Zaimek przysłowny

Zaimek w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii (Przekierowano z Zaimek przysłowny) Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu. Jest częścią mowy wyróżnianą na podstawie innych kryteriów niż rzeczownik czy czasownik[1].

Odmiana zaimka zależy od tego, którą część mowy on zastępuje. Zaimek wskazuje osoby, przedmioty itd. bez dokładnego ich nazywania.

Spis treści

Podział zaimków | edytuj kod

Ze względu na rodzaj odmiany | edytuj kod

Zaimki nie mogą zastępować wszystkich części mowy. Ze względu na „odziedziczony” rodzaj odmiany wyróżnia się w języku polskim następujące typy zaimków[2]:

  • odmienne – odmieniają się przez przypadki, liczby i rodzaje
    • rzeczowne – zaimek rzeczowny (zastępujący rzeczownik) (np. ja, ty, my, wy, oni, kto, co, nic, coś, ktoś)
    • przymiotne – zaimek przymiotny (zastępujący przymiotnik) (np. mój, twój, nasz, taki, który, inny, tamten, ta, ci)
    • liczebne – zaimek liczebny (zastępujący liczebnik) (np. ile, tyle)
  • nieodmienne
    • przysłowne – zaimek przysłowny (zastępujący przysłówek) (np. tak, tam, tu, wtedy, gdzieś, tamtędy, kiedyś).

Ze względu na funkcje | edytuj kod

Wyróżnia się następujące rodzaje zaimków[3]:

  • osobowe (np. ja, ty, on, ona, ono, my, wy, oni, one)
  • zwrotne (np. się, siebie, sobie)
  • dzierżawcze (np. mój, twój, jego, jej, nasz, wasz, ich)
  • wskazujące (np. ten, ta, to, tamten, tam, tu, ów, tędy, taki, ci, tamci, owi, sam)
  • pytające (np. kto? co? jaki? który? gdzie? kiedy? jak? komu? czemu? kogo?)
  • względne (np. kto, co, komu – bez znaku zapytania; łączą zdanie nadrzędne z podrzędnym)
  • nieokreślone (np. ktoś, coś, jakiś, gdzieś, kiedyś, cokolwiek)
  • przeczące (np. nic, nikt, żaden, nigdy, nigdzie)
  • upowszechniające (np. wszyscy, zawsze)[4]

Zaimki osobowe w języku polskim i innych językach słowiańskich | edytuj kod

¹ żywotny; ² nieżywotny; ³ używany w czasie przeszłym po czasowniku pomocniczym je; * przestarzałe lub poetyckie; ** potoczne

Odmiana zaimka zwrotnego „się” | edytuj kod

Formy grzecznościowe | edytuj kod

W niektórych językach wybór zaimka może być sposobem wyrażenia szacunku (np. niemieckie du – Sie, duńskie du – De, włoskie tu – Lei, niderlandzkie jij – u, czy francuskie tu-vous[6]) (tzw. dystynkcja (zróżnicowanie) T-V)[7]. Litera T oznacza formę cechującą się większą poufałością. Natomiast litera V wskazuje na formę wyrażającą szacunek przy zwracaniu się do drugiej osoby (forma grzecznościowa). Litery te pochodzą od łacińskich zaimków tu i vos. W łacinie forma grzecznościowa nie istnieje. W języku angielskim używa się zaimka you, który oznacza zarówno ty, wy, jak również pan, pani, państwo. Można użyć jednak w zdaniu z you zwrotów grzecznościowych, np. sir czy madam: Could you open this window, sir? → Mógłby Pan otworzyć to okno?.

W języku polskim form grzecznościowych pan, pani, panie, panowie, państwo używa się w stosunku do osób dorosłych, które nie są w relacji rodzinnej bądź towarzyskiej w stosunku do nadawcy wypowiedzi[8][9]. Po tych formach czasownik występuje odpowiednio w trzeciej osobie liczby pojedynczej albo mnogiej. Forma per wy w języku polskim także oznaczała szacunek przy zwracaniu się do drugiej osoby. Zgodnie z zasadami polskiej ortografii w listach formy grzecznościowe i zaimki ty, wy, w odniesieniu do adresata[10], pisane są wielką literą[11].

Zobacz też | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Polański 1999 ↓, s. 654.
  2. ↑ Bąk 1977 ↓, s. 171–172.
  3. ↑ Bąk 1977 ↓, s. 173–175.
  4. ↑ Polański 1999 ↓, s. 655.
  5. ↑ Nagórko 2007 ↓, s. 155.
  6. ↑ Delatour 1991 ↓, s. 43.
  7. ↑ Analogicznym polskim przykładem jest różnica między ty a pan.
  8. ↑ Agnieszka Sakowicz: Savoir vivre na co dzień. Bożena Dykiel poleca. Poznań: Publicat, 2007, s. 18. ISBN 978-83-245-1215-7.
  9. ↑ Zaimki. [dostęp 2019-10-25].
  10. ↑ Kiedy Pan, kiedy pan? - Poradnia językowa PWN. sjp.pwn.pl. [dostęp 2017-01-04].
  11. ↑ Twój czy twój? - Poradnia językowa PWN. sjp.pwn.pl. [dostęp 2017-01-04].

Bibliografia | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (część mowy):
Na podstawie artykułu: "Zaimek przysłowny" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy