Przetrwały przewód tętniczy

Przetrwały przewód tętniczy w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Przetrwały przewód tętniczy (otwarty przewód Botalla, drożny przewód Botalla, łac. ductus arteriosus persistens, ang. patent ductus arteriosus, PDA) – wada wrodzona serca, współistniejąca z innymi wadami serca albo izolowana.

Spis treści

Epidemiologia | edytuj kod

Przetrwały przewód tętniczy stanowi około 10% wad wrodzonych. Częściej obserwowany jest u wcześniaków, 3 razy częściej występuje u dziewcząt[1].

Patofizjologia | edytuj kod

Przewód tętniczy fizjologicznie ulega czynnościowemu zamknięciu około 8 godziny po urodzeniu: wzrost stężenia parcjalnego tlenu we krwi tętniczej (> 50 mm Hg) powoduje obkurczenie ściany naczynia i zamknięcie jego światła. W przypadku, gdy przewód nie ulegnie zamknięciu, powstaje przeciek lewo-prawy, prowadzący do przeciążenia objętościowego lewego przedsionka serca i krążenia płucnego. Konsekwencjami są niewydolność lewokomorowa, odwracalne nadciśnienie płucne, obciążenie prawej komory serca i, w najcięższym przypadku, nieodwracalne stwardnienie płuc (zespół Eisenmengera).

Objawy kliniczne i przebieg | edytuj kod

Przy małym przecieku lewo-prawym przebieg może być bezobjawowy. Duży przeciek wywołuje niewydolność lewej komory i duszność wysiłkową (tachypnoë). U noworodka objawy duszności są inne, ważnym objawem jest męczenie się dziecka w czasie karmienia. Większa jest skłonność do infekcji płucnych.

Objawy osłuchowe | edytuj kod

Dla PDA charakterystyczny jest ciągły szmer skurczowo-rozkurczowy, opisywany jako "maszynowy". Punctum maximum szmeru znajduje się przymostkowo w II lewym międzyżebrzu.

Zapis EKG | edytuj kod

Przy małym przecieku lewo-prawym zapis EKG jest prawidłowy. Przy dużym przecieku występują cechy przerostu lewej komory (wysokie załamki R i głębokie załamki Q w odprowadzeniach przedsercowych V5 i V6).

Powikłania | edytuj kod

Do powikłań PDA należą:

Leczenie | edytuj kod

Można podjać próbę farmakologicznego zamknięcia przewodu tętniczego przez podawanie inhibitorów cyklooksygenazy (np. indometacyny), które obniżają poziom prostaglandyn, odpowiadających za rozszerzanie światła przewodu. Mniejsze stężenie prostaglandyn powoduje obkurczanie się i zamykanie światła przewodu tętniczego. Leczenie operacyjne PDA polega na podwiązaniu przewodu lub przecięcie z podwiązaniem kikutów. U wcześniaków przewód samoistnie ulega zamknięciu do końca 3. miesiąca życia.

Rokowanie | edytuj kod

Skorygowanie odpowiednio wcześnie wykrytej wady przed wystąpieniem powikłań jest obarczone bardzo niską (1%) śmiertelnością operacyjną, rokowanie jest bardzo dobre.

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Szczeklik: Choroby wewnętrzne. Medycyna Praktyczna 2006

Bibliografia | edytuj kod

  • Gerd Herold, Jan Duława: Medycyna wewnętrzna : repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006. ISBN 83-200-3380-2.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Na podstawie artykułu: "Przetrwały przewód tętniczy" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy