Wybory parlamentarne we Włoszech w 2018 roku

Wybory parlamentarne we Włoszech w 2018 roku w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Wybory parlamentarne we Włoszech w 2018 roku odbyły się 4 marca 2018. W ich wyniku wybranych zostało 630 członków Izby Deputowanych i 315 członków Senatu XVIII kadencji.

Spis treści

Podłoże | edytuj kod

Decyzję w sprawie terminu wyborów na mocy artykułu 60 konstytucji[1] z dnia 22 grudnia 1947 podjął prezydent Sergio Mattarella zaraz po rozwiązaniu parlamentu w dniu 28 grudnia 2017[2].

Kampania wyborcza | edytuj kod

Pierwszą fazę kampanii wyborczej naznaczyło noworoczne orędzie prezydenta Mattarellego, w którym zaznaczył, że partie polityczne mają obowiązek przedstawiania „realistycznych programów”[3].

Hasła wyborcze | edytuj kod

Debaty wyborcze | edytuj kod

Inaczej niż w wielu innych krajach zachodnich, we Włoszech debaty wyborcze między liderami partii nie są tak powszechne przed wyborami parlamentarnymi[26]; w rzeczywistości ostatnia debata między dwoma głównymi kandydatami do stanowiska premiera Silvio Berlusconim i Romano Prodim odbyła się w 2006 roku[27]. W ostatnich latach, z kilkoma wyjątkami, prawie każdy główny przywódca polityczny odmawiał udziału w debacie wyborczej z innymi kandydatami, preferując wywiady z gospodarzami programów telewizyjnych i dziennikarzami[28][29][30].

Nowe prawo wyborcze | edytuj kod

W wyniku referendum konstytucyjnego z 2016 roku i dwóch różnych wyroków Trybunału Konstytucyjnego prawa wyborcze do dwóch izb włoskiego parlamentu nie były jednolite. W październiku 2017 roku PD, AP, FI, LN i mniejszości porozumiały się w sprawie nowego prawa wyborczego[31], które zostało zatwierdzone przez Izbę Deputowanych przy 375 głosach „za” i 215 „przeciw”[32] oraz Senacie stosunkiem głosów 214 "za" do 61 "przeciw"[33]. Reformie sprzeciwiały się M5S, MDP, SI, FdI i mniejsze partie.

Tak zwane Rosatellum bis, nazwane od Ettore Rosato (lider PD w Izbie Deputowanych), jest systemem mieszanym, 37% mandatów przydzielonych jest przy użyciu metody głosowania pierwszorzędnego, pozostałe 63% przy zastosowaniu metody Hare’a-Niemeyera, z jedną turą głosowania[34][35].

Komitety wyborcze | edytuj kod

Zestawienie koalicji i list partyjnych reprezentowanych w co najmniej połowie okręgów w wyborach do Izby Deputowanych i/lub Senatu Republiki[36].

Pozostałe komitety/listy wyborcze | edytuj kod

  • 10 Volte Meglio, lider: Andrea Dusi, obecna w 14 okręgach wyborczych tylko do Izby Deputowanych
  • Autodeterminatzione, lider: Anthony Muroni, obecna w okręgu wyborczym Sardynia do Izby Deputowanych i Senatu
  • Narodowy Blok Wolności, lider: Massimo Renato Lorenzo Mallucci de Mulucci, obecna w 5 okręgach wyborczych tylko do Izby Deputowanych
  • Chrześcijańska Demokracja, lider: Giovanni Angelo Fontana, obecna w okręgu wyborczym Lazio do Senatu
  • Destre Unite - Forconi, lider: Massimiliano Panero, obecna w 2 okręgach wyborczych do Senatu
  • Darmowe Loty do Włoch, obecna w okręgu zagranicznym (Ameryka Północna i Środkowa) tylko do Izby Deputowanych
  • Wielkie Południe (GS), lider: Marco Reguzzoni, obecna w 4 okręgach wyborczych do Izby Deputowanych i 2 okręgach wyborczych do Senatu
  • Włochy w Sercu, lider: Mauro Tiboni, obecna w okręgu wyborczym Lombardia 3 do Izby Deputowanych
  • Lista del Popolo per la Costituzione, lider: Antonio Ingroia, obecna w 9 okręgach wyborczych do Izby Deputowanych i 7 okręgach wyborczych do Senatu
  • Ruch Stowarzyszeniowy Włochów Zagranicą (MAIE), lider: Ricardo Merlo, obecny w okręgu zagranicznym (Ameryka Północna i Środkowa oraz Ameryka Południowa) do Izby Deputowanych i Senatu
  • Ruch Wolności, obecny w okręgu zagranicznym (Europa) do Izby Deputowanych i Senatu
  • Pakt dla Autonomii, lider: Massimo Moretuzzo, obecny w okręgu Friuli-Wenecja Julijska do Izby Deputowanych i Senatu
  • Per Tutti - Pour Tous - Pe Tcheut (lista łączy: Autonomie Liberté Participation Écologie + Stella Alpina + Pour Notre Vallée), obecna w okręgu Dolina Aosty do Senatu[37]
  • Rinascimento Mir, lider: Gerardo Meridio, obecna w okręgu Friuli-Wenecja Julijska do Izby Deputowanych i Senatu
  • Odpowiedź Obywatelska, obecna w okręgu Dolina Aosty do Izby Deputowanych i Senatu[38]
  • Jesteśmy (Siamo), lider: Dario Miedico, obecna w okręgu Friuli-Wenecja Julijska do Izby Deputowanych i Senatu
  • SMS - Stato Moderno Solidale, liderka: Silvana Arbia, obecna w okręgu Basilicata do Senatu
  • UNITA, obecna w okręgu zagranicznym (Ameryka Południowa) do Senatu
  • Południowoamerykańska Unia Włoskich Emigrantów (USEI), obecna w okręgu zagranicznym (Ameryka Południowa) do Senatu.

Frekwencja wyborcza | edytuj kod

Wyniki wyborów do Izby Deputowanych | edytuj kod

Ogólne wyniki | edytuj kod

Głosowanie proporcjonalne | edytuj kod

Głosowanie pierwszorzędne | edytuj kod

Głosowanie za granicą | edytuj kod

Dwunastu członków Izby Deputowanych wybieranych jest przez Włochów zamieszkałych za granicą. Dwaj członkowie są wybierani z Ameryki Północnej i Ameryki Środkowej (w tym większość Karaibów), czterech członków z Ameryki Południowej (w tym Trynidadu i Tobago), pięciu członków z Europy i jeden członek z reszty świata (Afryka, Azja, Oceania i Antarktyda). Wyborcy w tych regionach wybierają z list kandydatów i mogą również głosować preferencyjnie na poszczególnych kandydatów. Mandaty rozdzielane są za pomocą metody proporcjonalnej.

Prawo wyborcze pozwala stronom tworzyć różne koalicje na listach za granicą, w porównaniu do list we Włoszech; w rzeczywistości Forza Italia, Lega i Bracia Włoch utworzyli ujednoliconą listę w okręgach zagranicznych[39].

Wyniki wyborów do Senatu | edytuj kod

Ogólne wyniki | edytuj kod

Głosowanie proporcjonalne | edytuj kod

Głosowanie pierwszorzędne | edytuj kod

Głosowanie za granicą | edytuj kod

Tworzenie rządu | edytuj kod

Po ogłoszeniu wyników wyborów, zarówno Luigi Di Maio jak i Matteo Salvini oświadczyli, że muszą otrzymać od prezydenta Sergio Mattarelli zadanie utworzenia nowego gabinetu, ponieważ prowadzili odpowiednio największą partię i największą koalicję[40]. 5 marca Matteo Renzi ogłosił, że Partia Demokratyczna przechodzi do opozycji, a on zrezygnuje z funkcji lidera partii, gdy powstanie nowy gabinet[41].

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Art. 60, Constitution of Italy (wł.). www.senato.it, 16 listopada 2016.
  2. ↑ Italy’s President Calls National Elections, as Country Grapples With Economic Pain (ang.). wsj.com, 28 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-28].
  3. ↑ Mattarella, il discorso di fine anno: “I partiti hanno il dovere di programmi realistici. Fiducia nei giovani al voto” (wł.). ilfattoquotidiano.it, 2017-12-31.
  4. ↑ Avanti, insieme
  5. ↑ Avanti, insieme. Mozione congressuale di Matteo Renzi
  6. ↑ Partecipa, Scegli, Cambia
  7. ↑ Partecipa, Scegli, Cambia anche in Europa con la consultazione pubblica sulla sicurezza alimentare
  8. ↑ Forza Italia lancia primo manifesto: onestà, esperienza, saggezza
  9. ↑ Coniato il primo manifesto di Forza Italia con lo slogan: "Onestà, Esperiezna, Saggezza"
  10. ↑ Prima gli italiani, Salvini invita Di Maio: “Vieni alla nostra manifestazione di Milano”
  11. ↑ Con il Governo Salvini, prima gli Italiani
  12. ↑ Grasso adotta lo slogan di Corbyn: «Per i molti, non per i pochi»
  13. ↑ Assemblea Liberi e Uguali: “Sinistra per i molti e non per i pochi”, Grasso si ispira a Corbyn
  14. ↑ Fratelli d'Italia: Il voto che unisce l'Italia
  15. ↑ Il voto che unisce l'Italia
  16. ↑ Più Europa – Con Emma Bonino
  17. ↑ Più a Europa, per un'Italia libera e democratica
  18. ↑ Comitati territoriali "Insieme è meglio!"
  19. ↑ Italia Europa Insieme
  20. ↑ Civica Popolare – Facebook
  21. ↑ Lorenzin presenta Civica Popolare: serve un vaccino contro l'incapacità e il populismo
  22. ↑ Le liste di movimento di Potere al Popolo!
  23. ↑ Potere al Popolo! – Noi ci stiamo, chi accetta la sfida?
  24. ↑ Simone Di Stefano – Vota più forte che puoi! Vota CasaPound!
  25. ↑ Il 4 Marzo vota più forte che puoi
  26. ↑ La tv orfana dei faccia a faccia, sarà una campagna elettorale senza duelli (wł.). lastampa.it, 2018-01-03.
  27. ↑ Prodi-Berlusconi, duello ad alta tensione (wł.). corriere.it, 2006-04-03.
  28. ↑ Di Maio annulla faccia a faccia con Renzi: non è più lui il leader (wł.). rainews.it, 2017-11-06.
  29. ↑ L'intervista a Luigi Di Maio, candidato premier del M5S (wł.). la7.it, 2018-01-16.
  30. ↑ QUINTA COLONNA - L'intervista: Matteo Renzi (wł.). video.mediaset.it.
  31. ↑ Il patto a quattro Pd-Ap-Lega-Fi regge. Primo ok al Rosatellum, ma da martedì in Aula entra nel mirino dei franchi tiratori (wł.). huffingtonpost.it, 2017-10-07.
  32. ↑ Rosatellum approvato alla Camera. Evitata la trappola dello scrutinio segreto. Via libera al salva-Verdini (wł.). repubblica.it, 2017-10-12.
  33. ↑ Il Rosatellum bis è legge dello Stato: via libera definitivo al Senato con 214 sì (wł.). repubblica.it, 2017-10-26.
  34. ↑ Rosatellum, come funziona la legge elettorale e cosa prevede (wł.). corriere.it, 2017-10-07.
  35. ↑ Rosatellum 2.0, tutti i rischi del nuovo Patto del Nazareno (wł.). ilsole24ore, 2017-09-21.
  36. ↑ Elezioni trasparenti (wł.). dait.interno.gov.it, 2018-02-24.
  37. ↑ Sorteggiato l'ordine dei candidati sulle schede di Camera e Senato per le prossime elezioni: solo il "Centro destra unito" si aggiudica lo stesso numero (wł.). 12vda.it, 2018-02-012.
  38. ↑ Sorteggiato l’ordine dei simboli nelle schede: in cima Pvu (Camera) e Per Tutti (Senato) (wł.). La Stampa, 2018-02-02.
  39. ↑ Elezioni, 'Salvini, Berlusconi, Meloni' e il tricolore, il simbolo del centro-destra per l'estero (wł.). affaritaliani.it, 21 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-21].
  40. ↑ Salvini: «La Lega guiderà governo». Di Maio: «Inizia Terza Repubblica» (wł.). ilsole24ore.com, 2018-03-05.
  41. ↑ Renzi: "Lascerò dopo nuovo governo. Pd all'opposizione". Ma è scontro nel partito: "Via subito". Orfini: "Percorso previsto dallo statuto" (wł.). Repubblica, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-05].
Na podstawie artykułu: "Wybory parlamentarne we Włoszech w 2018 roku" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy