Zakopane w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaZakopane – miasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, siedziba powiatu tatrzańskiego.
Największa miejscowość w bezpośrednim otoczeniu Tatr, duży ośrodek sportów zimowych, potocznie nazywany zimową stolicą Polski. W jego granicach administracyjnych znajduje się znaczna część Tatrzańskiego Parku Narodowego (od Doliny Suchej Wody do Doliny Małej Łąki).
Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 27 010 mieszkańców[2], będąc tym samym drugim pod względem ludności – po Nowym Targu – miastem Podhala.
Spis treści
- 1 Położenie
- 2 Warunki naturalne
- 3 Historia
- 4 Części Zakopanego
- 5 Demografia
- 6 Transport
- 7 Kultura i sztuka
- 8 Media lokalne
- 9 Turystyka i sport
- 10 Religia
- 11 Współpraca międzynarodowa
- 12 Zobacz też
- 13 Przypisy
- 14 Linki zewnętrzne
Położenie | edytuj kod
Zakopane położone jest na Pogórzu Spisko-Gubałowskim, w Rowie Podtatrzańskim oraz w Tatrach, nad kilkoma potokami, których wody ostatecznie wpadają do rzeki Zakopianka (dopływu Białego Dunajca). Jest najwyżej położonym miastem Polski. W granicach administracyjnych miasta znajduje się część Tatr (z najwyższym punktem jakim jest wierzchołek Świnicy – 2301 m n.p.m.). Pomijając tereny TPN, miasto leży na wysokości 750–1126 m n.p.m. (Gubałówka), a część właściwa – zabudowana, do około 900 m n.p.m. Centralny punkt Zakopanego – skrzyżowanie ul. Krupówki i Kościuszki – znajduje się na wysokości 838 m n.p.m. Na północy rozciąga się pasmo Gubałówki, a na południu nad miastem góruje Giewont.
Według danych z roku 2017[1] miasto zajmuje obszar 84,26 km² (w tym: użytki rolne – 31%, użytki leśne – 57%), stanowiąc 17,89% powierzchni powiatu.
Sąsiaduje z gminami: Bukowina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin, a także ze Słowacją.
W latach 1975–1998 Zakopane administracyjnie należało do województwa nowosądeckiego.
Warunki naturalne | edytuj kod
Zanieczyszczenie powietrza | edytuj kod
Położenie geograficzne utrudnia wentylację miasta, przez co spowija je smog, szczególnie w sezonie grzewczym. Według raportu Światowej Organizacji Zdrowia w 2016 roku Zakopane zostało sklasyfikowane jako 45. najbardziej zanieczyszczone miasto Unii Europejskiej[3][4].
Historia | edytuj kod
Zakopane, 1860 r., ul. Kościeliska i kościół pw. św. Klemensa, autor Melecjusz Dutkiewicz Dom w stylu zakopiańskim Góralka z Zakopanego na fotografii barwnej z 1938 r. Zakopane, widok ogólny. Pocztówka z 1916 r. Synagoga Riegelhaupta w Zakopanem, zburzona w 1942 r. Zakopane na przedwojennej mapie WIG Pomnik Tytusa Chałubińskiego i Sabały. Sabała w prawej dłoni trzyma smyczek, ale ten wielokrotnie pada ofiarą wandalizmu Kolej linowo-terenowa na GubałówkęZakopane powstało jako osada na miejscu sezonowych osad pasterskich. Pierwszy (zaginiony) przywilej osadniczy wydał podobno Stefan Batory w 1578 r., który to przywilej został zatwierdzony przez króla Michała Wiśniowieckiego przywilejem osadniczym w 1670 r. (znanym tylko z odpisów – nie zachował się oryginał). W 1676 r. wieś liczyła 43 mieszkańców (wraz z Olczą i Poroninem). Pierwotnie osada należała do króla, później do cesarsko-królewskiego skarbu austriackiego. W 1770 r. Austria, pod pozorem utworzenia kordonu sanitarnego, przesunęła granice i zagarnęła starostwo nowotarskie z Zakopanem (oraz ziemię sądecką i czorsztyńską)[5].
W 1824 r. Zakopane wraz z częścią Tatr zostało sprzedane węgierskiej rodzinie Homolacsów. W XVIII wieku w Kuźnicach zbudowano hutę żelaza (w XIX wieku był to największy zakład metalurgiczny w Galicji). Rozkwit Zakopanego rozpoczął się w drugiej połowie XIX w., kiedy to właściwości klimatyczne Zakopanego zaczął popularyzować Tytus Chałubiński. W 1876 r. Towarzystwo Tatrzańskie otworzyło w Zakopanem szkołę snycerską. W 1886 r. zostało oficjalnie uznane za uzdrowisko. W 1889 r. Zakopane liczyło już 3000 mieszkańców. W okresie tym dobra zakopiańskie pozostawały w rękach Eichborna i Pelza, Niemców, którzy prowadzili rabunkową gospodarkę leśną. W 1888 r. Pelz zbankrutował i jego majątki ziemskie zostały wystawione na licytację. Do licytacji stanął Niemiec, książę Christian Hohenlohe, który zapowiedział zamknięcie stacji klimatycznej i ograniczenie dostępu do Zakopanego dla przyjezdnych. Drugim uczestnikiem przetargu był Żyd Jakub Goldfinger, właściciel miejscowej fabryki papieru, który zamierzał w dalszym ciągu rabunkowo eksploatować tatrzańskie lasy. Pierwszą licytację w lutym wygrał Goldfinger, ale została ona unieważniona. Drugą licytację dóbr zakopiańskich wyznaczono na dzień 9 maja 1889. W tymże też roku kupił je na licytacji za 460 002 złote i 3 centy (wraz z dużą częścią Tatr) hrabia Władysław Zamoyski – „mąż opatrznościowy” Tatr polskich, który stworzył podwaliny obecnego parku narodowego. Nabyte obszary Zamoyski nieoficjalnie nazwał „Państwo Zakopane”. Nowy właściciel – pomimo znacznych trudności – znacznie zmodernizował Zakopane, budując wodociągi, pocztę, szkoły, muzea i inne budynki użyteczności publicznej. Zakładał też telefony i zalesiał stoki górskie. Z jego inicjatywy w latach 1899–1901 wybudowano linię kolejową Chabówka – Zakopane. W Kuźnicach działał prowadzony przez matkę i siostrę Zamoyskiego zakład dla dziewcząt, w którym wykształcenie zdobyło ok. 6 tys. młodych kobiet[6]. Według austriackiego spisu ludności z 1900 r. w 1075 budynkach w Zakopanem na obszarze 6491 hektarów (gemeinde i gutsgebiete) mieszkało 5768 osób (gęstość zaludnienia 88,9 os./km²), z czego 5531 (95,9%) było katolikami a 234 (4,1%) wyznawcami judaizmu[7]. W 1933 r. Zakopane uzyskało prawa miejskie.
Przedstawiciele PPS zaboru rosyjskiego, PPSD Galicji i Śląska, Polskiego Stronnictwa Postępowego ze Lwowa, Stronnictwa Ludowego Galicji i grupy byłych narodowych demokratów na zjeździe w Zakopanem w sierpniu 1912 roku powołali Polski Skarb Wojskowy[8].
W czasie II wojny światowej Zakopane stało się punktem przerzutowym na Węgry. Część górali wstąpiła do proniemieckiej organizacji Goralenvolku. W piwnicach hotelu „Palace” mieścił się areszt Gestapo. Ze względu na okrutne tortury stosowane w czasie przesłuchań miejsce to zostało nazwane Katownią Podhala. Na początku marca 1940 w willi „Pan Tadeusz” przy Drodze do Białego miała miejsce III Metodyczna Konferencja NKWD i Gestapo, na której omówiono metody pracy operacyjnej przeciwko polskiemu podziemiu i wymieniono się informacjami[9].
W latach 1977–1994 było siedzibą gminy tatrzańskiej.
Części Zakopanego | edytuj kod
- Antałówka
- Bachledówka
- Bachledzki Wierch
- Bilinówka
- Bogówka
- Bory
- Brzeziny
- Buńdówki
- Bystre
- Chłabówka
- Choćkowskie
- Chyców Potok
- Ciągłówka
- Furmanowa
- Galicówka
- Gawlaki
- Gładkie
- Gubałówka
- Guty
- Harenda
- Hrube Niżnie
- Hrube Wyżnie
- Huty
- Janosówka
- Jaszczurówka
- Kalatówki
- Kamieniec
- Klusie
- Kotelnica
- Koziniec
- Króle
- Krzeptówka
- Krzeptówka-Potok
- Krzeptówki-Potok
- Kuźnice
- Łosiówki
- Mraźnica
- Mrowce
- Murowaniec
- Myślenickie Turnie
- Oberconiówka
- Olcza
- Pardałówka
- Piszczory
- Pod Skocznią
- Rybkówka
- Skibówki
- Słodyczki
- Sobczakówka
- Spadowiec
- Sperkówka
- Stachonie
- Stary Młyn
- Strążyska
- Szymaszkowa
- Tatary
- Toporowa Cyrla
- Topory
- Ubocz
- Ustup
- Walkosze
- Walowa Góra
- Wojdyły
- Za Cieszymianką
- Zajączyniec
- Zoniówka
- Zwierzyniec
- Zwijacze
- Żywczańskie
Demografia | edytuj kod
Dane z 31 grudnia 2014[10]:
- Piramida wieku mieszkańców Zakopanego w 2014 roku[11].
Transport | edytuj kod
Peron dworca w ZakopanemPociągi dojeżdżają do stacji Zakopane.
Przewozy autobusowe zapewnia szereg przewoźników zarówno w ramach regularnych, całorocznych linii, jak i okresowych, uruchamianych dodatkowo w sezonach turystycznych. Komunikacja z miejscowościami sąsiednimi zapewniana jest przez regularne linie prywatnych przewoźników.
Po mieście kursują linie przewoźników prywatnych (tzw. busy), których przystanek początkowy znajduje się pod barem FIS koło ronda przy dworcach kolejowym i autobusowym. Zapewniają komunikację z centrum miasta do sąsiednich miejscowości, początków szlaków turystycznych prowadzących w Tatry i okolice Zakopanego oraz obiektów turystycznych (np. wyciągów i tras narciarskich) – m.in. do wylotów dolin: Chochołowskiej, Kościeliskiej, Małej Łąki, Strążyskiej, Białego, do Kuźnic – dolna stacja kolei linowej na Kasprowy Wierch, tras narciarskich pod Nosalem, Jaszczurówki, Toporowej Cyrhli, Brzezin, Zazadniej, Wierchporońca, na Głodówkę, do granicy na Łysej Polanie, Palenicy Białczańskiej (droga do Doliny Roztoki i Morskiego Oka), do Bukowiny Tatrzańskiej, Poronina, Białego Dunajca, Małego Cichego, Murzasichla, Olczy, na Szymoszkową Polanę, do dolnej stacji kolei krzesełkowej „Butorowy Wierch”, do Kościeliska i Witowa.
Tabor to prywatne mikrobusy zabierające od dziesięciu do 22 osób, z możliwością zabrania bagażu (plecaka), a zimą nart. Niektóre z nich przystosowane są do transportu osób niepełnosprawnych.
Od kwietnia 2016 roku funkcjonuje komunikacja miejska w Zakopanem obsługiwana przez spółkę komunalną Tesko autobusami Solaris Urbino 8,9 LE. Miejski transport obejmuje okrężną linię nr 14 przez Ustup i Olczę. Od 1 września 2016 uruchomiono kolejną linię autobusową (nr 11) między Krzeptówkami a Cyrhlą.
W 2014 r. przy ul. Kamieniec przy Szpitalu Powiatowym im. dr. Tytusa Chałubińskiego oddano do użytku lądowisko dla śmigłowców sanitarnych LPR i TOPR.
Kultura i sztuka | edytuj kod
Znaczenie dla kultury polskiej | edytuj kod
Pod koniec XIX wieku Zakopane stało się ośrodkiem kulturalnym, odwiedzanym (lub zamieszkanym) przez takie sławne postacie polskiej kultury jak: Henryk Sienkiewicz, Władysław Orkan, Stanisław Witkiewicz, Stefan Żeromski, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Jan Kasprowicz, Mieczysław Karłowicz, Karol Szymanowski, Stanisław Ignacy Witkiewicz i inni. Stanisław Witkiewicz (ojciec) jest autorem tzw. stylu zakopiańskiego (zwanego też od jego nazwiska witkiewiczowskim) w budownictwie. Z pobytem letników, a później także osiedlającej się w Zakopanem inteligencji nastąpił rozwój turystyki i taternictwa. W 1873 r. zawiązało się Towarzystwo Tatrzańskie, którego celem było propagowanie wiedzy o Tatrach, badanie ich, ułatwienie turystyki, ochrona przyrody i popieranie miejscowego rozwoju. Wśród inicjatorów powstania Towarzystwa był Tytus Chałubiński, ks. Józef Stolarczyk, Walery Eljasz-Radzikowski i inni. Działalności tego Towarzystwa Zakopane zawdzięcza pierwsze oświetlenie, organizację poczty i telegrafu, budowę Dworca Tatrzańskiego. Rozwój taternictwa i powtarzające się wypadki były powodem powołania Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (1909). Inicjatorem jego powstania był przede wszystkim Mariusz Zaruski. Z pobytem letników związana jest także historia teatru w Zakopanem. Pierwsze przedstawienia wystawiane były przez zespoły amatorskie tworzone przez gości, ale już w 1892 r. Zakopane odwiedza zespół teatralny złożony z zawodowych aktorów. Powołany w 1900 r. Związek Przyjaciół Zakopanego zainicjował powstanie stałego teatru amatorskiego, a od 1904 r. sezonowego zespołu zawodowego. W Zakopanem występowała Helena Modrzejewska, Antonina Hoffman, Irena i Ludwik Solscy i inni. W latach międzywojennych działał w Zakopanem Teatr Formistyczny.
Z działalnością Związku Przyjaciół Zakopanego związana jest także budowa pomnika Tytusa Chałubińskiego i powstanie pierwszych stowarzyszeń sportowych.
Do najsławniejszych zabytków zaliczane są: barokowy drewniany kościółek obok Cmentarza Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku; góralska zabudowa drewniana; budowle w stylu zakopiańskim; wille (np. Koliba, Pod Jedlami, Atma i inne).
Muzea i galerie sztuki | edytuj kod
Z tym tematem związana jest kategoria: Muzea w Zakopanem.- Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego
- Muzeum Przyrodnicze Tatrzańskiego Parku Narodowego
- Muzeum Kornela Makuszyńskiego
- Muzeum Jana Kasprowicza w willi „Harenda”
- Muzeum Karola Szymanowskiego w willi „Atma”
- Galeria Antoniego Rząsy
- Galeria Ryszarda Orskiego[12]
- Galeria Władysława Hasiora
- Galeria „Pegaz”, działająca przy Klubie Międzynarodowej Prasy i Książki (KMPiK) w latach 1963–1977[13]
- Miejska Galeria Sztuki
- Muzeum Walki i Męczeństwa
Media lokalne | edytuj kod
Gazety | edytuj kod
- Tygodnik Podhalański
- Gazeta Krakowska – lokalne wydanie
- Tatry (czasopismo) – kwartalnik TPN
Radio | edytuj kod
- Radio Eska Małopolska – 106,8 MHz
- Radio Plus Podhale – 107,9 MHz
- Radio Alex – 105,2 MHz
- Twoje Radio Zakopane (sieć Radio AM) – 1485 kHz
- Radio Kraków – 100,0 MHz
Turystyka i sport | edytuj kod
Wielka KrokiewOd 2002 roku corocznie na Wielkiej Krokwi odbywa się Puchar Świata w skokach narciarskich. Wielokrotnie odbywał się także Puchar Świata w kombinacji norweskiej. W mieście tym trzykrotnie odbywały się mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym: w latach 1929, 1939 oraz w 1962 oraz jeden raz mistrzostwa świata w narciarstwie alpejskim w 1939 r. W 1974 roku na trasie K Nosalu odbył się Puchar Świata w narciarstwie alpejskim w slalomie. W 2008 roku odbyły się tutaj Mistrzostwa Świata juniorów w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej. Miasto kandydowało do organizacji Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011 (przegrana z Oslo), Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 (przegrana z Val di Fiemme), Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015 (przegrana z Falun) i Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 (przegrana z Lahti)[14]. Miasto starało się też, bezskutecznie, o organizację w 2006 r. Zimowych Igrzysk Olimpijskich (wygrał Turyn)[15]. W latach 2013–2014 czynione były starania o organizację Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2022 r. wraz z Krakowem oraz ośrodkiem narciarskim Jasna Niskie Tatry na Słowacji[16].
- Mistrzostwa Świata rozegrane w Zakopanem:
- Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1929
- Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 1939
- Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1939
- Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962
- Mistrzostwa Świata w Biathlonie 1969
- Mistrzostwa Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2008
- Mistrzostwa Świata Juniorów w Łyżwiarstwie Szybkim 2009
- Mistrzostwa Europy rozegrane w Zakopanem:
- Uniwersjady rozegrane w Zakopanem:
Liczne sanatoria i domy wypoczynkowe oraz duża baza noclegowa[17] czynią z Zakopanego miejscowość atrakcyjną dla turystów. Główną atrakcją turystyczną są Tatry. Inne to:
- kolej linowo-terenowa na Gubałówkę
- kolej linowa na Kasprowy Wierch
- kolej krzesełkowa na Butorowy Wierch
- skocznia narciarska Wielka Krokiew
- Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza
- liczne festiwale i imprezy folklorystyczne (Jesień Tatrzańska i Międzynarodowy Festiwal Folkloru Ziem Górskich)
Piłka nożna | edytuj kod
W Zakopanem działają dwa kluby piłkarskie – jednym z nich jest KS Zakopane, który powstał w 2007 r. w wyniku fuzji ZKP Zakopane i Jutrzenki Zakopane. Obecnie gra w rozgrywkach IV ligi małopolskiej. Swoje spotkania rozgrywa na obiekcie przy ul. Orkana 6.
Od sezonu 2015/2016 reaktywowany został Zakopiański Klub Piłkarski Zakopane. Po udanym sezonie 2015/16, w którym piłkarzom ZKP udało się wywalczyć miejsce premiowane awansem w podhalańskiej C-klasie, obecnie grają oni w rozgrywkach podhalańskiej klasy B.
Szlaki turystyczne | edytuj kod
Zakopane jest punktem wyjściowym dla następujących pieszych szlaków turystycznych w Tatry i Pogórze Spisko-Gubałowskie:
Droga pod Reglami: Zakopane-Murowanica – Wielka Krokiew – Dolina Białego (wylot) – Dolina Strążyska (wylot) – Dolina Małej Łąki (wylot) – Kiry (Dolina Kościeliska – wylot) Zakopane-Murowanica – Nosal – Nosalowa Przełęcz – Kuźnice – Myślenickie Turnie – Kasprowy Wierch Zakopane-Kuźnice – Dolina Jaworzynka – Przełęcz między Kopami Zakopane-Kuźnice – Boczań – Przełęcz między Kopami – Schronisko PTTK „Murowaniec” na Hali Gąsienicowej – Czarny Staw Gąsienicowy – Zawrat – Dolina Pięciu Stawów Polskich – Schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich – Świstowa Czuba – Wolarnia nad Kępą – Schronisko PTTK nad Morskim Okiem Zakopane-Kuźnice – Hotel górski PTTK Kalatówki (opcjonalnie) – Schronisko PTTK na Hali Kondratowej – Kondracka Przełęcz – Giewont Zakopane-Kuźnice – Klasztor Albertynek na Kalatówkach Zakopane-Jaszczurówka – Dolina Olczyska – Wielki Kopieniec (opcjonalnie) – Zakopane-Toporowa Cyrla Zakopane -Toporowa Cyrhla – Dolina Suchej Wody – Rówień Waksmundzka – Dolina Waksmundzka – Droga Oswalda Balzera, stąd:- Palenica Białczańska
- Wodogrzmoty Mickiewicza – Dolina Rybiego Potoku – Schronisko PTTK nad Morskim Okiem – Czarny Staw – Rysy
Religia | edytuj kod
Neoromański kościół parafialny pw. Świętej Rodziny na Krupówkach- Kościół rzymskokatolicki: – 10 parafii i 2 klasztory (zobacz: dekanat Zakopane).
- Kościół parafialny Najświętszej Rodziny
- Kościół Rektoralny Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Górce
- Stary Kościółek Matki Bożej Częstochowskiej
- Sanktuarium Matki Bożej Objawiającej Cudowny Medalik w Zakopanem – na Olczy
- Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej
- Kościół Świętego Krzyża w Zakopanem
- Kościół parafialny Świętego Antoniego na Bystrem
- Kościół parafialny Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Zakopanem
- Kościół parafialny Miłosierdzia Bożego w Zakopanem (Cyrhla)
- Kościół parafialny Miłosierdzia Bożego w Zakopanem (Chramcówki)
- Kościół parafialny św. Jana Apostoła i Ewangelisty na Harendzie
- Kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jaszczurówce
- Kaplica Matki Boskiej Jaworzyńskiej Królowej Tatr na Wiktorówkach
- Kaplica Matki Bożej Różańcowej na Gubałówce
- Klasztor Albertynek na Kalatówkach
- Klasztor Albertynów na Śpiącej Górze
- Klasztor Bonifratrów na Krzeptówkach pw. św. Augustyna
- Klasztor Karmelitanek Bosych przy ul. Kościelnej
- Klasztor Urszulanek na Jaszczurówce
- Kościoły protestanckie:
- Świadkowie Jehowy:
- zbór Zakopane (w tym grupa j. migowego) (Sala Królestwa)[18]
- Prawosławie
- W dniu 7 stycznia (25 grudnia według starego stylu) w rzymskokatolickim kościele Matki Bożej Częstochowskiej („starym kościółku”) przy ulicy Kościeliskiej odprawiane jest bożonarodzeniowe nabożeństwo prawosławne[19]. Nabożeństwa prawosławne są również celebrowane w każdą ostatnią sobotę miesiąca w rzymskokatolickiej kaplicy Najświętszego Serca Jezusa na Jaszczurówce[20].
- Buddyzm:
Współpraca międzynarodowa | edytuj kod
Miasta i gminy partnerskie:
- Bansko, Bułgaria
- Bariloche, Argentyna
- Bavel, Holandia
- Polonezköy, Turcja
- Poprad, Słowacja (od 25 czerwca 1993)
- Saint-Dié-des-Vosges, Francja (od 14 lipca 1990)
- Siegen, Niemcy (od 21 kwietnia 1989)
- Sopot, Polska (od 20 marca 1993)
- Stryj, Ukraina (od 6 czerwca 2004)
- Vysoke Tatry, Słowacja (od 5 września 2003)
Zobacz też | edytuj kod
- Puchar Świata w skokach narciarskich w Zakopanem
- Spotkania z Filmem Górskim w Zakopanem
- Dom Turysty im. Mariusza Zaruskiego w Zakopanem
- Klub Wysokogórski Zakopane
- Synagoga w Zakopanem
- Cmentarz wojenny nr 378 – Zakopane
- Nowy Cmentarz w Zakopanem
- Cmentarz żydowski w Zakopanem
- RTON Gubałówka
- Funt zakopiański
- Rzeczpospolita Zakopiańska
- Kategoria:Ludzie związani z Zakopanem
- Komunikacja miejska w Zakopanem
- Goralenvolk
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2017 r.. Główny Urząd Statystyczny, 2017-07-19. [dostęp 2017-07-27].
- ↑ a b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny, demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-31] .
- ↑ Przerażający raport ws. Jakości powietrza. Polskie miasta na czele listy. 2016-05-14.
- ↑ Nowy Targ, Sucha Beskidzka i Proszowice wśród najbardziej rakotwórczych miast w Polsce. „Dziennik Polski”, 2015-01-05. Warszawa.
- ↑ Historia Zakopanego - Zakopane, Tatry i Podhale - Zakopiański Portal Internetowy - z-ne.pl, z-ne.pl [dostęp 2020-06-11] .
- ↑ Marek Żukow-Karczewski, Historia i Zakopane. Jak hrabia Zamoyski uratował Zakopane, Ekologia.pl, 2011.
- ↑ Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XII. Galizien. Wien: 1907.
- ↑ Wanda Kiedrzyńska, Powstanie i organizacja Polskiego Skarbu Wojskowego 1912–1914, w: „Niepodległość”, t. XIII zeszyt 1 (33), 1936, s. 79.
- ↑ Witold Wasilewski, Współpraca niemiecko-sowiecka a zbrodnia katyńska, Pamięć i Sprawiedliwość, 1.2009, s. 50–55.
- ↑ Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS. [dostęp 2015-09-17].
- ↑ Zakopane w liczbach. Zakopane - Dane demograficzne, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-01-10] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Galeria Ryszarda Orskiego.
- ↑ Galerie malarstwa i grafiki. z-ne.pl. [dostęp 2013-04-03].
- ↑ Urząd Miasta Zakopane: Gratulujemy Lahti. [dostęp 2012-05-31].
- ↑ Igrzyska Olimpijskie na Krupówkach? newsweek.pl [dostęp 2018-04-18].
- ↑ SPORTOWETEMPO.PL – Kraków chce Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022. [dostęp 2012-10-20].
- ↑ Noclegi w Zakopanem - pokoje, pensjonaty, domy gościnne, noclegi.pl [dostęp 2019-07-22] (pol.).
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-12] .
- ↑ Serwis Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego; szukaj: Zakopane.
- ↑ ks. Marcin Bielawski: Zakopane – Liturgia Święta. diecezjalp.cerkiew.pl, 31 października 2019. [dostęp 2019-11-20].
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Oficjalna strona internetowa Zakopanego
- Strona internetowa Biura Promocji Zakopanego
- Zakopane, wś, pow. nowotarski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 300 .
- Historyczna "Bibliografia Zakopiańska" w serwisie Polona.pl
- Zakopane na portalu polska-org.pl