Zboża rzekome w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Szarłat wyniosły (amarantus)Zboża rzekome, pseudocerealia, pseudozboża – zbiorowa nazwa roślin, które nie są trawami (Poaceae) i nie muszą być bliżej spokrewnione pomiędzy sobą a które łączy wytwarzanie podobnych do ziaren zbóż, bogatych w skrobię nasion[1].
Podobnie jak nasiona zbóż można je mleć na mąkę lub wykorzystywać w inny sposób[2][1]. Pseudozboża nie zawierają glutenu i dlatego stanowią zamiennik zbóż dla osób chorych na celiakię lub z innych powodów stosujących dietę bezglutenową.
Spis treści
Przykłady zbóż rzekomych | edytuj kod
Do grupy zbóż rzekomych zalicza się m.in.
- gryka zwyczajna Fagopyrum esculentum (zaliczana też do zbóż właściwych[3])[4][5],
- gryka tatarka (Fagopyrum tataricum)[6]
- szarłat koński Amaranthus hypochondriacus[5],
- szarłat wyniosły Amaranthus cruentus[4][5],
- szarłat zwisły, sz. ogrodowy Amaranthus caudatus[4][5],
- szałwia hiszpańska, chia Salvia hispanica[4],
- celozja srebrzysta Celosia argentea[4],
- komosa ryżowa, quinoa Chenopodium quinoa[4][5],
- komosa kanahua, k. bladołodygowa, canihua Chenopodium pallidicaule[4],
- komosa biała Chenopodium album[4],
- kotewka orzech wodny Trapa natans[3].
Produkty ze zbóż rzekomych | edytuj kod
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. wydanie II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 1030. ISBN 83-214-1305-6.
- ↑ Glossary of Agricultural Production, Programs and Policy. University of Arkansas Division of Agriculture. [dostęp 31 grudnia 2006].
- ↑ a b Zboża. W: Encyklopedia WIEM [on-line]. Onet.pl. [dostęp 30 sierpnia 2015].
- ↑ a b c d e f g h J.G. Vaughan, C.A. Geissler: Rośliny jadalne. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001, s. 14. ISBN 83-7255-326-2.
- ↑ a b c d e Rozporządzenie KomisjiI (UE) NR 752/2014z dnia 24 czerwca 2014 r. zastępujące załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (Tekst mający znaczenie dla EOG). [dostęp 30 sierpnia 2015].
- ↑ Marian Nowiński: dzieje upraw i roślin uprawnych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970, s. 204-206.
Bibliografia | edytuj kod
- Walter Aufhammer: Pseudogetreidearten – Buchweizen, Reismelde und Amarant. Herkunft, Nutzung und Anbau. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart 2000, ISBN 3-8001-3189-7. (niem.)
