek Państwowej Akademii Umiejętności. Od 1952 roku Państwowej Akademii Nauk. Konsultant krajowy w zakresie rentgenologii. Od 1930 roku redaktor „Polskiego Przeglądu Radiologicznego” (od 1955 roku „Polskiego Przeglądu Radiologii i Medycyny Nuklearnej”). Doktor honoris causa Akademii Medycznej w Warszawie 1975.
Główne prace z rentgenodiagnostyki narządów klatki piersiowej. Był wychowawcą wielu przyszłych radiologów.
Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 139-4-4,5)[7].
Ordery i odznaczenia | edytuj kod
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1951)[8]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[9]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie, po raz pierwszy w 1921)[10]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[11]
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 81 z 29 grudnia 1923 roku, s. 753.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 stycznia 1925 roku, s. 14.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 323, 826.
- ↑ Wojtkowiak 1973 ↓, s. 333.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 20 lutego 1930 r., s. 66.
- ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939 roku, Biblioteka Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego tom 29, Fundacja CDCN, Kraków 2006, ISBN 978-83-7188-899-1, s. 367, 492.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: WITOLD ZAWADOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2018-03-03] .
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 75, poz. 1024 „za wybitną działalność naukową w dziedzinie medycyny”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2103 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1750)
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu administracji i wiedzy lekarskiej w wojsku”.
Bibliografia | edytuj kod
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Stefan Wojtkowiak: Lancet i karabin. Dzieje szkolnictwa medycznego w Wojsku Polskim. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1973.
- Wielka Encyklopedia Powszechna PWN – materiał zebrany