Metro w Oslo

Metro w Oslo w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Metro w Oslo (norw. T-banen i Oslo) – system kolei podziemnej w stolicy Norwegii (przy czym większość stacji poza centrum miasta znajduje się na powierzchni ziemi). Operatorem metra jest Sporveien T-banen. Po Sztokholmie, Helsinkach i Petersburgu jest jednym z najdalej na północ wysuniętych systemów metra na świecie. Sieć metra złożona jest z 5 linii o łącznej długości 85 km i 101 stacji (z czego 17 jest pod ziemią). Wszystkie linie łączą się we Wspólnym Tunelu (Fellestunnelen) w centrum. W 2015 roku metro przewiozło ponad 94 miliony pasażerów[1].

Spis treści

Historia | edytuj kod

Dzieje metra w Oslo sięgają roku 1854, kiedy to otwarto najstarszą linię kolejową w Norwegii Hovedbanen, do miasta Eidsvoll przez dolinę Groruddalen. W 1872 roku otwarto linię Drammenbanen przechodzącą przez zachodnie Oslo, a w 1879 roku linię Østfoldbanen przecinającą dzielnicę Nordstrand, oferując ograniczone usługi kolejowe do tych części miasta[2]. W roku 1898 otwarto podmiejską linię tramwajową Holmenkollbanen, która połączyła stacje Majorstuen z Holmenkollen[3]. W roku 1916 trasa linii została wydłużona do Tryvann, z czego ostatni fragment od Frognerseteren jest wykorzystywany tylko przez pociągi towarowe[4].

Pierwsza część szybkiego transportu miejskiego została uruchomiona w 1912 roku linia Ekeberg. Mając ten sam rozstaw szyn co trasa Holmenkollen, miała łączyć się z nią przez tunel tramwajowy biegnący pod miastem, jednak z powodów finansowych pomysł zarzucono[5]. Metro oficjalnie otwarto 22 maja 1966 roku, kiedy otwarto fragment Wspólnego Tunelu między stacjami Brynseng i Jernbanetorget. W październiku otwarto fragment linii Grorud (linia 4 i 5) do stacji o tej samej nazwie. Linia Østensjø została połączona z systemem metra rok później, kiedy to wydłużono ją do stacji Skullerud[6].

Linie | edytuj kod

Metro działa we wszystkich 15 gminach Oslo, a także ma połączenie z pobliską gminą Bærum. Wszystkie pięć linii przechodzi przez Wspólny Tunel w centrum miasta. Fragment linii 4 i 5 pełni rolę kolei obwodowej w śródmieściu. Pociągi jeżdżą zazwyczaj pomiędzy 5 rano (6 rano w weekendy), a 1 w nocy[7].

Stacje | edytuj kod

Linia 1 | edytuj kod


Linia 2 | edytuj kod


Linia 3 | edytuj kod


Linia 4 | edytuj kod


Linia 5 | edytuj kod


Tabor | edytuj kod

Mapa linii metra i linii tramwajowych oraz głównych linii kolejowych w Oslo

Metro w Oslo obsługuje 115 pojazdów typu MX3000. Pojazdy te zostały zamówione w 2003 roku, w 2006 roku dostarczono 83 wagony. W 2010 roku zamówiono kolejne 32 sztuki, które dostarczono dwa lata później[8].

Zajezdnie | edytuj kod

Metro w Oslo ma cztery zajezdnie (Vognhall):

  • Avløs, otwarta w roku 1925,
  • Etterstad,
  • Majorstuen, otwarta w roku 1894,
  • Ryen, otwarta w roku 1964.

Zobacz też | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b 2015 – 41 000 flere reiser hver dag (norw.). Ruter, 2016-02-17.
  2. ↑ Bjerke i Holom 2004 ↓, s. 9.
  3. ↑ Aspenberg 1994 ↓, s. 8.
  4. ↑ Aspenberg 1994 ↓, s. 14.
  5. ↑ Aspenberg 1994 ↓, s. 29.
  6. ↑ Aspenberg 1994 ↓, s. 29–30.
  7. ↑ Rutetabell for T-banen (norw.). Ruter, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-16)].
  8. ↑ Oslo orders more metro cars (ang.). railwaygazette, 2010-12-22. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-10)].

Bibliografia | edytuj kod

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Metro w Oslo" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy