Gaetano Scirea - encyklopedia.biolog.pl

Gaetano Scirea w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Gaetano Scirea [ɡ a .e ˈ t a ː n o ʃ i ˈ r e ː a ] (ur. 25 maja 1953 r. w Cernusco sul Naviglio we Włoszech, zm. 3 września 1989 r. w Babsku) – włoski piłkarz, grał na pozycji stopera. Piłkarską przygodę rozpoczął w Atalancie Bergamo. Mimo swoich dość słabych jak na obrońcę warunków fizycznych szybko stał się jednym z najlepszych defensorów Serie A. Grał na tyle dobrze, że w 1975 roku jego talent dostrzegli działacze samego Juventusu.

Spis treści

1 Kariera w Atalancie
2 Kariera w Juventusie
3 Kariera w reprezentacji Włoch
4 Styl gry
5 Wypadek i śmierć
6 Ku pamięci
7 Rodzina i przyjaciele
8 Pogrzeb
9 Kluby
10 Sukcesy
- 10.1 Z reprezentacją Włoch
- 10.2 Z Juventusem
11 Przypisy
12 Bibliografia

Kariera w Atalancie | edytuj kod

W Serie A zadebiutował 24 września 1972 roku, Atalanta grała z Cagliari i z Sardynii przywiozła bezbramkowy remis. Później jednak znacznie częściej przegrywała i spadła do drugiej ligi. Scirea jeszcze przez rok pozostał w Bergamo i do Serie A powrócił już jako zawodnik Juve.

Kariera w Juventusie | edytuj kod

W roku 1974 związał się ze Starą Damą z Turynu na długich czternaście lat. Był silnym punktem ekipy, która swego czasu nie miała sobie równych . Z Juve zdobył wiele trofeów, aż siedem razy był mistrzem Italii.

Kariera w reprezentacji Włoch | edytuj kod

Pojechał na trzy finały mistrzostw świata. Na pierwsze w Argentynie – niecałe trzy lata po reprezentacyjnym debiucie (30.12.1975 Włochy – Grecja 3:2). Podopieczni Enzo Bearzota na pewno nie zawiedli, dotarli do strefy medalowej i w meczu o trzecie miejsce ulegli 1:2 Brazylii. Scirea wystąpił we wszystkich siedmiu meczach. Zanim nadszedł pamiętny dla Włochów turniej w Hiszpanii, dwa lata wcześniej odbyły się mistrzostwa Europy, które organizowali. Ostatnim dla nich sprawdzianem przed Euro'80 był towarzyski mecz z Polską. Na Stadio Comunale w Turynie padł remis 2:2, a Scirea w 24 minucie strzelił pierwszego gola dla drużyny narodowej. Natomiast sam turniej Azzurri znów zakończyli tuż za podium. Na początek Espana'82 Włosi zmierzyli się z biało-czerwonymi. Dla Scirei było to o tyle ważny, że 50 występ w narodowej koszulce. Na Estadio Balaidos w Vigo gole nie padły, jedni z faworytów turnieju nie potrafili również wygrać z Peru oraz Kamerunem i w słabym stylu awansowali do najlepszej dwunastki. I dopiero od tego momentu rozpoczął się ich wielki popis. Pokonali Argentynę z Diego Maradoną i Mario Kempesem w składzie, a następnie okazali się nieznacznie lepsi od szalenie widowiskowo grającej Brazylii. Na fali entuzjazmu drużyna Bearzota, której kapitanem był ponad czterdziestoletni Dino Zoff, nadspodziewanie łatwo pokonała Polskę i w finale nie dała szans RFN. Scirea zaliczył kolejnych siedem świetnych spotkań i został wybrany do najlepszej jedenastki mistrzostw. Cztery lata później obrońcy tytułu zawiedli na całej linii. Nie bez kłopotów wyszli z grupy, gdzie za rywali mieli Bułgarię, Argentynę i Koreę Południową, ale już w 1/8 finału nie sprostali Francji. Cztery ostatnie mecze w reprezentacji Włoch Scirea zaliczył jako kapitan.

Styl gry | edytuj kod

Jego styl gry każdemu musiał przypaść do gustu. Chętnie włączał się w akcje ofensywne, nie zapominając przy tym o podstawowych obowiązkach. Z gry obronnej uczynił sztukę. Poruszał się po boisku z niezwykłą elegancją, interweniował skutecznie oraz zgodnie z przepisami. Stał się synonimem gry fair. Ani razu w całej karierze, na którą złożyło się ponad 650 oficjalnych meczów, nie otrzymał czerwonej kartki, zawsze szanował rywali oraz sędziów i sam był niezwykle szanowany.

źródło: Piłka Nożna Plus

Wypadek i śmierć | edytuj kod

3 września 1989 roku na trasie Łódź–Warszawa doszło do wypadku, w którym zginęli tłumaczka Barbara Jarnuszkiewicz, kierowca Henryk Pająk, oraz Scirea, drugi trener Juventusu (Włoch przybył do Polski na kilka dni, aby obejrzeć w akcji drużynę Górnika Zabrze). Zderzenie było silne, w momencie wypadku wybuchły cztery kanistry z benzyną. Uratował się tylko Andrzej Zdebski, ówczesny działacz Górnika Zabrze, który wypadł przez szybę z powodu niezapiętych pasów^[1]. Pozostali spłonęli żywcem. Po ugaszeniu pożaru milicja potrzebowała kilkunastu godzin, aby zidentyfikować ofiary wypadku.

Ku pamięci | edytuj kod

Pamięć piłkarza została uczczona poprzez nazwanie jego imieniem centrum prasowego mistrzostw świata w 1990 roku. Także trybuna, na której zasiadają na Stadio delle Alpi najwierniejsi i najgłośniej dopingujący kibice Juve, nosi nazwę Gaetano Scirea – podobnie jak ulica, przy której znajduje się obecnie stadion Juventusu. Do dziś powstało o nim wiele książek, a na jego cześć co roku jest rozgrywany turniej dla młodzieży.

Rodzina i przyjaciele | edytuj kod

Nie mogąc pogodzić się z przedwczesną i okrutną śmiercią ukochanego syna Gaetano, kilka dni później na zawał serca zmarł jego ojciec. Żona piłkarza nigdy nie związała się z innym mężczyzną. Bardzo mocno przeżył tę śmierć Dino Zoff, wtedy pierwszy szkoleniowiec Juventusu. Zawsze powtarzał, że nie znalazł i nigdy nie znajdzie drugiego tak wspaniałego przyjaciela, z którym rozumiał się bez słów.