Rafael Osuna w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaRafael Herrera Osuna (ur. 15 września 1938 w Meksyku, zm. 4 czerwca 1969 w Salinas Victoria) – meksykański tenisista.
Spis treści
Kariera tenisowa | edytuj kod
Jest uznawany za najwybitniejszego zawodnika w historii tenisa meksykańskiego. Zdobył jeden tytuł wielkoszlemowy w grze pojedynczej, wygrywał również w deblu. W 1963 roku zwyciężył w turnieju US Open, pokonując w finale Franka Froehlinga III 7:5, 6:2, 6:4; grze Froehlinga.
W latach 1961–1963 wystąpił w trzech kolejnych finałach gry podwójnej US Open. Jego partnerem był Antonio Palafox, również Meksykanin. We wszystkich tych finałach para Osuna–Palafox zmierzyła się z Amerykanami Ralstonem i McKinleyem. W 1961 roku zwyciężyła para amerykańska, rok później meksykańska; w 1963 ponownie wygrali Ralston i McKinley, mimo że Meksykanie mieli w piątym secie finału piłkę meczową.
Z jego nazwiskiem są związane jedyne zwycięstwa Meksyku w turnieju wimbledońskim w grze podwójnej. W 1960 roku, z Ralstonem w parze, pokonali w finale Mike'a Daviesa i Bobby'ego Wilsona 7:5, 6:3, 10:8. Osuna miał wtedy 21 lat, Ralston 17; byli nierozstawieni w turnieju i stanowili jedną z najmłodszych triumfujących par w historii Wimbledonu. W 1963 roku para Osuna–Palafox pokonała w finale Pierre'a Darmona i Jeana-Claude Barclaya.
Osuna wygrywał także inne turnieje i przez kilka lat był notowany w ścisłej czołówce światowej. W ocenie specjalistów był najlepszym graczem sezonu 1963.
Obok występów indywidualnych, startował w Pucharze Davisa. Debiutował w maju 1958 roku i występował do końca życia, osiągając bilans 42 wygranych meczów i 23 porażek. W 1962 roku był uczestnikiem awansu Meksyku do finału Pucharu Davisa; w ostatecznej rozgrywce Meksykanie ulegli Australijczykom w grudniu w Brisbane. Osuna przegrał zarówno obie gry pojedyncze (z Rodem Laverem i Neale'em Fraserem), jak i debla w parze z Palafoxem (przeciw Laverowi i Royowi Emersonowi); finał zakończył się wynikiem 5:0 dla Australii.
Również z reprezentacją Australii Rafael Osuna rozegrał swój ostatni mecz w Pucharze Davisa. W maju 1969 roku w mieście Meksyk nastąpił udany rewanż za porażkę w finale kilka lat wcześniej. Osuna tym razem wygrał wszystkie swoje mecze, pokonując w singlu Raya Ruffelsa i Billa Bowreya oraz w deblu – w parze z Vicentem Zarazuą – Johna Alexandra i Phila Denta. Tym samym meczem zakończył swoją wieloletnią pracę kapitan Australijczyków Harry Hopman.
Kilka tygodni potem Osuna zginął w katastrofie lotniczej pod Salinas Victoria w stanie Nuevo León[1].
W 1979 roku został pośmiertnie przyjęty do międzynarodowej tenisowej galerii sławy[1].
Finały w turniejach wielkoszlemowych | edytuj kod
Gra pojedyncza (1–0) | edytuj kod
Gra podwójna (3–2) | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b Rafael Osuna, International Tennis Hall of Fame [dostęp 2018-03-02] .
Bibliografia | edytuj kod
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 29 października 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 29 października 2013].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 29 października 2013].
