Samolot odrzutowy w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Startujący wojskowy samolot odrzutowy F/A-18F Super Hornet Odrzutowy samolot pasażerski Suchoj Superjet 100Samolot odrzutowy, odrzutowiec – samolot, którego napęd stanowi jeden lub więcej silników odrzutowych lub silnik rakietowy. Ściślej rzecz biorąc silniki są najczęściej turboodrzutowymi albo turbowentylatorowymi. Samoloty te rozwijają znaczne prędkości, często poddźwiękowe, a nawet ponaddźwiękowe.
Spis treści
Pierwsze odrzutowce | edytuj kod
Pierwsze prace nad silnikiem odrzutowym rozpoczęły się w latach 30. XX wieku. Pracowały nad nim zespoły z Wielkiej Brytanii pod przewodnictwem Franka Whittle'a oraz z Niemiec z Hansem von Ohairem na czele. Pierwszym wojskowym samolotem odrzutowym był Heinkel He 178 (nie był to jednak pierwszy samolot z silnikiem odrzutowym, był nim Coandă 1910), pierwszym myśliwcem użytym bojowo był Messerschmitt Me 262.
Przelot dokonany w 1940 samolotem Campini Caproni CC.2 został uznany oficjalnie przez FAI za pierwszy udany lot odrzutowcem (wcześniejszy lot niemieckim samolotem Heinkel He 178 w 1939 nie był przelotem publicznym)[1]
Pasażerskie odrzutowce | edytuj kod
Pierwszym odrzutowcem pasażerskim był De Havilland Comet. Wszedł do regularnej służby w 1952 r. Wzrost popularności lotów pasażerskich przyczynił się do powstania takich samolotów jak Boeing 747, mogący przewozić ponad 500 pasażerów, czy też Tu-144 – najszybszy samolot pasażerski na świecie.
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Enzo Angelucci; Paolo Matricardi. Campini Caproni C.C.2 in Guida agli Aeroplani di tutto il Mondo. Mondadori Editore. Milano, 1979, Vol. 5, pp. 218-9.
.jpg){kind=link}
_over_Italy.jpg){kind=link}