Jan Konstanty Zaremba

Jan Konstanty Zaremba w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Jan Konstanty Zaremba (ur. 3 czerwca 1896 w Hołowczycach, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Spis treści

Życiorys | edytuj kod

Urodził się 3 czerwca 1896 w majątku Hołowczyce k. Mozyrza, w rodzinie Mieczysława i Marii z domu Obniska. Po ukończeniu gimnazjum i zdaniu matury zaczął studia na politechnice w Rydze. W 1916 powołany do armii rosyjskiej. Ukończył szkołę oficerską w Moskwie. W lipcu 1917 roku wstąpił do tworzonego na Białorusi I Korpusu Polskiego i został przydzielony do Legii Oficerskiej. Po rozbrojeniu przez Niemców I Korpusu w końcu maja 1918 rozpoczął studia na politechnice w Kijowie.

W lutym 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Po ukończeniu szkoły oficerskiej w Warszawie i kursu technicznego w Modlinie został mianowany podporucznikiem i przydzielony do kompanii technicznej 5 pułku piechoty Legionów. Pełnił obowiązki młodszego oficera, a następnie dowódcy tej kompanii. Walczył na wojnie z bolszewikami.

Odznaka Pamiątkowa 5 pułku piechoty Legionów

W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 5157. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W latach 1922–1925 był oficerem rezerwy 78 pułku piechoty w Baranowiczach[1][2]. W 1925 roku ponownie został powołany do służby czynnej i awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 marca 1925 roku w korpusie oficerów piechoty. W 1928 roku pełnił służbę w 78 pułku piechoty[3]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony z 78 pp do Korpusu Ochrony Pogranicza i przydzielony do batalionu KOP „Słobódka” na stanowisko dowódcy kompanii odwodowej[4][5]. 29 kwietnia 1933 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 123. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Po przeniesieniu z KOP do 1939 roku pełnił służbę w 19 pułku piechoty Odsieczy Lwowa we Lwowie.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia | edytuj kod

Zobacz też | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 350, 535.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 306, 473.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 92, 271.
  4. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 118.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 104, 909.
  6. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 29 kwietnia 1933 roku, s. 116.
  7. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  8. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3393 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1607)
  9. ↑ M.P. z 1934 r. nr 238, poz. 297 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”.
  10. ↑ Na podstawie [1]

Bibliografia | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Jan Konstanty Zaremba" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy