Wystawa mieszkaniowa w Weißenhof w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii (Przekierowano z Wystawa mieszkaniowa w Weissenhof) Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Weissenhof: L. Mies van der Rohe, budynek wielorodzinny Weissenhof: Le Corbusier i P. Jeanneret, dom bliźniaczy Weissenhof: M. Stam, dom szeregowy
Wystawa mieszkaniowa na osiedlu Weissenhof (Stuttgart), Weissenhofsiedlung, została zorganizowana w 1927 przez Werkbund na wzgórzu w północnej części Stuttgartu. Autorem urbanistycznej koncepcji osiedla był Ludwig Mies van der Rohe; pełnił też kierownictwo artystyczne[1]. Nadzór nad realizacją projektu powierzono Richardowi Döckerowi[1].
Spis treści
Opis osiedla i historia | edytuj kod
Wystawa składała się z kilkunastu modelowych domów jednorodzinnych wolno stojących, szeregowych i wielorodzinnych, które projektowali różni architekci, posiadających jednak stosunkowo jednolity wyraz architektoniczny dojrzałego modernizmu. Budynki posiadały płaskie dachy, duże okna, prawie wszystkie miały kubiczne kształty i gładkie, białe elewacje.
Typy domów uwzględniały potrzeby różnych warstw społecznych, w tym wykształconej klasy średniej[1]. Funkcjonalne rozwiązania wnętrz miału na celu ułatwienie prowadzenia gospodarstwa domowego, a w konsekwencji umożliwienie kobiecie podjęcie pracy zawodowej[1].
Prace projektowe trwały od wiosny 1925 r. do wiosny 1927 r.[2] W ciągu 4,5 miesiąca wybudowano 33 domy[2]. Wniesienie osiedla kosztowało 1,482 mln marek[2].
Domy po zakończeniu wystawy zostały zasiedlone. Przykładowe czynsze były następujące[2]:
- za 120-metrowy dom autorstwa Le Corbusiera i Pierre’a Jeannereta – 417 marki miesięcznie;
- za 48-metrowe mieszkanie autorstwa Miesa van der Rohe – 94 marki miesięcznie[a][2].
Osiedle od czasu powstania było wyśmiewane przez ówczesną prasę. Po przejęciu władzy przez nazistów postanowiono osiedle wyburzyć, w tym celu rząd rzeszy kupił je od miasta. Ze względu na początek wojny z planów zrezygnowano. Ponieważ w czasie II wojny światowej na terenie osiedla zorganizowano punkty obrony przeciwlotniczej, część budynków ucierpiała w nalotach.
Po wojnie rozebrano nawet lekko uszkodzone budynki, zaś pozostałe poddano dość przypadkowym przebudowom. Na wolnych działkach wzniesiono w latach 50. nowe budynki. W 1958 osiedle uzyskało status zabytku, a w latach 80. przeprowadzono renowację zachowanych obiektów i przywrócono stan zbliżony do pierwotnego. Renowacji poddano również dom bliźniaczy Le Corbusier i Jeannereta, wyposażenie wnętrza połowy domu zostało zrekonstruowane i udostępnione do zwiedzania.
Uczestnicy wystawy | edytuj kod
- Peter Behrens
- Victor Bourgeouis
- Le Corbusier i Pierre Jeanneret
- Richard Döcker
- Josef Frank
- Walter Gropius
- Ludwig Hilberseimer
- Ludwig Mies van der Rohe
- Jacobus Johannes Pieter Oud
- Hans Poelzig
- Adolf Rading
- Hans Scharoun
- Adolf Gustav Schneck
- Mart Stam
- Bruno Taut
Zobacz też | edytuj kod
Uwagi | edytuj kod
- ↑ Niższy urzędnik zarabiał wówczas 125 marek miesięcznie, a radca rządowy – 580 marek miesięcznie.
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b c d JadwigaJ. Urbanik JadwigaJ. (red.), Droga ku nowoczesności. Osiedla Werkbundu 1927-1932, Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2016, s. 33–35 .
- ↑ a b c d e JadwigaJ. Urbanik JadwigaJ. (red.), Droga ku nowoczesności. Osiedla Werkbundu 1927-1932, Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2016, s. 52 .
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Weißenhofsiedlung (niem.)
- „Weißenhof am Ende?” (niem.)
OryginałEdytujHistoria i autorzy
