Wojciech Siemion - encyklopedia.biolog.pl

Wojciech Siemion w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Wojciech Siemion, 2008 Autograf z kwiatkiem (styczeń 1973) Grób Wojciecha Siemiona na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Wojciech Juliusz Siemion (ur. 30 lipca 1928 w Krzczonowie, zm. 24 kwietnia 2010 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy.

Życiorys | edytuj kod

Jego ojciec Mikołaj Siemion był kierownikiem szkoły w Krzczonowie; został zamordowany przez Niemców. Wojciech Siemion miał 6 braci, wśród nich profesora nauk chemicznych Ignacego Siemiona, i 2 siostry, które zmarły wkrótce po urodzeniu^[1].

Ukończył Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu, następnie studiował prawo na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1947–1950), został absolwentem PWST w Warszawie (z 1951).

Debiutował w 1946 (jako adept) rolą Madrygała w Krakowiakach i Góralach Wojciecha Bogusławskiego na scenie Teatru Miejskiego im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Był aktorem Teatru Polskiego w Szczecinie (1950–1951), Teatru Ateneum (1951–1955), Teatru Młodej Warszawy (1955–1957), Teatru Komedia (1957–1962 i 1966–1968, w którym pełnił funkcję dyrektora i kierownika artystycznego), Teatru Narodowego (1962–1963, 1964–1965, 1972–1983), Teatru Powszechnego (1963–1964) i Teatru Ludowego w Warszawie (1970–1972), a także Teatru Polskiego we Wrocławiu (1968–1969). Był aktorem Studenckiego Teatru Satyryków, później w latach 60. kabaretu „Pod Egidą”. Zakładał teatr „Stara Prochownia”, w którym od 1972 pełnił funkcję dyrektora.

Prowadził spotkania dla czytelników pt. „Lekcja czytania”, podczas których przedstawiał własne interpretacje utworów Adama Mickiewicza, Cypriana Kamila Norwida, Mirona Białoszewskiego i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Metodą interpretacyjną podczas tych spotkań było umiejętne wyczucie rytmiki utworów.

Wykładał w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie na Wydziale Aktorstwa, prowadził także prywatne muzeum we wsi Petrykozy.

W 1983 wszedł w skład rady krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. W latach 1985–1989 z ramienia PZPR sprawował mandat posła na Sejm PRL IX kadencji. Od 1998 do 2002 zasiadał w sejmiku mazowieckim, reprezentując Polską Partię Socjalistyczną (wybrany został z listy SLD). W 2001 z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego kandydował bez powodzenia do Sejmu. W 2002 i 2006 z listy PSL ubiegał się bezskutecznie ponownie o mandat radnego sejmiku, jednak w 2007 objął go w miejsce wybranego do Sejmu Janusza Piechocińskiego.

21 kwietnia 2010 aktor doznał poważnych obrażeń w wyniku wypadku drogowego w Ruszkach pod Sochaczewem. Trzy dni później zmarł^[2] w warszawskim szpitalu^[3].

Pogrzeb Wojciecha Siemiona odbył się 7 maja 2010 w kościele św. Karola Boromeusza na warszawskich Starych Powązkach, po której nastąpił pochówek w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych w Warszawie^[4].

Życie prywatne | edytuj kod

Był żonaty z Jadwigą Siemion, zmarłą w 2004^[5]. Ponownie ożenił się kilka lat później z Barbarą Kasper-Siemion^[6].

Odznaczenia i wyróżnienia | edytuj kod

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999)^[7]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1989)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
Order Sztandaru Pracy I klasy (1984)
Order Sztandaru Pracy II klasy (1962)
Srebrny Krzyż Zasługi (1956)
Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
Medal 30-lecia Polski Ludowej (1975)
Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia (1987)
Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1984)
Odznaka Honorowa m.st. Warszawy (1977)
Medal 100-lecia wyzwolenia Bułgarii (1978)
Medal Pamiątkowy „Pro Masovia” (2008)^[8]
Nagroda im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego (1962)
Nagroda Specjalna Ministra Obrony Narodowej w dziedzinie teatru i filmu za całokształt twórczości (1988)
Nagroda im. Witolda Hulewicza^[9]

Twórczość | edytuj kod

Filmografia | edytuj kod

Załoga (1951) jako Tadeusz
Przygoda na Mariensztacie (1953) jako Bronek, członek zespołu pieśni i tańca ze Złocieńca
Trudna miłość (1954) jako syn Kubali
Eroica (1957) jako por. „Marianek”
Zamach (1958) jako akowiec „Ryś”
Zezowate szczęście (1960) jako personalny Józef Kacperski
Marysia i krasnoludki (1960) jako Skrobek i Koszałek Opałek
Świadectwo urodzenia (1961) jako taboryta Józef
Złoto (1961) jako współlokator
Zerwany most (1962) jako Iwan
Czarne skrzydła (1962) jako sygnalista Jan Duś
Jutro premiera (1962) jako inspicjent Józio
Skąpani w ogniu (1963) jako kapral Naróg
Barwy walki (1964) jako „Elegant”, członek oddziału AL
Giuseppe w Warszawie (1964) jako Hans, pijany żołnierz niemiecki
Życie raz jeszcze (1964) jako członek Komitetu Powiatowego atakujący Jakuszyna
Salto (1964) jako artysta
Sposób bycia (1965) jako listonosz
Wojna domowa (1965–1966) jako wychowawca Pawła
Czterej pancerni i pies (1966–1970) jako kapral Kucharek
Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (1966) jako Jaszczołt, kapitan MO
Poradnik matrymonialny (1967) jako milicjant
Kierunek Berlin (1968) jako kapral Wojciech Naróg
Ostatnie dni (1969) jako kapral Wojciech Naróg
Co jest w człowieku w środku (1969) jako starszy sierżant Słaboszewski
Kłopotliwy gość (1971) jako oficer straży pożarnej
Poszukiwany, poszukiwana (1972) jako prokurator
Nie ma róży bez ognia (1974) jako dyrektor szkoły
Ziemia obiecana (1974) jako Wilczek
Zwycięstwo (1974) jako kapral Wojciech Naróg
Wolna sobota (1977) jako Mieczysław Gawełek
Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz (1978) jako badylarz „wynajmujący” ciężarówkę
Filip z konopi (1981) jako naczelnik
Rodzina Leśniewskich (1981) jako profesor Zbigniew Radosz (odc. 7)
Alternatywy 4 (1983) jako inżynier Dominek
Odjazd (1991) jako Gozdek
Kolejność uczuć (1993) jako dyrektor teatru
Tajemnica trzynastego wagonu (1993) jako Wiktor
Złotopolscy (1997) jako Zdzisław Wolski
Przedwiośnie (2001) jako Maciejunio
Ubu Król (2003) jako Merdenpot
Szatan z siódmej klasy (2006) jako dziadek Ignaca (odc. 5–7)
Taxi A (2007) jako emeryt
Niezawodny system (2008) jako Leon
Ostatnia akcja (2009) jako Władek, były żołnierz AL

Dubbing | edytuj kod

1958: Pies Huckleberry (Pies Huckleberry)
1977: Alicja w Krainie Czarów (Bazyli)
1973: O krasnoludkach i sierotce Marysi (Skrobek)
2009: Odlot (Carl Fredricksen)

Publikacje | edytuj kod

Lekcja czytania. Norwid, 2001
Lekcja czytania. Mickiewicz, 2003
Lekcja czytania. Gałczyński czyli Metryka grecka i rzymska w niektórych wierszach poety, 2003
(Za)patrzenie, 2004
Non omnis moriar przy Józefa Panfila portretach człowieka, 2005
Lekcja czytania. Różewicz, 2006
Lekcja czytania. Białoszewski, 2007
Lekcja czytania. Aleksander Wat, 2008
Lekcja czytania. Juliusz Słowacki, 2009
Fortepian Szopena, 2010

Przypisy | edytuj kod

↑ KrzysztofK. Zwoliński KrzysztofK., Juliusz Wojciech Siemion (1928–2010), „Rocznik Mazowiecki”, Nr 22, 2010, s. 130–138 [dostęp 2019-08-02] .
↑ Zmarł Wojciech Siemion, rp.pl, 24 kwietnia 2010 [dostęp 2010-04-24] .
↑ Zmarł wybitny aktor Wojciech Siemion, gazetaprawna.pl, 24 kwietnia 2010 [zarchiwizowane 2012-03-06] .
↑ Pogrzeb Siemiona na Powązkach, fakt.pl, 7 maja 2010 [dostęp 2019-08-02] .
↑ EdmundE. Mazur EdmundE., Adwokat Jadwiga Siemion, palestra.pl [zarchiwizowane 2018-04-25] .
↑ Wojciech Siemion ponownie się ożenił, onet.pl, 16 września 2009 [zarchiwizowane 2009-09-24] .
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 grudnia 1999 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 258).
↑ Pro Masovia – 2008 r., mazovia.pl [dostęp 2017-08-17] .
↑ Laureaci nagrody im. Witolda Hulewicza, hulewicz.org.pl [dostęp 2018-12-02] .

Bibliografia | edytuj kod

Wojciech Siemion w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2010-05-13].
Wojciech Siemion w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2010-05-13].

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Wojciech Juliusz Siemion w bazie Filmweb. [dostęp 2010-05-13].
Wojciech Juliusz Siemion w bazie e-teatr.pl. [dostęp 2010-05-13].

Kontrola autorytatywna (osoba):

Na podstawie artykułu: "Wojciech Siemion" pochodzącego z Wikipedii
Oryginał Edytuj Historia i autorzy