Wyżyna Małopolska w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Wyżyna MałopolskaWyżyna Małopolska (342) – wyżynna podprowincja fizycznogeograficzna w południowej Polsce, stanowiąca centralną część Wyżyn Polskich. Położona jest na północ i zachód od Wisły.
Na zachodzie graniczy z Wyżyną Śląsko-Krakowską, od północy i północnego wschodu z Nizinami Środkowopolskimi (Wzniesieniami Południowomazowieckimi), od wschodu z Wyżyną Lubelską i od południa i południowego wschodu z Podkarpaciem Północnym (Kotliną Sandomierską)[1].
Średnia wysokość 200-400 m n.p.m. Najwyższy szczyt Łysica (612 m n.p.m.) w Górach Świętokrzyskich.
Podział Wyżyny Małopolskiej:
342.1 Wyżyna Przedborska
342.11 Wzgórza Radomszczańskie 342.12 Wzgórza Opoczyńskie 342.13 Próg Lelowski 342.14 Niecka Włoszczowska 342.15 Pasmo Przedborsko-Małogoskie 342.16 Wzgórza Łopuszańskie342.2 Niecka Nidziańska
342.21 Płaskowyż Jędrzejowski 342.22 Wyżyna Miechowska 342.23 Płaskowyż Proszowicki 342.24 Garb Wodzisławski 342.25 Dolina Nidy 342.26 Niecka Solecka 342.27 Garb Pińczowski 342.28 Niecka Połaniecka342.3 Wyżyna Kielecka
342.31 Płaskowyż Suchedniowski 342.32 Garb Gielniowski 342.33 Przedgórze Iłżeckie 342.34-5 Góry Świętokrzyskie 342.36 Wyżyna Sandomierska 342.37 Pogórze SzydłowskiePrzypisy | edytuj kod
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski, PWN, Warszawa 2002, ISBN 83-01-13897-1
