Herodiada (opera)

Herodiada (opera) w encyklopedii

Herodiada (fr. Hérodiade) – czteroaktowa opera Jules’a Masseneta do libretta Paula Milleta, Georges’a Hartmanna i Henriego Grémonta na podstawie opowiadania Hérodias (1877) Gustave’a Flauberta. Prapremiera 19 grudnia 1881 w Théâtre de la Monnaie w Brukseli.

Spis treści

• 1 Osoby
• 2 Treść
  • 2.1 Akt I
  • 2.2 Akt II
  • 2.3 Akt III
  • 2.4 Akt IV
• 3 Bibliografia
• 4 Linki zewnętrzne

Osoby | edytuj kod

• Salome – sopran
• Jan Chrzciciel – tenor
• Herodiada – mezzosopran
• Herod – baryton
• Fanuel, wróżbita – bas
• Witeliusz, rzymski namiestnik Palestyny – baryton
• Arcykapłan – baryton
• Głos – tenor
• Młody Babilończyk – sopran

Treść | edytuj kod

Miejsce i czas akcji: Jerozolima roku 32.

Akt I | edytuj kod

Salome, porzucona przed laty przez matkę w Rzymie, wraca do Jerozolimy. Jej zainteresowanie budzi płomienny prorok Jan. W Salome zakochuje się król Herod. Jego żona Herodiada żąda, by położył kres zniewagom, jakich doznaje ze strony Jana.

Akt II | edytuj kod

Heroda dręczy wizja pięknej Salome. Wróżbita Fanuel powiadamia go o pojawieniu się proroka Jana, którego lud uważa za Mesjasza. Król myśli o posłużeniu się nim w walce z rzymskimi najeźdźcami. Tymczasem namiestnik Witeliusz obiecuje swobody religijne. Nadchodzi Jan w otoczeniu tłumu wyznawców, wśród których znajduje się Salome. Herodiada podejrzewając męża o skłonność do pięknej dziewczyny, oskarża Jana i jego zwolenników, w tym Salome, o podburzanie ludu przeciw prawowitej władzy.

Akt III | edytuj kod

Jan i Salome trafiają do tego samego lochu. Również prorok doznaje oczarowania urodą Salome, ale ostatecznie sprawia, że jej namiętność przeradza się w uczucie religijnej natury. Herod proponuje Janowi wspólne działanie przeciw Rzymianom, ale dostrzegając uczucie, które łączy Salome z prorokiem, postanawia go zgładzić.

Akt IV | edytuj kod

Salome postanawia dzielić los z Janem. Ale gdy herod ją ułaskawia, stara się wstawić za swoim ukochanym. Kiedy jednak nadchodzi wiadomość o jego śmierci, usiłuje pchnąć sztyletem Herodiadę, a gdy ta ujawnia, iż jest jej matką, sama zadaje sobie śmierć.

Bibliografia | edytuj kod

• Lesław Czapliński, Ostatnie kuszenie proroka, czyli historia Jana Chrzciciela, Salome i Herodiady” (o „Salome” Richarda Straussa) w: W kręgu operowych mitów, Kraków 2003

Linki zewnętrzne | edytuj kod

• Libretto opery (w języku oryginalnym i włoskim), plik pdf

Na podstawie artykułu: "Herodiada (opera)" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy