Zaleplon w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaZaleplon – organiczny związek chemiczny z grupy pirazolopirymidyn, niebenzodiazepinowy lek nasenny, wywierający działanie poprzez receptory GABA.
Spis treści
Mechanizm działania | edytuj kod
Zaleplon wiąże się z miejscem receptorowym α1 podjednostki A receptora GABA.
Działania niepożądane | edytuj kod
Może powodować podobne działania niepożądane jak benzodiazepiny.
Metabolizm | edytuj kod
Zaleplon jest metabolizowany głównie przez oksydazę aldehydową, zatem okres jego półtrwania mogą zmieniać związki indukujące lub hamujące ten sam enzym.
Skuteczność | edytuj kod
Metaanaliza w oparciu o kontrolowane, randomizowane badania kliniczne w których porównywano działanie benzodiazepin z tzw. Z-lekami (zaleplonem, zolpidemem, eszopiklonem i zopiklonem) wykazała, że te grupy leków niewiele się różnią pod względem okresu latencji zasypiania, całkowitego czasu trwania snu, liczby przebudzeń, jakości snu, działań niepożądanych, tolerancji, bezsenności z odbicia i senności w ciągu dnia[1].
Preparaty | edytuj kod
Dostępny jest w sprzedaży pod nazwami handlowymi Selofen, Sonata, Starnoc i Morfeo.
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Dündar Y, Dodd S, Strobl J, Boland A, Dickson R, Walley T. Comparative efficacy of newer hypnotic drugs for the short-term management of insomnia: a systematic review and meta-analysis. „Human Psychopharmacology: Clinical and Experimental”. 5 (19), s. 305–322, 2004. DOI: 10.1002/hup.594. PMID: 15252823.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
