Giuseppe Verdi w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaGiuseppe Fortunino Francesco Verdi (wym. dʒuˈzɛppe ˈverdi) (ur. 10 października 1813 w Le Roncole koło Busseto, zm. 27 stycznia 1901 w Mediolanie) – włoski kompozytor romantyczny. Jeden z najwybitniejszych kompozytorów operowych w historii[1][2][3][4].
Spis treści
Życiorys | edytuj kod
Giuseppe Verdi urodził się w wiosce Le Roncole w okolicach Busseto w ówczesnym Księstwie Parmy i Piacenzy. Gdy Verdi był dzieckiem, rodzina przeprowadziła się do Busseto – to tam Verdi zaczął pobierać pierwsze, nieregularne lekcje muzyki od miejscowego organisty[5]. Przyjacielem rodziny był miejscowy kupiec i miłośnik muzyki, Antonio Barezzi, który objął Verdiego mecenatem. W wieku 18 lat Verdi próbował dostać się na studia do konserwatorium w Mediolanie, jednak jego kandydatura została odrzucona z powodu niewłaściwej pozycji dłoni podczas grania oraz wieku[5]. Dzięki wsparciu finansowemu Barezziego, Verdi nawiązał kontakty z muzykami La Scali: był obecny na występach oraz pobierał prywatne lekcje od klawestynisty, Vincenzo Lavigna.
W 1836 wrócił do Busseto, gdzie podjął pracę nauczyciela muzyki, tego samego roku ożenił się z córką swojego mentora, Margheritą Barezzi. Z tego związku urodziło się dwoje dzieci: Virginia (1837–1838) i Icilio (1838–1839). Z przyczyn finansowych Verdi zdecydował się ponownie przenieść się do Mediolanu. Po śmierci żony, w 1840 Verdi ukończył swoją drugą operę, Un giorno di regno, wystawioną w tym samym roku w La Scali.
W 1842 impresario La Scali, Bartolomeo Merelli przedstawił Verdiemu libretto Nabucco, do którego w krótkim czasie Verdi skomponował muzykę. Opera odniosła sukces przynosząc Verdiemu popularność[5], zaś chór z trzeciego aktu, Va, pensiero stał się nieoficjalnym hymnem Włoch. W tym samym roku Verdi poznał Giuseppinę Strepponi, z którą ożenił się w 1859.
W 1843 odbyła się premiera kolejnej opery Verdiego, I Lombardi alla Prima Crociata, która jednak została ocenzurowana ze względu na możliwą interpretację patriotyczną[5]. Kolejne dzieła kompozytora, tworzone w latach 1843–1849 również były dobrze przyjmowane przez publikę. Szczególną popularnością cieszył się Ernani (1844), I due foscari (1844), Macbet (1847), I Masnadieri (1847) oraz Luisa Miller (1849). W 1845 Verdi przeniósł się do Paryża. Dla tamtejszej Opery skomponował Jerusalem, będącą francuską adaptacją I Lombardi.
W 1851 kompozytor przeniósł się do miejscowości Villanova sull’Arda, gdzie skomponował kolejne utwory: Rigoletto (1851), Il Trovatore (1853) oraz La Traviata (1853). W 1861 Verdi zaangażował się w życie polityczne: został wybrany do parlamentu, zaś w 1874 został senatorem. W tym okresie skomponował trzy następne opery, do dziś cieszące się uznaniem: Moc przeznaczenia (1862), Don Carlos (1867) oraz najsłynniejszą z nich – Aidę (1871), zamówioną dwa lata wcześniej przez Ismaila Paszę, Kedywa Egiptu, na uroczyste otwarcie Kanału Sueskiego.
W wieku 74 lat, w roku 1887 Verdi skomponował Otella, zaś sześć lat później kompozytor napisał muzykę do swej ostatniej opery, Falstaff. Verdi nie był tylko kompozytorem operowym. Wykonywane są jego Kwartet smyczkowy z 1873 roku czy Requiem, które napisał w związku ze śmiercią Alessandro Manzoniego. W 1897 roku zmarła druga żona Verdiego. Po jej śmierci skomponował Quattro pezzi sacri: Ave Maria, Stabat Mater, Laudi alla Vergine oraz Te Deum (1898).
Zmarł 27 stycznia 1901 w hotelu „Grand Hotel” w Mediolanie, gdzie mieszkał zimą. Jego pogrzeb odbył się, zgodnie z jego wolą, bez honorów i bez muzyki. Miesiąc po śmierci ciała Verdiego i jego drugiej żony przy akompaniamencie Va, pensiero w wykonaniu chóru La Scali zostały złożone w kaplicy Casa di Riposo per Musicisti[5].
Był odznaczony we Włoszech Orderem Sabaudzkim Cywilnym[6][7], Orderem Świętych Maurycego i Łazarza V[7] i I klasy oraz Orderem Korony Włoch II klasy[8], a także tureckim Orderem Medżydów III klasy, austro-węgierskimi Orderem Franciszka Józefa II klasy[9] i Odznaką Honorową za Dzieła Sztuki i Umiejętności (9 lutego 1900)[10], francuską Legią Honorową I i V klasy, rosyjskim Orderem Świętego Stanisława[7] oraz pruskim cywilnym Pour le Mérite[11].
Pomnik Giuseppe Verdiego w MediolanieOpery [12] | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Rocznia urodzin Verdiego - Wiadomości - polskieradio.pl, polskieradio.pl [dostęp 2019-01-29] .
- ↑ The greatest operas of all time #05: The revolution begins, medium.com [dostęp 2019-01-29] .
- ↑ Giuseppe Verdi | gramophone.co.uk, gramophone.co.uk [dostęp 2019-01-29] (ang.).
- ↑ Giuseppe Verdi | Classical-Music.com, classical-music.com [dostęp 2019-01-29] (ang.).
- ↑ a b c d e Biography (ang.). giuseppeverdi.it. [dostęp 2014-02-12].
- ↑ History of the Civil Order of Savoy. savoydelegation-usa.org. [dostęp 2015-08-19].
- ↑ a b c Il Maestro Giuseppe Verdi (wł.). clubdei27.com. [dostęp 2015-08-19].
- ↑ VERDI Giuseppe (wł.). senato.it. [dostęp 2015-08-19].
- ↑ Marcello Conati: Verdi: interviste e incontri. 2000. s. 108. [dostęp 2015-08-19].
- ↑ Notatki literacko-artystyczne. „Gazeta Lwowska”. Nr 26, s. 4-5, 1 lutego 1901.
- ↑ Giuseppe Fortunio Francesco Verdi. Komponist. [dostęp 2015-08-19].
- ↑ Klassika: Giuseppe Verdi (1813-1901): Werkverzeichnis, klassika.info [dostęp 2021-01-13] (niem.).
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Giuseppe Verdi – nuty tego kompozytora dostępne w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- Giuseppe Verdi – nuty tego kompozytora dostępne w bibliotece cyfrowej Choral Public Domain Library (ChoralWiki)
- Giuseppe Verdi - nuty tego kompozytora w bibliotece cyfrowej Polona.pl
- Nagrania oper Verdiego na licencjach Creative Commons
- ISNI: 0000 0001 2095 7510
- VIAF: 22329110, 6922159248176504870006, 8837159248503304870009
- LCCN: n79038460
- GND: 118626523
- NDL: 00459661
- LIBRIS: sq46746b3dsfl6r
- BnF: 139008052
- SUDOC: 027453308
- SBN: IT\ICCU\CFIV\025722
- NLA: 35579705
- NKC: jn19990008764
- DBNL: verd043
- BNE: XX912253
- NTA: 068668031
- BIBSYS: 90063912
- CiNii: DA04100233
- Open Library: OL132422A
- PLWABN: 9810547034505606
- NUKAT: n96216654
- NLI: 001788741
- PTBNP: 52891
- CANTIC: a10447945
- LNB: 000035663
- NSK: 000101673
- BNA: 000022484
- CONOR: 8317539
- BNC: 000039734
- ΕΒΕ: 71824
- BLBNB: 000187542
- KRNLK: KAC200003152
- LIH: LNB:V*4649;=BJ
- RISM: pe137994
- WorldCat: lccn-n79038460