Kwas zoledronowy

Kwas zoledronowy w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Uwaga

Kwas zoledronowy – fosforoorganiczny związek chemiczny z grupy bisfosfonianów. Jest stosowany jako lek w terapii osteoporozy u kobiet po menopauzie oraz u mężczyzn, u których występuje zwiększone ryzyko złamań kości. Jest też stosowany w celu zapobiegania powikłaniom kostnym u dorosłych pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym z zajęciem kości.

Spis treści

Preparaty i dawkowanie | edytuj kod

W leczeniu osteoporozy

Standardowa dawka kwasu zoledronowego to 5 mg we wlewie dożylnym podawana raz do roku. Postępowanie takie wykazuje znaczące korzyści w porównaniu do placebo, zmniejszając liczbę złamań kręgosłupa i poprawiając gęstość kości w obserwacji 3-letniej; może również zapobiegać nawracającym złamaniom u pacjentów po złamaniu kości biodrowej.

Preparat: Aclasta (Novartis)[1]

W zapobieganiu powikłaniom kostnym podczas choroby nowotworowej

Standardowa dawka kwasu zoledronowego to 4 mg we wlewie dożylnym podawana raz na 3–4 tygodnie. Zapobiega to powikłaniom, takim jak złamania patologiczne, złamania kompresyjne kręgów, hiperkalcemia wywołana chorobą nowotworową.

Preparaty: Zometa (Novartis), Zomikos (Vipharm)[2]

W leczeniu chorób nowotworowych z przerzutami

Kwas zoledronowy jest stosowany w leczeniu przerzutów do kości, a badania w Washington University School of Medicine w St. Louise wskazują, że może być skuteczny również w zapobieganiu przerzutom[3].

Preparat: Zometa (Novartis)

Efekty uboczne | edytuj kod

Działania uboczne obejmują zmęczenie, niedokrwistość, bóle mięśniowe, gorączkę, obrzęk stóp i kończyn dolnych. Objawy grypopodobne są częste po pierwszej infuzji kwasu zoledronowego, jednak nie występują po kolejnych podaniach leku.

Kwas zoledronowy jest szybko usuwany z ustroju przez nerki. Dlatego też jego podawanie jest niewskazane u pacjentów z upośledzoną funkcją nerek lub chorobą nerek.

Rzadkim powikłaniem, które obserwuje się szczególnie u pacjentów onkologicznych leczonych bisfosfonianami, jest martwica kości szczęki. Powikłanie to obserwowane jest szczególnie u pacjentów ze szpiczakiem mnogim, u których wykonana była ekstrakcja zęba.

W trakcie leczenia lekami z grupy bisfosfonianów należy regularnie odbywać kontrole stomatologiczne. Jeśli istnieje konieczność zabiegu stomatologicznego – należy o tym powiadomić lekarza prowadzącego leczenie lekiem z grupy bisfosfonianów.

Przeciwwskazania | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Aclasta. W: EPAR – Product Information [on-line]. [dostęp 2014-07-04].
  2. ↑ Zomikos, charakterystyka produktu leczniczego. Urząd Rejestracji Leków. [dostęp 2014-07-04].
  3. ↑ Stare leki, nowe zastosowania. www.alivia.org.pl. [dostęp 2015-05-05].

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Na podstawie artykułu: "Kwas zoledronowy" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy