Alistair Overeem

Alistair Overeem w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Alistair Cees Overeem (ur. 17 maja 1980 w Londynie) – holenderski kick-boxer i zawodnik MMA, mistrz Strikeforce (2007) oraz tymczasowy mistrz DREAM (2010) w wadze ciężkiej, a także zwycięzca K-1 World GP 2010.

Spis treści

Pochodzenie | edytuj kod

Urodził się w Hounslow (jedno z londyńskich boroughs) ze związku Jamajczyka i Holenderki. Po rozwodzie rodziców, w wieku 6 lat przeprowadził się wraz z matką na stałe do Holandii. Po kądzieli jest daleko spokrewniony z panującym w Holandii królewskim rodem orańskim[1]. Ma starszego o 4 lata brata Valentijna.

Kariera sportowa | edytuj kod

Mieszane sztuki walki | edytuj kod

Profesjonalny debiut w MMA zanotował w 1999 roku na gali It’s Showtime w Haarlemie. Następnie walczył dla organizacji RINGS i 2H2H.

W 2002 roku zadebiutował na ringu PRIDE FC. Rok później wystartował w turnieju PRIDE Middleweight Grand Prix 2003. Odpadł w ćwierćfinale znokautowany przez Chucka Liddella. W 2005 roku wziął udział w kolejnej edycji tej imprezy i tym razem, po pokonaniu przez poddanie Vitora Belforta i Ihora Wowczanczyna, doszedł do półfinału. W walce o finał został znokautowany przez późniejszego tryumfatora całego turnieju Maurício Ruę. W 2006 roku walczył w turnieju Pride Openweight Grand Prix. Przegrał w 1/8 z Fabricio Werdumem przez poddanie.

Po rozwiązaniu PRIDE FC (2007) przeszedł do wagi ciężkiej i walczył następnie dla organizacji HERO'S, Strikeforce i DREAM. 16 listopada 2007 roku zdobył wakujący tytuł mistrza Strikeforce w wadze ciężkiej, pokonując przez poddanie Paula Buentello. W sierpniu 2009 roku Overeem miał bronić pas w walce przeciwko Werdumowi, ale do pojedynku nie doszło z powodu kontuzji ręki Holendra[2]. W końcu po raz pierwszy bronił tytułu 15 maja 2010 roku przeciwko Brettowi Rogersowi. Pokonał go przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie na skutek ciosów pięściami w parterze[3].

31 grudnia 2010 roku, podczas gali Dynamite!! 2010 znokautował w 19 sekund Amerykanina Todda Duffee w walce o tymczasowe mistrzostwo DREAM w wadze ciężkiej[4].

W 2011 roku wystartował w 8-osobowym turnieju Strikeforce, skupiającym najlepszych zawodników tej organizacji w wadze ciężkiej. 18 czerwca w walce ćwierćfinałowej pokonał przez decyzję Fabricio Werduma. W półfinale miał się zmierzyć z innym Brazylijczykiem, Antônio Silvą. Odmówił jednak walki z nim w wyznaczonym przez telewizję Showtime wrześniowym terminie, powołując się na kontuzję. W rezultacie został usunięty z turnieju, a pod koniec lipca Strikeforce rozwiązała z nim kontrakt[5].

Na początku września porozumiał się i związał z UFC, największą organizacją MMA na świecie. 30 grudnia 2011 roku, w debiucie podczas gali UFC 141, pokonał przez TKO w pierwszej rundzie Brocka Lesnara, zapewniając sobie pozycję pretendenta do mistrzostwa UFC w wadze ciężkiej[6]. Miał zmierzyć się o nie 26 maja 2012 roku z Juniorem dos Santosem, jednak miesiąc wcześniej został wycofany z tej walki z powodu pozytywnego wyniku testu antydopingowego (przekroczony ponad dwukrotnie dopuszczalny poziom testosteronu)[7].

14 marca 2015 roku pokonał Roya Nelsona przez jednogłośną decyzję, podczas UFC 185[8]. 19 grudnia 2015 w końcu doszło do oczekiwanej walki między Overeemem, a dos Santosem. 19 grudnia 2015 Holender pokonał Brazylijczyka przez nokaut w 2. rundzie. 10 września 2016, na UFC 203, zmierzył się o mistrzostwo UFC wagi ciężkiej ze Stipe Miociciem, ostatecznie ulegając mu przez nokaut w 1. rundzie[9].

4 marca 2017 na UFC 209 znokautował ciosem kolanem Marka Hunta w trzeciej rundzie[10].

K-1 | edytuj kod

W K-1 zadebiutował w 2001 roku w przegranej walce z Errolem Parisem podczas GP Holandii. W 2004 roku w Tokio został znokautowany w pokazowym pojedynku przez Glaube Feitosę. Do K-1 powrócił po długiej przerwie w 2008 roku. Podczas sylwestrowej gali Dynamite!! 2008 zmierzył się z byłym mistrzem K-1 w wadze ciężkiej i finalistą K-1 World GP 2008 Badrem Hari. Overeem stał się sprawcą sensacji, nokautując faworyzowanego Marokańczyka już w pierwszej rundzie walki[11].

W marcu 2009 roku walczył w Jokohamie z mistrzem K-1 Remym Bonjaskym. Przegrał przez decyzję po wyrównanym starciu. Występy te sprawiły, że otrzymał w drodze głosowania internetowego fanów dziką kartę, upoważniającą do udziału w walce eliminacyjnej podczas Final 16 w Seulu. Pokonał tam niespodziewanie Petera Aertsa, zapewniając sobie prawo walki o mistrzostwo K-1 WGP w turnieju finałowym w Jokohamie. W pierwszej walce tego turnieju znokautował kopnięciem kolanem mistrza świata kyokushin Ewertona Teixeirę, w półfinale uległ jednak przez nokaut (reguła 2 nokdaunów) Hariemu.

W październiku 2010 roku podczas Final 16 znokautował w pierwszej rundzie Australijczyka Bena Edwardsa, po raz drugi z rzędu awansując do Finału K-1 WGP[12]. Został on rozegrany 11 grudnia 2010 roku w Tokio. Overeem zdobył tytuł mistrza K-1 WGP, pokonując trzech rywali z rzędu: Tyrone'a Sponga przez decyzję oraz Gokhana Saki i Petera Aertsa przez nokaut[13].

Osiągnięcia | edytuj kod

Mieszane sztuki walki:

  • 2002: Turniej 2 Hot 2 Handle wagi półciężkiej – 1. miejsce
  • 2004: mistrz 2 Hot 2 Handle w wadze półciężkiej
  • 2005: PRIDE 2005 Grand Prix wagi średniej – półfinalista turnieju
  • 2007−2011: mistrz Strikeforce w wadze ciężkiej
  • 2010−2011: tymczasowy mistrz DREAM w wadze ciężkiej

Kick-boxing:

Grappling:

  • 2005: ADCC European Trials – 1. miejsce w kat. -98,9 kg

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Leon Horne: Alistair Overeem's Royal Blood, the Heavyweight Champion Eats Like a King (ang.). bleacherreport.com, 7 kwietnia 2011. [dostęp 2012-02-07].
  2. ↑ Re-injured Hand Forces Alistair Overeem Out of Scheduled Title Defense Against Fabricio Werdum on Aug. 15 (ang.). sherdog.com, 21 lipca 2009. [dostęp 2009-08-12].
  3. ↑ Overeem Blasts Through Rogers, Calls Out Fedor (ang.). sherdog.com, 15 maja 2010. [dostęp 2010-05-16].
  4. ↑ Stuart Tonkin: DYNAMITE!! A Carnival of Carnage (ang.). www.k-1.co.jp, 31 grudnia 2010. [dostęp 2011-01-01].
  5. ↑ Alistair Overeem zwolniony ze Strikeforce. mmarocks.pl, 30 lipca 2011. [dostęp 2011-07-30].
  6. ↑ UFC 141: Lesnar vs Overeem – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 30 grudnia 2011.
  7. ↑ Jacoby Harms: Frank Mir will replace Alistair Overeem in title-fight against Junior dos Santos (ang.). fiveouncesofpain.com, 21 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-23].
  8. ↑ UFC 185: Post-fight Press Conference + Results. ww.gniewni.com. [dostęp 2015-03-22].
  9. ↑ K. Witek: Wyniki gali UFC 203: Stipe Miocic obronił pas, Werdum zwyciężył jednogłośnie (pol.). mmanews.pl, 11.09.2016.
  10. ↑ Tomasz Nowosielski: UFC 209: Woodley vs. Thompson 2 – wyniki na żywo (pol.). mmarocks.pl, 2017-03-04. [dostęp 2017-03-05].
  11. ↑ Monty Di Pietro: MMA Rules at DYNAMITE!! 2008 (ang.). k-1.co.jp. [dostęp 2009-08-12].
  12. ↑ Stuart Tonkin: F16 – A Changing of the Guard (ang.). [dostęp 2 października 2010].
  13. ↑ Stuart Tonkin: K-1 WGP 2010: A Monster Crowned (ang.). [dostęp 13 grudnia 2010].

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Alistair Overeem" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy