Francesco Tiberi Contigliano w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaFrancesco Tiberi Contigliano (ur. 4 stycznia 1773 w Contigliano, zm. 28 października 1839 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys | edytuj kod
Urodził się 4 stycznia 1773 roku w Contigliano, jako syn Antonia Tiberiego i Teresy Orsini[1]. Studiował w Rzymie i uzyskał doktorat utrouqe iure[1]. Został referendarzem Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości i kanonikiem Bazyliki Liberiańskiej[1]. Podczas francuskiej okupacji Rzymu, odmówił złożenia przysięgi lojalności, za co został deportowany na Korsykę[1]. Po powrocie do Rzymu został audytorem Roty Rzymskiej i regentem Penitencjarii Apostolskiej[1]. 2 października 1826 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Aten[2]. W grudniu przyjął święcenia kapłańskie, a 27 grudnia przyjął sakrę[2]. W 1827 roku został asystentem Tronu Papieskiego i nuncjuszem w Hiszpanii[1]. 30 września 1831 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego promocja została ogłoszona na konsystorzu 2 lipca 1832 roku i nadano mu kościół tytularny Santo Stefano al Monte Celio[2]. Tego samego dnia został arcybiskupem ad personam Jesi[2]. Po czterech latach zrezygnował z zarządzania diecezją, a w 1837 roku został prefektem Trybunału Sygnatury Łaski[1]. Zmarł 28 października 1839 roku w Rzymie[1].
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b c d e f g h Francesco Tiberi Contigliano (ang.). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-03-18].
- ↑ a b c d e Francesco Tiberi Contigliano (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-03-18].
OryginałEdytujHistoria i autorzy
