Zieleniec (Duszniki-Zdrój) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaZieleniec – część miasta[2] Dusznik-Zdroju, granicząca z Czechami, położona w Górach Orlickich, na wysokości 800–960 m n.p.m., w południowym obszarze gminy miejskiej; ośrodek sportów zimowych.
Spis treści
- 1 Położenie
- 2 Warunki naturalne
- 3 Historia
- 4 Zabytki
- 5 Turystyka
- 6 Kolarstwo w Zieleńcu
- 7 Galeria
- 8 Zobacz też
- 9 Przypisy
- 10 Bibliografia
- 11 Linki zewnętrzne
Położenie | edytuj kod
Zieleniec to obecnie część Dusznik-Zdroju położona na wschodnim zboczu Gór Orlickich, pomiędzy Šerlichem na południu a Orlicą na północy, na wysokości około 800–960 m n.p.m.[1]
Warunki naturalne | edytuj kod
Ok. 1,5 km na wschód od zabudowy Zieleńca znajduje się torfowisko wysokie ze ścisłym rezerwatem przyrody Torfowisko pod Zieleńcem (występują tam m.in.: brzoza karłowata na jednym z trzech stanowisk w Polsce, sosna błotna, bagnica torfowa, rosiczki).
Cały teren Zieleńca został objęty specjalnym obszarem ochrony „Góry Orlickie” (Natura 2000), a także Obszarem Chronionego Krajobrazu Góry Bystrzyckie i Orlickie.
Historia | edytuj kod
Wieś Zieleniec powstała w 1719 r. na terenie lasów królewskich[3]. W 1762 r. zbudowano tu pierwszy drewniany kościół, w 1840 r. we wsi były: szkoła, młyn i kamieniołom, w późniejszym okresie powstały dwa kolejne młyny oraz kuźnica przerabiająca miejscową rudę żelaza[3]. Od XIX wieku miejscowość nabrała znaczenia turystycznego i powstała tu gospoda[3]. Na początku XX wieku w Zieleńcu powstały trasy narciarskie, skocznia i tor saneczkowy, w okresie międzywojennym był to już duży kompleks sportów zimowych z pięcioma schroniskami[3].
Po 1945 r. miejscowość zaczęła podupadać, dopiero w latach 70. rozbudowano urządzenia sportowe i zaplecze gastronomiczno-noclegowe, tworząc wielki ośrodek sportów zimowych[3].
Dawniej Zieleniec był samodzielną wsią, uważaną za najwyżej położoną w Sudetach. Zieleniec został włączony do gminy miejskiej Duszniki-Zdrój, jako część miasta.
Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Grunwald. W 1946 r. ustalono urzędowo polską nazwę Zieleniec[4].
Zabytki | edytuj kod
W Zieleńcu znajdują się następujące zabytki:
- kościół św. Anny z 1902 roku, stojący na wysokości 856 m n.p.m. Jest to najwyżej położony kościół w Sudetach[3].
- figura św. Jana Nepomucena z 1824, stojąca obok schroniska „Orlica”[3],
- krzyż przydrożny z płaskorzeźbą Matki Bożej Bolesnej z XIX wieku, stojący w pobliżu pensjonatu „Jagienka”[1].
Turystyka | edytuj kod
Zieleniec jest popularnym ośrodkiem narciarskim, na jego terenie działa blisko 30 wyciągów narciarskich[1]. Latem jest dobrą bazą wypadową w Góry Orlickie i pobliskie Góry Bystrzyckie[1]. Znajduje się tu schronisko PTTK „Orlica” oraz schronisko PTSM[1]. Z Zieleńca można przejść piechotą do Czech; wjeżdżając wyciągiem do schroniska Masarykova chata i przy Drodze Orlickiej niedaleko Koziej Hali do miejscowości Olešnice v Orlických horách[1].
W Zieleńcu panuje specyficzny mikroklimat (jedyny taki w Polsce) – zbliżony do alpejskiego[5].
Kolarstwo w Zieleńcu | edytuj kod
Zieleniec w przeciągu ostatnich lat stał się jedną z miejscowości na szlaku kolarskim w Polsce. Trenuje tutaj rokrocznie polska kadra kolarzy górskich. Maja Włoszczowska przygotowując się głównie w Zieleńcu, zdobyła srebrny medal olimpijski w Pekinie w 2008 roku.
W sierpniu każdego roku w Zieleńcu odbywa się maraton kolarski Klasyk Kłodzki – Mistrzostwa Polski w Maratonie Górskim, jeden z najcięższych w kraju. Mimo jego trudności liczba uczestników każdej edycji oscyluje w granicach 400 osób[6]. Organizatorami maratonu są członkowie Klubu Kolarskiego Ziemi Kłodzkiej.
Również w sierpniu ma miejsce tutaj Memoriał im. Artura Filipiaka – Otwarte Mistrzostwa Dolnego Śląska w Maratonie MTB, poświęcony zmarłemu przedwcześnie kolarzowi.
Galeria | edytuj kod
-
Miejsce odpoczynku dla turystów
-
Domy w Zieleńcu
-
Jeden z kolarzy podczas Klasyka Kłodzkiego (2009)
-
Krzyż przydrożny
-
Tablica pamięci Heinricha Rübartscha
-
Stacja ratunkowa GOPR
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 286-291. ISBN 83-7005-340-8.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b c d e f g Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 469. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85)
- ↑ JudytaJ. Wanicka JudytaJ., Na narty do Zieleńca, aktywnosc-fizyczna.wieszjak.pl, 30 stycznia 2012 [dostęp 2013-06-11] (pol.).
- ↑ Supermaratony.org. [dostęp 2017-10-20].
Bibliografia | edytuj kod
- WaldemarW. Brygier WaldemarW., TomaszT. Dudziak TomaszT., IwonaI. Chomiak IwonaI., Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625 .
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-340-8.
Linki zewnętrzne | edytuj kod
OryginałEdytujHistoria i autorzy
