Konkurs Piosenki Eurowizji 2011

Konkurs Piosenki Eurowizji 2011 w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

56. Konkurs Piosenki Eurowizji został rozegrany 10, 12 i 14 maja 2011 w Düsseldorf Arena w Düsseldorfie i zorganizowany przez niemieckich nadawców Arbeitsgemeinschaft Rundfunkanstalten Deutschland (ARD) oraz Norddeutscher Rundfunk (NDR). Koncerty konkursowe poprowadzili Anke Engelke, Judith Rakers i Stefan Raab.

Finał konkursu wygrali Ell i Nikki, reprezentanci Azerbejdżanu z piosenką „Running Scared” Stefana Örna, Sandry Bjurman i Iaina Farquharsona[1]. Za utwór otrzymali 221 punktów w głosowaniu jurorów i telewidzów.

Spis treści

Lokalizacja | edytuj kod

ESPRiT Arena w Düsseldorfie, miejsce organizacji 56. Konkursu Piosenki Eurowizji

Niemiecka telewizja NDR otrzymała prawa do organizacji 56. Konkursu Piosenki Eurowizji dzięki zwycięstwu Leny, reprezentantki Niemiec podczas konkursu w 2010. Przygotowaniem widowiska w 2011 zainteresowały się 23 miasta, zaś cztery z nich zgłosiły swoje oficjalne kandydatury: Berlin (Port lotniczy Berlin-Tempelhof), Düsseldorf (Esprit Arena), Hamburg (Centrum Wystawnicze) i Hanower (Centrum Wystawiennicze)[2][3]:

12 października telewizja NDR ogłosiła, że konkurs odbędzie się w ESPRiT arena w Düsseldorfie.

Przebieg konkursu | edytuj kod

Podczas spotkania Grupy Referencyjnej Europejskiej Unii Nadawców (EBU) w Belgradzie ustalono, że w finale wystąpią reprezentanci 24 państw, co wiązało się z faktem organizacji konkursu przez kraj należący do państw grupy tzw. Wielkiej Czwórki mającej zagwarantowane miejsce w stawce finałowej[4]. Pod koniec 2010 ujawniono, że w konkursie wystąpi przedstawiciel telewizji z Włoch, która powróciła do stawki konkursowej po 14-letniej przerwie. Kraj został członkiem tzw. Wielkiej Piątki i miał zapewnione miejsce w finale, w związku z czym zwiększono liczbę finalistów do 25 państw[5].

31 grudnia 2010 dotychczasowy producent wykonawczy konkursu Svante Stockselius opuścił swoje stanowisko, a jego funkcję przejął Jon Ola Sand[6].

Koszyki półfinałowe | edytuj kod

Wszystkie państwa uczestniczące w konkursie, poza krajami tzw. Wielkiej Piątki (Francją, Wielką Brytanią, Hiszpanią, Włochami oraz gospodarzem (Niemcami), podzielono na sześć koszyków, biorąc pod uwagę system głosowania między krajami w poprzednich konkursach. Z każdego koszyka połowa państw została przydzielona do pierwszego półfinału, a druga – do drugiego. Podział krajów na półfinały ujawniono 17 stycznia 2011. 23 marca odbyło się losowanie numerów startowych półfinalistów i finalistów, a także kolejność głosowania w finale[7].

W związku ze świętem narodowym (Dniem Pamięci Narodowej), izraelski nadawca IBA wnioskował do EBU o automatyczne przydzielenie reprezentanta kraj do drugiego półfinału odbywającego się 12 maja. O możliwość głosowania w drugim półfinale wnioskowała niemiecka telewizja NDR[7].

Projekt sceny i grafiki | edytuj kod

Scena konkursowa 56. Konkursu Piosenki Eurowizji

Scenografię i grafikę konkursu zaprojektował Turquoise Branding, opierając projekt na sloganie konkursu – Feel Your Heart Beat. Pocztówki poprzedzające każdy występ przedstawiały mieszkańców Niemiec pochodzących z kraju poszczególnych reprezentantów. Wizytówki zawierały slogan konkursu w języku narodowym danego kraju, każdą z nich rozpoczynał i kończył logotyp konkursu w krajowych barwach narodowych[8]. Przed każdym występem wybrzmiewał dźwięk bijącego serca[9].

Podczas półfinałów i w finale w krajach upoważnionych do głosowania swoje punkty oddawała pięcioosobowa komisja jurorska oraz telewidzowie (w stosunku głosów 50:50). Głosowanie widzów rozpoczęło się przed prezentacją pierwszej piosenki konkursowej oraz zakończyło się 15 minut po zakończeniu ostatniego występu. Głosy przydzielano w tzw. „systemie eurowizyjnym” (tj. 12 punktów, 10, 8, od 7 do 1 punktu).

Kontrowersje | edytuj kod

Zmanipulowane wyniki na Ukrainie | edytuj kod

Rozgrywany 26 lutego 2011 finał ukraińskich eliminacji eurowizyjnych wygrała Mika Newton z piosenką „Angel”, która pokonała w konkursie Złatę Ogniewicz („The Kukushka”) i Jamalę („Smile”), zwyciężając jednogłośnie w głosowaniu telewidzów (45%), jurorów (45%) oraz internautów (10%). Po zakończeniu finału w mediach pojawiła się informacja o możliwym zmanipulowaniu wyników selekcji na korzyść Newton i jej konkursowej piosenki. Pierwszy kanał ukraińskiej telewizji zdecydował się wówczas na organizację drugiego finału z udziałem trzech finalistek selekcji, na które głosować mogliby jedynie telewidzów z unikatowych numerów telefonów[10][11]. Pomimo początkowej deklaracji chęci udziału w nowym konkursie, Jamala i Ogniewicz ostatecznie wycofały się z udziału w finale, a na konkurs została oddelegowana Newton z piosenką „Angel”[12][13].

Nieregulaminowy utwór Białorusi | edytuj kod

Magdalena Tul z Polski podczas występu w polskich eliminacjach do konkursu

Po ogłoszeniu konkursowej piosenki reprezentantki Białorusi Anastasiji Winnikawej pojawiły się głosy o złamaniu przez przedstawicielkę regulaminu konkursu mówiącego o zakazie publikacji konkursowych piosenek przed 1 września 2010. Piosenka „Born in Belorussia” została zaśpiewana przez nią 14 maja 2010 podczas ceremonii organizowanej na Uniwersytecie Lingwistycznym w Mińsku. Ogłoszono, że nową piosenką reprezentantki będzie „I Am Belarusian”, którą później zmieniono na „I Love Belarus”.

Zmiany wersji językowych | edytuj kod

Finał polskich eliminacji eurowizyjnych wygrała Magdalena Tul z piosenką „Jestem”. Po finale selekcji ogłoszono, że w konkursie zaśpiewa anglojęzyczną wersję piosenki – „First Class Ticket to Heaven”. Po licznych głosach niezadowolenia ze strony internautów piosenkarka, „chcąc uszanować wybór Polaków”, zdecydowała się na występ z polską wersją językową utworu. W kwietniu udostępniła w sieci nową, angielską wersję piosenki – „Present”, którą nagrała jedynie w celach promocyjnych.

Kraje uczestniczące | edytuj kod

W 56. Konkursie Piosenki Eurowizji uczestniczyli reprezentacje 43 nadawców publicznych, w tym czterech powracających do stawki konkursowej: telewizji z Włoch (po czternastu latach nieobecności w konkursie), Austrii (po trzech latach), San Marino (po dwóch latach), Węgier (po roku).

Chęć udziału w konkursie wyraziła też telewizja z Czarnogóra, lecz 23 grudnia wycofała się z pomysłu. Początkowo rezygnację z konkursu z powodów finansowych ogłosił również nadawca ze Słowacji, który w późniejszym czasie potwierdził udział, by uniknąć kary grzywny za wycofanie się z konkursu po ostatecznym terminie.

Powracający artyści | edytuj kod

Lena Meyer-Landrut, reprezentantka Niemiec w konkursie w latach 2010–2011

Podczas konkursu wystąpiło kilku wykonawców, którzy reprezentowali swoje kraje w poprzednich konkursach, w tym, po raz pierwszy od 1958, dwie laureatki Eurowizji: Dana International (reprezentująca Izrael zwyciężczyni konkursu z 1998 i Lena Meyer-Landrut (przedstawicielka Niemiec, dla których wygrała konkurs w 2010. W barwach Bośni i Hercegowiny wystąpił Dino Merlin, który wystąpił wcześniej dla kraju w finale konkursu w 1999. Gunnar Ólason, członek zespołu Sjonni’s Friends reprezentującego Islandię, uczestniczył w konkursie w 2001 jako jeden z wokalistów zespołu Two Tricky. Zespół Zdob și Zdub ponownie reprezentował Mołdawię, wcześniej czyniąc to w 2005.

Jednym z prowadzących konkurs był Stefan Raab, który reprezentował Niemcy w konkursie w 2000.

Wyniki | edytuj kod

Pierwszy półfinał | edytuj kod

Wyniki jurorów/telewidzów

Pełne wyniki sędziów i widzów ogłoszono w maju 2011[14].

Tabela punktacyjna półfinału pierwszego

Drugi półfinał | edytuj kod

Wyniki jurorów/telewidzów

Pełne wyniki sędziów i widzów ogłoszono w maju 2011[14].

Tabela punktacyjna drugiego półfinału

Finał | edytuj kod

Wyniki jurorów/telewidzów

Pełne wyniki jurorów i widzów ogłoszono w maju 2011[14].

Kolejność głosowania | edytuj kod

Azerski duet Ell i Nikki, laureat konkursu podczas występu

Kraje podawały swoje głosy w następującej kolejności:

  1.  Rosja
  2.  Bułgaria
  3.  Holandia
  4.  Włochy
  5.  Cypr
  6.  Ukraina
  7.  Finlandia
  8.  Norwegia
  9.  Armenia
  10. Macedonia
  11.  Islandia
  12.  Słowacja
  13.  Wielka Brytania
  14.  Dania
  15.  Austria
  16.  Polska
  17.  Szwecja
  18.  San Marino
  19.  Niemcy
  20.  Azerbejdżan
  21.  Słowenia
  22.  Turcja
  23.  Szwajcaria
  24.  Grecja
  25.  Gruzja
  26.  Francja
  27.  Serbia
  28.  Chorwacja
  29.  Białoruś
  30.  Rumunia
  31.  Albania
  32.  Malta
  33.  Portugalia
  34.  Węgry
  35.  Litwa
  36.  Bośnia i Hercegowina
  37.  Irlandia
  38.  Hiszpania
  39.  Izrael
  40.  Estonia
  41.  Mołdawia
  42.  Belgia
  43.  Łotwa
Tabela punktacyjna finału

Inne wyróżnienia | edytuj kod

Nagrody im. Marcela Bezençona | edytuj kod

Jedward – zwycięzcy Nagrody Artystycznej im. Marcela Bezençona

W 2011 po raz dziesiąty wręczono Nagrody im. Marcela Bezençona wyróżniające najlepsze piosenki biorące udział w konkursie[15]. Nagrody otrzymali[15]:

Faworyt OGAE | edytuj kod

Od 2007, przed każdym konkursem większość oddziałów Stowarzyszenia Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji (OGAE)[16][17], zrzeszającej 39 krajowych fanklubów Konkursu Piosenki Eurowizji[18], przeprowadza nieoficjalne głosowanie, w którym głosuje na wszystkie piosenki zgłoszone do danej edycji (z wyłączeniem propozycji krajowej), przy użyciu tak zwanego systemu eurowizyjnego (to znaczy 1–8, 10 i 12 punktów dla dziesięciu ulubionych utworów)[16].

Kati Wolf – faworytka OGAE do wygrania finału konkursu

W 2011 pięcioma faworytami do wygrania były:

Nagroda im. Barbary Dex | edytuj kod

W 2011 po raz piętnasty przyznano nieoficjalną nagrodę im. Barbary Dex przyznawaną corocznie przez internautów najgorzej ubranemu uczestnikowi konkursu[19][20][21]. W 2011 oddano 810 głosujących, a 133 z nich przyznano strojom zespołu Eldrine reprezentującego Gruzję[22][23]. Wokalista zespołu Sofio Toroszelidze miała na sobie w czarną sukienkę z zielonymi wstawkami, mającą – według piosenkarki – prezentować gruzińską kulturę. Drugie miejsce w głosowaniu zajął irlandzki duet Jedward (81 punktów), a trzecie – mołdawski zespół Zdob și Zdub (66 pkt)[24].

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ „Avroviziya 2011” qalibi Azərbaycan oldu (azer.). trend.az, 2011-05-15. [dostęp 2014-12-22].
  2. ↑ 6 miast walczy o Eurowizję 2011 | Eurowizja.org
  3. ↑ Gdzie odbędzie się Eurowizja? | Eurowizja.org
  4. ↑ ESC Reference Group zebrała się w Belgradzie | Eurovision.tv
  5. ↑ 43 kraje na liście uczestników w ESC 2011 | Eurovision.tv
  6. ↑ Jon Ola Sand nowym producentem wykonawczym! | Eurovision.tv
  7. ↑ a b Düsseldorf gotowy na zmiany | Eurovision.tv
  8. ↑ Szczegóły dotyczące konkursu w Düsselfdorfie | Eurovision.tv
  9. ↑ Konkurs Piosenki Eurowizji Düsseldorf 2011 | TurquoiseBranding.com
  10. ↑ Olena Omelyanchuk: Ukraine: a new final! (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-02-28. [dostęp 2014-04-08].
  11. ↑ Oksana Faryna: Scandal-tainted vote goes to Mika Newton (ang.). W: Kyiv Post [on-line]. kyivpost.com, 2011-03-04. [dostęp 2014-04-08].
  12. ↑ Olena Omelyanchuk: Mika Newton confirmed as Ukrainian representative (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-03-02. [dostęp 2014-04-08].
  13. ↑ Victor M. Escudero: Mika Newton, an angel from Ukraine (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-04-16. [dostęp 2014-04-08].
  14. ↑ a b c EBU reveals split televoting and jury results | Eurovision.tv
  15. ↑ a b Marcel Bezençon Award - an introduction (ang.). W: Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22].
  16. ↑ a b Status OGAE Polska. [dostęp 2013-02-13].
  17. ↑ ogae.net – Eurovision Fanclub Network (ang.). W: OGAE [on-line]. ogae.net. [dostęp 2013-06-22].
  18. ↑ Mikä ihmeen OGAE? (fiń.). W: OGAE Finlandia [on-line]. euroviisuklubi.fi. [dostęp 2013-06-22].
  19. ↑ The Barbara Dex Award (ang.). W: Euro Dummies [on-line]. eurodummies.wordpress.com. [dostęp 2015-06-23].
  20. ↑ Barbara Dex Award (ang.). W: Eurovision House [on-line]. eurovisionhouse.nl. [dostęp 2015-06-23].
  21. ↑ Media Handbook for Eurovision Song Contest 2012 (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2015-06-23].
  22. ↑ Victor Hondal: Georgia: Eldrine wins Barbara Dex award (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2011-05-22. [dostęp 2013-05-26].
  23. ↑ Dariusz Sułek: Eldrine z nagrodą im. Barbary Dex (pol.). W: OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2011-05-22. [dostęp 2015-06-23].
  24. ↑ Wiwi Bloggs: BARBARA DEX AWARD 2011: GEORGIA’S ELDRINE TOP WORST DRESSED LIST AT EUROVISION 2011 (ang.). W: WIWIBLOGGS.COM [on-line]. wiwibloggs.com, 2011-05-23. [dostęp 2015-06-23].

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Konkurs Piosenki Eurowizji 2011" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy