Posłusznik w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaPosłusznik (nowicjusz) – osoba przygotowująca się do życia monastycznego. Przebywa ona w monasterze razem z innymi braćmi, ale nie jest jeszcze mnichem.
Okres nowicjatu (cs. posłuszanije) trwa trzy lata. Po tym czasie posłusznik podejmuje decyzję w sprawie dalszego życia monastycznego[1].