Czajnik elektryczny w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Czajnik elektryczny
Czajnik elektryczny – urządzenie do gotowania wody za pomocą energii elektrycznej. Pierwszy czajnik elektryczny powstał w 1891 roku i został wyprodukowany przez firmę Carpenter Electric Company of. St. Paul z Minnesoty. Wymyślił go Charles Carpenter.[1].
Pierwsze takie czajniki gotowały wolno oraz posiadały niewymienialne elementy grzewcze umieszczone w podstawach. Obecnie czajniki elektryczne gotują wodę bardzo szybko i nie powodują dużych kosztów eksploatacji. Niemniej jednak posiadają one dużą moc (zwykle ok. 2000-2400 W - chociaż zdarzają się nawet do 3000 W) i używając ich należy zwrócić uwagę na to, czy instalacja elektryczna jest dostosowana do takich obciążeń, gdyż często powodują one zadziałanie bezpieczników lub wyłączników instalacyjnych.
Niektóre marki oferujące czajniki w Polsce: Bosch, Philips, Zelmer, Siemens, Braun, Russell Hobbs.
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ zasoby Archiwum Historycznego Elektroenergetyki Polskiej w Toruniu
OryginałEdytujHistoria i autorzy
