H.264/MPEG-4 AVC

H.264/MPEG-4 AVC w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

AVC (ang. Advanced Video Coding) – standard kodowania sekwencji wizyjnych przyjęty w roku 2003 jako 10. część standardu ISO MPEG-4 oraz jako rekomendacja ITU-T H.264. Projekt x264 zajmuje się stworzeniem otwartej implementacji tego standardu w postaci kodera. Istnieje również OpenH264 autorstwa Cisco na licencji "Simplified BSD License"[1].

Efektywność kompresji formatu AVC dzięki wprowadzeniu nowych rozwiązań jest o wiele większa niż poprzednich standardów: MPEG-1, MPEG-2 czy MPEG-4 część 2 (którego popularne implementacje to DivX i Xvid).

Spis treści

Innowacje | edytuj kod

Do najważniejszych innowacji AVC można zaliczyć:

Profile kompresji | edytuj kod

  • Profil Podstawowy – Baseline Profile (BP) Głównie dla aplikacji o najniższym wykorzystaniu kodera, ten profil wykorzystywany jest przede wszystkim do wideokonferencji oraz urządzeń i aplikacji przenośnych.
  • Profil Główny – Main Profile (MP) Uniwersalny dla klientów przekazów strumieniowych np. satelitarnych DVB-S2 oraz naziemnych DVB-T i DVB-T2 o rozdzielczości nieprzekraczającej 720x576 pikseli.
  • Profil Wysoki – High Profile (HiP) Głównie wykorzystywany dla klientów przekazów strumieniowych o wysokiej rozdzielczości np. satelitarnych DVB-S2 oraz naziemnych DVB-T i DVB-T2. Skuteczniejszy od Main Profile, ponieważ jest w stanie w pełni skorzystać z rozdzielczości 1280x720i, 1280x720p oraz 1920x1080i. Stosowany jest również do kompresji filmów na dyskach HD DVD i Blu-ray.

Charakterystyka | edytuj kod

Poziomy | edytuj kod

Współczesność | edytuj kod

Obecnie standard kodowania H.264/AVC wykorzystywany jest do transmisji telewizji wysokiej rozdzielczości w wielu cyfrowych platformach satelitarnych, oraz, między innymi, jako jeden z podstawowych formatów w oprogramowaniu QuickTime.

Głównym konkurentem H.264/AVC jest WMV firmy Microsoft, przyjęty przez amerykańskie stowarzyszenie SMPTE jako standard VC-1, oraz AVS opracowany przez konsorcjum stworzone przez rząd chiński.

W wyniku rezultatów badań nad udoskonalaniem formatu H.263, grupa JVT (Joint Video Team), łącząca zespoły ekspertów z organizacji ISO oraz ITU, rozpoczęła prace nad standardem kodowania H.26L, który uległ tak dalekim modyfikacjom w porównaniu do algorytmu H.263, że został następnie przemianowany na H.264.

Polski Komitet Normalizacyjny opracował polskie tłumaczenie normy ISO/IEC 14496-10:2004 (standardu kodowania H.264/AVC)[2].

Patenty | edytuj kod

Ostatni patent wygasa 29 listopada 2027[3]. Dlatego też istnieją kampanie promujące porzucenie tego formatu na rzecz Ogg Theora i WebM. Powodem jest także fakt, że o ile użycie do transmisji niekomercyjnej filmu zapisanego w tym formacie w Internecie jest bezpłatne, to samo oprogramowanie do odtworzenia musi pokryć opłatę licencyjną. Inną propozycją (np. Nokii)[4] jest wykorzystanie formatu ITU h.261, którego część została zdefiniowana w lub przed listopadem 1988. Definicja z 1990 H.261 miała pozostałe fragmenty niezawarte w definicji z 1988[5].

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ OpenH264. www.openh264.org. [dostęp 2017-11-23].
  2. ↑ PN-ISO/IEC 14496-10:2009: Technika informatyczna -- Kodowanie obiektów audiowizyjnych -- Część 10: Zaawansowane kodowanie wizji.
  3. ↑ OSNews.com. www.osnews.com. [dostęp 2017-11-23].
  4. ↑ Use software and functionality from 20 years ago – software patents wiki (en.swpat.org) (ang.). en.swpat.org. [dostęp 2017-11-23].
  5. ↑ MPEG LA – software patents wiki (en.swpat.org) (ang.). en.swpat.org. [dostęp 2017-11-23].

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "H.264/MPEG-4 AVC" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy