Czechowice (Gliwice) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Czechowice – Stara szkoła z 1872 roku, obecnie siedziba organizacji społecznych. Czechowice – Nowa szkoła z 1970 roku, obecnie warsztaty Caritas. Czechowice – Kaplica św. Jana Nepomucena z około 1900 roku.
Czechowice (niem. Schechowitz) – dzielnica miasta Gliwice[2] od 1964 roku.
Spis treści
Informacje ogólne | edytuj kod
Czechowice są najbardziej na północ położoną dzielnicą miasta, znaną z ośrodków wypoczynkowych położonych nad jeziorem Czechowickim przez mieszkańców zwanym Bagry.
30 czerwca 2018 roku na osiedlu mieszkało 727 mieszkańców.
Nazwa | edytuj kod
W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Cechowitz[3][4]. Od późnego średniowiecza stosowano nazwę Czechowitz lub zamiennie Schechowitz. W okresie germanizacji nazw na Śląsku przez narodowych socjalistów zmieniono w latach 1936-1945 nazwę wsi na całkowicie niemiecką Böhmswalde. Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946[5].
Historia | edytuj kod
Prehistoria | edytuj kod
Pierwsze ślady pobytu ludzi na tym terenie pochodzą sprzed około 12 tysięcy lat.
Liczne są tu też znaleziska archeologiczne, należące do kultury łużyckiej, z okresu 1200-400 p.n.e.
Od średniowiecza do II wojny światowej | edytuj kod
Współczesna osada założona została prawdopodobnie w XIII wieku przez czeskich hutników szkła sprowadzonych tu przez Cystersów z klasztoru w Rudach Raciborskich. Niektórzy historycy twierdzą, że Czechowice były wsią rycerską – stąd w herbie św. Jerzy zabijający smoka – założoną na prawie niemieckim.
Pierwsza wzmianka o Czechowicach znajduje się w wykazie dziesięcin biskupstwa wrocławskiego z 1305 roku. W dziele tym, w rozdziale "Registrum Wyasdensis", czyli "Rejestr Ujazdowski", napisano: Item in Cechowitz sunt XXIIII mansi solventes per fertones. Oznacza to, że Czechowice były wówczas obowiązane płacić dziesięcinę z 24 łanów. Ponieważ zasadzano zwykle jedną rodzinę na jednym łanie, to można przyjąć, że wieś liczyła wtedy 24 rodziny.
W Czechowicach był XIV-wieczny drewniany kościół parafialny pod wezwaniem św. Jerzego, który spłonął i ostatecznie uległ zawaleniu około roku 1750. Od tej pory Czechowice należą do parafii w Łabędach. Ostatnim przedwojennym właścicielem Czechowic był hrabia Johannes von Welczek – właściciel między innymi Łabęd, a w latach 1936-1939 ambasador Niemiec w Paryżu.
Rok 1945 | edytuj kod
23 stycznia 1945 roku do Czechowic wkroczyła Armia Czerwona od strony Pyskowic.
W poniedziałek, 12 lutego 1945 roku, około 50 mężczyzn z Czechowic zostało osadzonych w łabędzkim obozie założonym i prowadzonym przez NKWD. 5 marca 1945 roku wywieziono ich do pracy przymusowej na terenie ZSRR, głównie do Donbasu. Około połowa internowanych zmarła w różnych obozach i podczas drogi powrotnej do domu.
Współczesność | edytuj kod
Od 1954 siedziba gromady Czechowice. Od 1959 roku Czechowice stanowiły część Łabęd (Łabędy 3), wraz z którymi w 1964 roku zostały włączone do Gliwic. Rok szkolny 1999/2000 był ostatnim w 136-letnich dziejach czechowickiej szkoły. Z powodu zbyt małej ilości uczniów (tylko 56) szkoła podstawowa została zlikwidowana.
Od 2005 roku wydawane jest przez Radę Osiedlową czasopismo "Czechowicer", w którym gros artykułów traktuje o historii czechowickiej ziemi.
Pieczęcie | edytuj kod
Kościoły i kaplice | edytuj kod
Kaplice:
- Kaplica św. Jana Nepomucena
Turystyka | edytuj kod
Przez osiedle przebiega szlak turystyczny:
Transport | edytuj kod
Przez osiedle przebiega ul. Toszecka − droga wojewódzka nr 901, łącząca między innymi Pyskowice z Gliwicami.
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Urząd Miejski w Gliwicach: Raport o stanie miasta Gliwice za okres 2014–30.06.2018 (pol.). [dostęp 2018-10-21].
- ↑ BiP Urząd Miejski w Gliwicach
- ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
- ↑ H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
OryginałEdytujHistoria i autorzy
