Aleksiej Brusiłow

Aleksiej Brusiłow w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Aleksiej Aleksiejewicz Brusiłow (ros. Алексей Алексеевич Брусилов, ur. 19?/ 31 sierpnia 1853 w Tyflisie, zm. 17 marca 1926 w Moskwie) – rosyjski generał kawalerii i generał-adiutant, od 1919 w Armii Czerwonej.

Spis treści

Życiorys | edytuj kod

Urodził się 19 sierpnia?/ 31 sierpnia 1853 jako syn generała-porucznika Alieksjeja Nikołajewicza (Алексей Николаевич). Jego matka Maria Luiza Niestojemska, córka Antoniego Niestojemskiego, była Polką. Ukończył Korpus Paziów i rozpoczął służbę w armii w roku 1872. Uczestniczył w wojnie rosyjsko-tureckiej w 1877–1878 na Kaukazie. Następnie od 1879 do 1906 roku był wykładowcą, a później komendantem w Oficerskiej Szkole Kawalerii. Od 1906 roku służył jako dowódca dywizji kawalerii, potem od stycznia 1909 roku jako dowódca 14 Korpusu Armijnego. W latach 1912–1913 pełnił funkcję zastępcy dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego. 6 grudnia 1912 roku mianowany generałem-majorem. 15 sierpnia 1913 roku został dowódcą 12 Korpusu Armijnego w Lublinie. Od początku mobilizacji 19 lipca 1914 roku służył jako dowódca Grupy Proskurowskiej, która 28 czerwca została przemianowana na 8 Armię.

Od początku I wojny światowej dowodził skutecznie 8 Armią w czasie walk w Galicji. W marcu 1916 roku został dowódcą Frontu Południowo-Zachodniego. Zaplanował i przeprowadził w lipcu 1916 roku udaną ofensywę na Wołyniu (tzw. ofensywa Brusiłowa). Do końca roku jeszcze dwukrotnie podejmował działania zaczepne, jednak nie odnosiły one tak znaczącego sukcesu. W czasie rewolucji lutowej wywierał nacisk na Mikołaja II i poparł jego abdykację. Od 4 czerwca do 1 sierpnia 1917 roku najwyższy naczelny dowódca armii rosyjskiej. Pod naciskiem Aleksandra Kiereńskiego podpisał rozkaz o wprowadzeniu kary śmierci na froncie za działalność rewolucyjną. W lipcu podjął kolejną ofensywę, zwaną też ofensywą Kiereńskiego, która ze względu na niskie morale wojsk i słabe wyposażenie szybko się załamała. Po niepowodzeniu operacji 19 lipca 1917 roku został usunięty ze stanowiska i mianowanym doradcą specjalnym Rządu Tymczasowego. Po rewolucji październikowej przeszedł w stan spoczynku, odrzucił też prośbę sił białogwardzistów o przyłączeniu się do kontrrewolucji jako dowódca wojsk białych.

Od 1919 roku służył w Armii Czerwonej. 2 maja 1920 roku na mocy rozkazu rządu sowieckiego wyznaczony został przewodniczącym Rady Specjalnej przy Naczelnym Dowódcy, w skład której weszło kilkunastu generałów armii carskiej. 30 maja Rada na czele z Brusiłowem wsparła swoim autorytetem apel do byłych oficerów carskich o wstępowanie w szeregi Armii Czerwonej do walki z Wojskiem Polski w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1920–1923 w komisariacie ludowym obrony, a w latach 1923–1924 inspektor kawalerii. Następnie pełnił funkcję doradcy ds. specjalnych w Rewolucyjnej Radzie Wojskowej ZSRR.

Wydał Moi wospominanija (1929).

Ordery i odznaczenia | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Grwar.ru: Брусилов Алексей Алексеевич (ros.). [dostęp 2014-02-15].

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Aleksiej Brusiłow" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy