Wyżyna Przedborska

Wyżyna Przedborska w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Wyżyna Przedborska (342.1) – makroregion naturalny w północno-zachodniej część Wyżyny Małopolskiej, w dorzeczu górnej Pilicy. Od wschodu ograniczony jest Wyżyną Kielecką, a od północy Wzniesieniami Południowomazowieckimi. Zajmuje powierzchnię ok. 5,3 tys. km².

Stanowi geologiczne przedłużenie Niecki Nidziańskiej i otaczających ją pasm wzniesień. Zbudowana jest ze skał wieku kredowego i jurajskiego.
Obniżenia terenowe wypełnione są przez piaski i gliny zlodowacenia środkowopolskiego, ponad ich powierzchnią wznoszą się pojedyncze pasma oraz wzgórza wapienne i piaskowcowe.

Zachodni fragment Wyżyny Przedborskiej znajduje się w dorzeczu Warty, południowo-wschodni - Nidy. Obszar pokryty jest mozaiką pól uprawnych i lasów, z niewielką przewagą tych ostatnich.

Najwyższe wzniesienie – 351 m, w Paśmie Przedborsko-Małogoskim (w okolicy wsi Cieśle).

Wyżyna dzieli się na 6 mniejszych jednostek fizycznogeograficznych:

Główne miasta to: Radomsko, Opoczno, Przedbórz, Małogoszcz, Końskie, Koniecpol i Włoszczowa.

Wśród wsi o cennych walorach kulturowych wymienić należy m.in. Skotniki nad Pilicą, Gidle, Rudkę i Chełmo.

Na podstawie artykułu: "Wyżyna Przedborska" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy