Henryk Bernhardt w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Grób Henryka Bernarda na warszawskich Starych PowązkachHenryk Bernhardt (Bernard) (ur. 9 października 1838 w Warszawie, zm. 10 września 1894 tamże) – polski lekarz żydowskiego pochodzenia.
Urodził się 9 października 1838 w Warszawie, jako syn Adolfa Bernhardta i Brygidy z domu Mayzel. Uczył się w gimnazjum w Warszawie, następnie w Berlinie. Tam studiował medycynę, tytuł doktora medycyny i chirurgii otrzymał w 1862 roku. Od 1867 mógł praktykować w Królestwie Polskim. 28 stycznia 1868 otworzył Zakład Leczniczy dla Kobiet d-rów Rogowicza i Bernharda przy Alei Ujazdowskich 14. 27 stycznia 1872 otrzymał nominację nadetatowego akuszera miasta Warszawy. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 32 wprost, rząd 1, grób 4/5)[1].
Żonaty z Karoliną Orgelbrand, córką Samuela Orgelbranda.
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: BERNARDOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-10-31] .
Bibliografia | edytuj kod
- Piotr Szarejko: Słownik lekarzy polskich XIX wieku. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 1997, s. 31. ISBN 83-85810-82-X.
