Afiliacja w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaAfiliacja (łac. affilatio – "usynowienie", "włączenie do rodziny") – zachowanie polegające na nawiązaniu i podtrzymaniu pozytywnych kontaktów i współpracy przez jednostkę lub grupę, organizację z innymi grupami i organizacjami.
Afiliacja w politologii | edytuj kod
W politologicznym ujęciu afiliacja to nawiązanie względnie trwałej współpracy (kooperacji pozytywnej) pomiędzy zbiorowymi podmiotami dysponującymi zazwyczaj odmiennym i nierównorzędnym potencjałem politycznym. Współpraca obejmuje realizację celów o podobnym bądź identycznym charakterze, przy jednoczesnej samodzielności i niezależności organizacyjno-programowej podmiotów w osiąganiu pozostałych celów.
Najczęściej afiliacja występuje w trzech relacjach:
- partii politycznych i związków zawodowych (np. w Anglii, Labour Party i Trade Union), gdy strony zobowiązują się do prowadzenia wspólnych działań w postaci konsultowania ważnych kwestii publicznych, forsowania określonych projektów aktów prawnych, udzielania poparcia wyborczego, rezygnacji ze strajków itd.,
- partii politycznych i organizacji młodzieżowych (tzw. „przybudówek”), przynajmniej częściowo zintegrowanych ideologicznie, programowo i personalnie,
- rozmaitych podmiotów polityki, współtworzących międzynarodowe, krajowe lub regionalne ruchy społeczno-polityczne (fronty, organizacje), których celem jest zwalczanie, obrona lub wprowadzenie do życia publicznego pewnych wartości i mechanizmów politycznych, socjalnych, ekonomicznych, religijnych itd. Ruchami afiliującymi rozmaite podmioty były m.in.: Front Ludowy zawiązany w celu obrony ładu demokratycznego przed faszyzmem; Front Narodowy łączący podczas II wojny światowej przeciwników faszystowskich Niemiec, wywodzących się z różnych obozów ideowo-politycznych; Front Jedności Narodowej w Chile; Front Jedności Narodu; Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego w Polsce.
Afiliacja w psychologii | edytuj kod
Z punktu widzenia psychologii afiliacja jest jedną z podstawowych potrzeb psychicznych człowieka, wyrażającą się w dążeniu do bycia razem z innymi ludźmi, przyłączenia się do osób i grup społecznych oraz poszukiwania ich akceptacji; jej zasadniczym źródłem jest potrzeba bezpieczeństwa. Ważnym też źródłem jej kształtowania się są standardy społeczne, wyznaczające jednostce, jak i grupom społecznym wzorce zachowań, a w tym zwłaszcza dotyczące bezpieczeństwa.
