John William Waterhouse

John William Waterhouse w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania John William Waterhouse

John William Waterhouse (ur. 6 kwietnia 1849 w Rzymie, zm. 10 lutego 1917 w Londynie) – brytyjski malarz. Przedstawiciel neoklasycyzmu i prerafaelita. Znany szczególnie z portretów kobiecych postaci mitycznych i literackich.

Kiedy miał pięć lat, jego rodzina przeniosła się z Rzymu do Londynu. Początkowo malarstwa uczył go ojciec William Waterhouse. Od 1870 roku studiował w londyńskiej Królewskiej Akademii Sztuki (The Royal Academy of Arts).

W 1874 podczas Letniej Wystawy organizowanej przez Royal Academy wystawił, będący klasyczną alegorią, obraz Sleep and His Half-Brother Death, który spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem. Od tej pory wystawiał tam swoje obrazy corocznie aż do śmierci w 1917. W roku 1895 John William Waterhouse został członkiem Akademii Królewskiej.

Najbardziej znanym obrazem artysty jest The Lady of Shalott, przedstawiający jedną z bohaterek legendy o Królu Arturze i Rycerzach Okrągłego Stołu – Elaine z Astolat, która unosząc się na łodzi, umarła z żalu z powodu nieodwzajemnionej miłości do Lancelota.


  • The Lady of Shalott, 1888

  • Sleep and His Half-brother Death, 1874

  • Diogenes z Synopy, 1882

  • Ofelia, 1889

  • Hylas i nimfy, 1896

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "John William Waterhouse" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy