Wojciech Siemion w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Wojciech Siemion, 2008 Autograf z kwiatkiem (styczeń 1973) Grób Wojciecha Siemiona na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na PowązkachWojciech Juliusz Siemion (ur. 30 lipca 1928 w Krzczonowie, zm. 24 kwietnia 2010 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy.
Spis treści
- 1 Życiorys
- 2 Życie prywatne
- 3 Odznaczenia i wyróżnienia
- 4 Twórczość
- 5 Przypisy
- 6 Bibliografia
- 7 Linki zewnętrzne
Życiorys | edytuj kod
Jego ojciec Mikołaj Siemion był kierownikiem szkoły w Krzczonowie; został zamordowany przez Niemców. Wojciech Siemion miał 6 braci, wśród nich profesora nauk chemicznych Ignacego Siemiona, i 2 siostry, które zmarły wkrótce po urodzeniu[1].
Ukończył Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu, następnie studiował prawo na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1947–1950), został absolwentem PWST w Warszawie (z 1951).
Debiutował w 1946 (jako adept) rolą Madrygała w Krakowiakach i Góralach Wojciecha Bogusławskiego na scenie Teatru Miejskiego im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Był aktorem Teatru Polskiego w Szczecinie (1950–1951), Teatru Ateneum (1951–1955), Teatru Młodej Warszawy (1955–1957), Teatru Komedia (1957–1962 i 1966–1968, w którym pełnił funkcję dyrektora i kierownika artystycznego), Teatru Narodowego (1962–1963, 1964–1965, 1972–1983), Teatru Powszechnego (1963–1964) i Teatru Ludowego w Warszawie (1970–1972), a także Teatru Polskiego we Wrocławiu (1968–1969). Był aktorem Studenckiego Teatru Satyryków, później w latach 60. kabaretu „Pod Egidą”. Zakładał teatr „Stara Prochownia”, w którym od 1972 pełnił funkcję dyrektora.
Prowadził spotkania dla czytelników pt. „Lekcja czytania”, podczas których przedstawiał własne interpretacje utworów Adama Mickiewicza, Cypriana Kamila Norwida, Mirona Białoszewskiego i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Metodą interpretacyjną podczas tych spotkań było umiejętne wyczucie rytmiki utworów.
Wykładał w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie na Wydziale Aktorstwa, prowadził także prywatne muzeum we wsi Petrykozy.
W 1983 wszedł w skład rady krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. W latach 1985–1989 z ramienia PZPR sprawował mandat posła na Sejm PRL IX kadencji. Od 1998 do 2002 zasiadał w sejmiku mazowieckim, reprezentując Polską Partię Socjalistyczną (wybrany został z listy SLD). W 2001 z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego kandydował bez powodzenia do Sejmu. W 2002 i 2006 z listy PSL ubiegał się bezskutecznie ponownie o mandat radnego sejmiku, jednak w 2007 objął go w miejsce wybranego do Sejmu Janusza Piechocińskiego.
21 kwietnia 2010 aktor doznał poważnych obrażeń w wyniku wypadku drogowego w Ruszkach pod Sochaczewem. Trzy dni później zmarł[2] w warszawskim szpitalu[3].
Pogrzeb Wojciecha Siemiona odbył się 7 maja 2010 w kościele św. Karola Boromeusza na warszawskich Starych Powązkach, po której nastąpił pochówek w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych w Warszawie[4].
Życie prywatne | edytuj kod
Był żonaty z Jadwigą Siemion, zmarłą w 2004[5]. Ponownie ożenił się kilka lat później z Barbarą Kasper-Siemion[6].
Odznaczenia i wyróżnienia | edytuj kod
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999)[7]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1989)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1984)
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1962)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1956)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1975)
- Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia (1987)
- Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1984)
- Odznaka Honorowa m.st. Warszawy (1977)
- Medal 100-lecia wyzwolenia Bułgarii (1978)
- Medal Pamiątkowy „Pro Masovia” (2008)[8]
- Nagroda im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego (1962)
- Nagroda Specjalna Ministra Obrony Narodowej w dziedzinie teatru i filmu za całokształt twórczości (1988)
- Nagroda im. Witolda Hulewicza[9]
Twórczość | edytuj kod
Filmografia | edytuj kod
- Załoga (1951) jako Tadeusz
- Przygoda na Mariensztacie (1953) jako Bronek, członek zespołu pieśni i tańca ze Złocieńca
- Trudna miłość (1954) jako syn Kubali
- Eroica (1957) jako por. „Marianek”
- Zamach (1958) jako akowiec „Ryś”
- Zezowate szczęście (1960) jako personalny Józef Kacperski
- Marysia i krasnoludki (1960) jako Skrobek i Koszałek Opałek
- Świadectwo urodzenia (1961) jako taboryta Józef
- Złoto (1961) jako współlokator
- Zerwany most (1962) jako Iwan
- Czarne skrzydła (1962) jako sygnalista Jan Duś
- Jutro premiera (1962) jako inspicjent Józio
- Skąpani w ogniu (1963) jako kapral Naróg
- Barwy walki (1964) jako „Elegant”, członek oddziału AL
- Giuseppe w Warszawie (1964) jako Hans, pijany żołnierz niemiecki
- Życie raz jeszcze (1964) jako członek Komitetu Powiatowego atakujący Jakuszyna
- Salto (1964) jako artysta
- Sposób bycia (1965) jako listonosz
- Wojna domowa (1965–1966) jako wychowawca Pawła
- Czterej pancerni i pies (1966–1970) jako kapral Kucharek
- Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (1966) jako Jaszczołt, kapitan MO
- Poradnik matrymonialny (1967) jako milicjant
- Kierunek Berlin (1968) jako kapral Wojciech Naróg
- Ostatnie dni (1969) jako kapral Wojciech Naróg
- Co jest w człowieku w środku (1969) jako starszy sierżant Słaboszewski
- Kłopotliwy gość (1971) jako oficer straży pożarnej
- Poszukiwany, poszukiwana (1972) jako prokurator
- Nie ma róży bez ognia (1974) jako dyrektor szkoły
- Ziemia obiecana (1974) jako Wilczek
- Zwycięstwo (1974) jako kapral Wojciech Naróg
- Wolna sobota (1977) jako Mieczysław Gawełek
- Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz (1978) jako badylarz „wynajmujący” ciężarówkę
- Filip z konopi (1981) jako naczelnik
- Rodzina Leśniewskich (1981) jako profesor Zbigniew Radosz (odc. 7)
- Alternatywy 4 (1983) jako inżynier Dominek
- Odjazd (1991) jako Gozdek
- Kolejność uczuć (1993) jako dyrektor teatru
- Tajemnica trzynastego wagonu (1993) jako Wiktor
- Złotopolscy (1997) jako Zdzisław Wolski
- Przedwiośnie (2001) jako Maciejunio
- Ubu Król (2003) jako Merdenpot
- Szatan z siódmej klasy (2006) jako dziadek Ignaca (odc. 5–7)
- Taxi A (2007) jako emeryt
- Niezawodny system (2008) jako Leon
- Ostatnia akcja (2009) jako Władek, były żołnierz AL
Dubbing | edytuj kod
- 1958: Pies Huckleberry (Pies Huckleberry)
- 1977: Alicja w Krainie Czarów (Bazyli)
- 1973: O krasnoludkach i sierotce Marysi (Skrobek)
- 2009: Odlot (Carl Fredricksen)
Publikacje | edytuj kod
- Lekcja czytania. Norwid, 2001
- Lekcja czytania. Mickiewicz, 2003
- Lekcja czytania. Gałczyński czyli Metryka grecka i rzymska w niektórych wierszach poety, 2003
- (Za)patrzenie, 2004
- Non omnis moriar przy Józefa Panfila portretach człowieka, 2005
- Lekcja czytania. Różewicz, 2006
- Lekcja czytania. Białoszewski, 2007
- Lekcja czytania. Aleksander Wat, 2008
- Lekcja czytania. Juliusz Słowacki, 2009
- Fortepian Szopena, 2010
Przypisy | edytuj kod
- ↑ KrzysztofK. Zwoliński KrzysztofK., Juliusz Wojciech Siemion (1928–2010), „Rocznik Mazowiecki”, Nr 22, 2010, s. 130–138 [dostęp 2019-08-02] .
- ↑ Zmarł Wojciech Siemion, rp.pl, 24 kwietnia 2010 [dostęp 2010-04-24] .
- ↑ Zmarł wybitny aktor Wojciech Siemion, gazetaprawna.pl, 24 kwietnia 2010 [zarchiwizowane 2012-03-06] .
- ↑ Pogrzeb Siemiona na Powązkach, fakt.pl, 7 maja 2010 [dostęp 2019-08-02] .
- ↑ EdmundE. Mazur EdmundE., Adwokat Jadwiga Siemion, palestra.pl [zarchiwizowane 2018-04-25] .
- ↑ Wojciech Siemion ponownie się ożenił, onet.pl, 16 września 2009 [zarchiwizowane 2009-09-24] .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 grudnia 1999 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 258).
- ↑ Pro Masovia – 2008 r., mazovia.pl [dostęp 2017-08-17] .
- ↑ Laureaci nagrody im. Witolda Hulewicza, hulewicz.org.pl [dostęp 2018-12-02] .
Bibliografia | edytuj kod
- Wojciech Siemion w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2010-05-13].
- Wojciech Siemion w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2010-05-13].
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Wojciech Juliusz Siemion w bazie Filmweb. [dostęp 2010-05-13].
- Wojciech Juliusz Siemion w bazie e-teatr.pl. [dostęp 2010-05-13].