Związek Zawodowy Zwrotniczych Kolejowych w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaZwiązek Zawodowy Zwrotniczych Kolejowych, jedna z działających w okresie międzywojennym w środowisku pracowników kolejowych organizacji związkowych, powstała w 1928. Określany był organizacją prorządową[1]. Współpracował z Blokiem Kolejowych Związków Fachowych oraz Międzyzwiązkowym Komitetem Pracowników Państwowych. W ostatnim okresie skupiał członków w 47 kołach, 6 okręgach.
Spis treści
Prezesi | edytuj kod
- 1936 - Franciszek Skupin[2]
- 1939 - Franciszek Surdyk
Media | edytuj kod
Organem związku był mies. Jedność Zwrotniczych (1929-1939), z redakcją początkowo w Poznaniu, od 1933 lub 1934 w Warszawie.
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Ludwik Hass: Ruch zawodowy w Polsce: zarys dziejów, t. II, część II, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych Warszawa 1981.
- ↑ Inżynier Kolejowy nr 11/36
Bibliografia | edytuj kod
- 20-lecie komunikacji w Polsce odrodzonej, Koncern Prasowy „Ilustrowany Kuryer Codzienny” Kraków 1939, 560 s.
- Ludwik Hass: Ruch zawodowy w Polsce: zarys dziejów, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych Warszawa 1974-1981
Na podstawie artykułu: "Związek Zawodowy Zwrotniczych Kolejowych" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy
OryginałEdytujHistoria i autorzy
