Osadnik (botanika) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Wypukły osadnik w kwiatostanie stokrotki pospolitej
Osadnik, dno kwiatostanowe – silnie skrócona, rozszerzona, spłaszczona lub wypukła oś kwiatostanu, na której osadzone są kwiaty pojedyncze. Występuje w kwiatostanach typu główka i koszyczek[1].
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003. ISBN 83-214-1305-6.
Na podstawie artykułu: "Osadnik (botanika)" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy
OryginałEdytujHistoria i autorzy