Kazimierz Suski de Rostwo w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaKazimierz Suski de Rostwo (ur. 21 września 1891 w Krapowcach, zm. 9 marca 1974 w Krakowie) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, sportowiec, olimpijczyk z Paryża 1924.
Spis treści
Życiorys | edytuj kod
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii Austro-Węgier. 1 stycznia 1916 roku został mianowany podporucznikiem rezerwy piechoty. Jego oddziałem macierzystym był austro-węgierski 13 pułk piechoty[1].
Od roku 1918 w Wojsku Polskim. W listopadzie 1924 roku został przydzielony z 6 pułku ułanów do 6 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Stanisławowie na stanowisko I oficera sztabu[2]. 11 marca 1926 roku został przydzielony do macierzystego pułku[3]. W 1929 roku został komendantem Szkoły Podoficerów Zawodowych Kawalerii w Jaworowie. W styczniu otrzymał przeniesienie do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu[4]. Od 1936 roku zastępca dowódcy 21 pułku Ułanów Nadwiślańskich. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[5]. Od 13 sierpnia 1939 dowódca tego pułku[6]. Ranny w kampanii wrześniowej. Podczas okupacji niemieckiej oficer Armii Krajowej (ps.„Rewera”). Zastępca dowódcy 8 Dywizji Piechoty AK.
Wszechstronny sportowiec. Uprawiał wioślarstwo, szermierkę, strzelanie, pływanie, ale największe sukcesy odnosił w WKKW. Podczas igrzysk olimpijskich w 1924 roku zajął 24 miejsce w indywidualnym Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego oraz 7 miejsce w drużynie.
Zmarł 9 marca 1974 roku w Krakowie[7]. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera wojskowa 8, rząd 12, grób 16).
Kazimierz Suski de Rostwo był żonaty z Heleną Dąbrowską (29 czerwca 1929), z którą miał syna Leszka (1930–2007) i córkę Marię Ewę (1936).
Ordery i odznaczenia | edytuj kod
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 13 września 1939 roku[8] – nr 13439[9]
- Krzyż Walecznych – 1921[10]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi[11]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
- Krzyż Wojskowy Karola
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 284, 484.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 120 z 12 listopada 1924 roku, s. 671.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 86.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 14.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 128.
- ↑ [1] Wołyńska Brygada Kawalerii
- ↑ Migdał 1974 ↓, s. 6.
- ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 407.
- ↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 512 .
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 77)
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146, 660.
Bibliografia | edytuj kod
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Konstanty Migdał. Sportowiec i żołnierz. „Dziennik Polski”. 68 (9349), s. 6, 1974-03-21. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”.
- Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- (pol.) Sylwetka zawodnika na portalu PKOL
- (ang.) Wyniki olimpijskie zawodnika na portalu Sports-Reference.com
OryginałEdytujHistoria i autorzy
