Skocznia narciarska

Skocznia narciarska w encyklopedii

Skocznia narciarska – obiekt, na którym odbywają się zawody w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej.

Spis treści

• 1 Budowa skoczni narciarskiej
• 2 Klasyfikacja skoczni narciarskich
• 3 Skocznie narciarskie w Polsce
  • 3.1 Czynne skocznie narciarskie w Polsce
• 4 Skocznie narciarskie w pozostałych krajach na świecie
  • 4.1  Argentyna
  • 4.2  Australia
  • 4.3  Austria
  • 4.4  Białoruś
  • 4.5  Bośnia i Hercegowina
  • 4.6  Bułgaria
  • 4.7  Chiny
  • 4.8  Chorwacja
  • 4.9  Czarnogóra
  • 4.10  Czechy
  • 4.11  Dania
  • 4.12  Estonia
  • 4.13  Finlandia
  • 4.14  Francja
  • 4.15  Gruzja
  • 4.16  Hiszpania
  • 4.17  Holandia
  • 4.18  Islandia
  • 4.19  Japonia
  • 4.20  Kanada
  • 4.21  Kazachstan
  • 4.22  Korea Południowa
  • 4.23  Liechtenstein
  • 4.24  Litwa
  • 4.25  Łotwa
  • 4.26  Macedonia Północna
  • 4.27  Niemcy
  • 4.28  Norwegia
  • 4.29  Nowa Zelandia
  • 4.30  Rosja
  • 4.31  Rumunia
  • 4.32  Serbia
  • 4.33  Słowacja
  • 4.34  Słowenia
  • 4.35  Stany Zjednoczone
  • 4.36  Szwajcaria
  • 4.37  Szwecja
  • 4.38  Turcja
  • 4.39  Ukraina
  • 4.40  Węgry
  • 4.41  Wielka Brytania
  • 4.42  Włochy
• 5 Zobacz też
• 6 Linki zewnętrzne
• 7 Przypisy

Budowa skoczni narciarskiej | edytuj kod

Skocznia narciarska składa się z^[1]:

• belki startowej, która określa długość najazdu. Sędziowie, przesuwając belkę do góry lub w dół, regulują długość rozbiegu, co ma wpływ na prędkość, jaką uzyskuje zawodnik. Jeżeli zbyt wielu skoczków ląduje poza linią bezpieczeństwa, konkurs jest przerywany, a rozbieg skraca się poprzez przesunięcie belki startowej;
• rozbiegu o nachyleniu 30–40 stopni zakończonego progiem o nachyleniu 5–11 stopni;
• progu skoczni – miejsca, w którym zawodnik odbija się w górę. Do lat 80. XX wieku funkcjonowały progi poziome, które katapultowały skoczka w górę. Przebudowanie progów wydłużyło skoki;
• buli, czyli grzbietu skoczni. Za nim zaczyna się zeskok o nachyleniu 45 stopni, a więc miejsce, gdzie skoczkowie lądują. Jeśli narciarz spada tuż za bulą, oznacza to, że nie odbił się w ogóle albo odbił się zbyt wysoko;
• punktu K (punktu konstrukcyjnego). Punkt ten służy do oceny długości skoku. Jeżeli zawodnik wyląduje w punkcie „K”, otrzymuje 60 punktów (120 punktów w przypadku konkursów na skoczniach mamucich). Jeśli go przeskoczy, otrzymuje punkty dodatkowe, a w przypadku wcześniejszego wylądowania są one mu odejmowane. W sytuacji, gdy zawodnik odda bardzo krótki skok, może otrzymać za niego punkty ujemne, jednak sumaryczna nota za odległość skoku i za styl nie może być niższa niż 0;
• Punktu sędziowskiego - Punkt ten jest posadowiony na 95% długości skoczni, w danym punkcie znajdują się sędziowie podczas konkursów; skoków narciarskich i kombinacji norweskiej
• linii bezpieczeństwa (zwanej inaczej rozmiarem skoczni („HS”)): jest to punkt wyznaczający granicę bezpieczeństwa skoków. Poza tą linią żaden skoczek nie powinien lądować, bowiem teren niebezpiecznie się spłaszcza. Zbyt dalekie lądowanie może spowodować wypadek, niemniej jednak większość rekordów skoczni przekracza tę linię;
• szpaleru choinek (linii upadku): do tego miejsca zawodnik nie powinien upaść. Jeżeli to zrobi, sędziowie odejmują punkty za nieprawidłowe lądowanie. Jest to linia, do której ocenia się prawidłowy skok i ostatni jego etap – tak zwany odjazd. Linię tę nazywa się również linią kończącą odjazd;
• dojazdu – jest to teren, na którym skoczkowie wyhamowują po wylądowaniu, a następnie wypinają narty. Zbyt krótki odjazd może przyczynić się do tego, iż skoczkowie nie zdążą wytracić prędkości i uderzają w bandy z reklamami, dlatego buduje się w takich wypadkach tak zwane przeciwstoki, które powodują lepsze wytracenie prędkości.

Aby zapobiec budowie niebezpiecznie dużych skoczni FIS wprowadziła „regułę 135 metrów”, która ustala, iż maksymalna różnica wysokości między progiem a punktem „HS” nie może przekroczyć 135 metrów, aby skocznia otrzymała homologację i tym samym została dopuszczona do zawodów pod patronatem FIS.

Klasyfikacja skoczni narciarskich | edytuj kod

Klasyfikacja skoczni ze względu na odległość sędziowską została wprowadzona w sezonie 2004/2005, klasyfikacja ze względu na odległość konstrukcyjną była używana przed tą datą.

Termin skocznia średnia jest niekiedy (niepoprawnie) używany zamiennie z terminem skocznia normalna.

Skocznie narciarskie w Polsce | edytuj kod

Pierwsze skoki na ziemiach polskich oddano w Sławsku koło Lwowa. Na początku lat 20. XX w. skakano również w Zakopanem na Antałówce, Kalatówkach czy w Dolinie Jaworzynce; w Wiśle na Baraniej Górze i w Głębcach; Krynicy, czy Worochcie (obecnie Ukraina).

Przełom nastąpił po zbudowaniu Wielkiej Krokwi według projektu Karola Stryjeńskiego w 1925 r. Był to doskonały obiekt treningowy dla polskich skoczków. Już w 1929 r. jej rekord był dłuższy o 3 metry od odległości 60 m. Skocznie w Polsce masowo były budowane przed II wojną światową na terenie całej Polski.

Następny boom na skocznie nastąpił w latach 60. i 70. Wiele z nich budowano w czynie społecznym. Większość obiektów z tamtego okresu niszczała i na początku lat 90. XX w. wiele było w fatalnym stanie technicznym.

Dzięki sukcesom Adama Małysza wszczęto wiele inicjatyw związanych z budową skoczni. Kilka zostało wybudowanych przez okolicznych mieszkańców wspólnymi siłami. Jednak kiedy w 2004 roku ruszył Program Rozwoju Skoków Narciarskich Polskiego Związku Narciarskiego, zaczęto budowę obiektów na terenie całej Polski. W latach 2004 -2006 otwarto nowe skocznie w Zagórzu K-40, K-20, K-10 W lecie 2008 r. została przebudowana skocznia w Wiśle-Malince. Po remoncie ma ona wymiary K-120 / HS134. Ponadto jest wyposażona w igelit, sztuczne oświetlenie, armatki śnieżne. 28 lutego i 1 marca 2009 odbyły się tam zawody Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich. W 2008 roku otwarto także zmodernizowaną skocznie w Szczyrku Skalite K 95, na przełomie 2009 roku dobudowano obok skoczni głównej K 95 obiekt o punkcie K usytuowanym na 70 metrze (HS-77) a w 2010 roku dobudowano skocznie K 40 (HS 44) i uroczyście otwarto podczas mistrzostw Polski w skokach narciarskich ^[.1]. W 2010 roku w Bielsku-Białej wybudowane zostały przez klub narciarski LKS Klimczok Bystra dwie, igelitowe skocznie narciarskie K27 i K18. W lipcu 2015 roku otwarto trzy nowe skocznie w Wiśle Centrum K 10, K 20 i K 40. Kolejne modernizacje planowane są Zakopanem - w 2017 roku zmodernizowana ma być Wielka Krokiew, a w latach 2018 - 2020 kompleks Średniej Krokwi. W latach 2015-2017 poddano remontowi także skocznię narciarską na Kruczej Skale w Lubawce, dzięki czemu można znów rozgrywać tam zawody i treningi. W 2018 roku w Chochołowie wybudowane zostaną dwie nowe skocznie HS 16 i HS 30 które mają ułatwić dzieciom z Podhala w treningi w związku z planowaną i konieczną modernizacją kompleksu Średniej Krokwi.

Skocznia narciarska znajdowała się również w Warszawie przy ulicy Czerniowieckiej na Mokotowie. Została zbudowana w latach 1955-1959 pokrytą igelitem z wieżą startową o wysokości 35 m. Na tej skoczni oficjalny rekord wynosi 40,5 m przez Antoniego Łaciaka. Skakano na niej wyłącznie latem. Ostatnie zawody zostały rozegrane w latach siedemdziesiątych, potem skocznia zaczęła popadać w ruinę i na przełomie 2010 i 2011 roku została rozebrana.

Czynne skocznie narciarskie w Polsce | edytuj kod

Skocznie nieczynne lub nieużytkowane lub amatorskie lub budowane w przyszłości:

• Orlinek im. Stanisława Marusarza (Karpacz): K-85
• Kompleks Olimpii Goleszów (Goleszów): K-50, K-30, K-25, K-17
• Kompleks Górnika Iwonicz (Iwonicz-Zdrój): K-40, K-20
• Łękawka (Gilowice): K-20, K-14
• Skocznia narciarska w Skawicy (Skawica): K-20
• Skocznia narciarska w Tułowicach (Tułowice): K-5, K-3
• Dobrzenianka (Dobrzeń Wielki): K-4
• Rudzka Góra (Łódź): K-15 i K-5
• Sieniawa (Sieniawska Planica): K-20
• Kobylepole (Poznań) K-20

Skocznie narciarskie w pozostałych krajach na świecie | edytuj kod

Lista zawiera skocznie istniejące, czynne oraz nieczynne. W przypadku braku danych o nazwie skoczni, wpisane jest miasto, w którym się znajduje. (miasto – nazwa skoczni – punkt konstrukcyjny)

 Argentyna | edytuj kod

 Australia | edytuj kod

 Austria | edytuj kod

• Achomitz / Zahomc (Natursprunganlage): K-75, K-50, K-32, K-20
• Andelsbuch (Wälderschanze): K-85
• Arthurhaus (Schanze am Arthurhaus): K-43, K-21
• Bad Goisern am Hallstättersee (Kalmberg-Schanzen): K-90, K-70, K-45, K-20
• Bad Hofgastein (Bilgerischanze): K-50, K-20
• Bad Mitterndorf / Bad Heilbrunn (Heilbrunnschanzen): K-43, K-26, K-18
• Bezau: K-42, K-22
• Bregencja (Schanze am Pfänder): K-45
• Breitenwang (Otto-Wagner-Schanzen): K-35, K-20
• Breitenwang (Raimund-Ertl-Schanze): K-85
• Dornbirn/Bödele (Lankschanzen): K-75, K-50, K-25
• Eisenerz (Erzberg Arena): K-90, K-75, K-60, K-40
• Fieberbrunn (Silberbergschanze): K-50, K-15
• Fulpmes (Fischteichschanze): K-60
• Hinzenbach (Energie AG-SkisprungArena): K-90, K-40, K-20
• Höhnhart (Drei-Tannenschanze am Moosberg): K-45, K-30, K-20
• Kitzbühel (Schattbergschanze): K-45, K-35, K-15
• Klagenfurt (Sattnitzschanzen): K-50, K-30, K-18
• Mayrhofen (Hausererschanze): K-67, K-40, K-20
• Murau (Hans-Walland-Großschanze): K-120
• Murau (Gumpoldschanze): K-85
• Murau (Schülerschanzen): K-55, K-35, K-15
• Mürzzuschlag (Ganzsteinschanze): K-55, K-28, K-12
• Natters (Herrensteigschanze): K-37, K-20
• Ramingstein (Hans-Lechner-Schanzen): K-50, K-30, K-20
• Ramsau (Mattensprunganlage): K-90
• Ramsau (Minzlhofschanzen): K-40, K-30, K-15
• Riezlern (Mahdtal-Egg-Schanze): K-40, K-20
• Rottenmann (Karl-Horn-Sprunganlage): K-44, K-30, K-15, K-10
• Saalfelden am Steinernen Meer (Felix-Gottwald-Schisprungstadion): K-85, K-60, K-30, K-15
• Schwarzach im Pongau (Urfahrschanze): K-80, K-50, K-25, K-15
• Seefeld (Casino Arena): K-90
• Stams (Brunnentalschanzen): K-105, K-60
• St. Johann in Tirol (Willi-Gantschnigg-Schanze): K-42, K-26, K-16
• Velden (Marienhofschanze): K-60
• Velden (Hugo-Schwarz-Schanze): K-15
• Waldzell (Schratteneck): K-28, K-18
• Wörgl (Sprungzentrum): K-83, K-50, K-30, K-20, K-10

 Białoruś | edytuj kod

 Bośnia i Hercegowina | edytuj kod

 Bułgaria | edytuj kod

 Chiny | edytuj kod

 Chorwacja | edytuj kod

 Czarnogóra | edytuj kod

 Czechy | edytuj kod

• Machov Hurka (): K-64, K-34, K-19, K-12, K-8
• Trzyniec (Nydek): K-40, K-24
• Trutnov: K-50, K-18
• Desná (Skokansky Areal): K-60, K-38, K-20
• Kozloviče (Sokol): K-18, K-9
• Zadov (Stachy): K-88, K-70, K-52, K-25
• Špindlerův Mlýn (Svatý Petr): K-86, K-50, K-28, K-16
• Lomnice (V. Popelkach): K-70, K-43, K-27, K-12, K-6

 Dania | edytuj kod

 Estonia | edytuj kod

 Finlandia | edytuj kod

 Francja | edytuj kod

 Gruzja | edytuj kod

 Hiszpania | edytuj kod

 Holandia | edytuj kod

 Islandia | edytuj kod

 Japonia | edytuj kod

 Kanada | edytuj kod

 Kazachstan | edytuj kod

 Korea Południowa | edytuj kod

 Liechtenstein | edytuj kod

 Litwa | edytuj kod

 Łotwa | edytuj kod

 Macedonia Północna | edytuj kod

 Niemcy | edytuj kod

• Kreuzkof Schanze (Bad Griesbach): K-57
• Adler-Skistadion (Hinterzarten): K-95
• Marktiegelschanze (Lauscha): K-92
• Fichtelbergschanzen (Oberwiesenthal): K-95
• Adlerschanzen (Schönwald): K-85
• St Georg Sprungschanze (Winterberg): K-81
• Ruhesteinschanzen (Baiersbronn): K-85
• Langenwaldschanze (Schonach): K-90
• Ochsenkopfschanze (Bischofsgrün): K-64
• Pöhlbachschanze (Pöhla): K-60
• Baptist-Kitzlinger-Schanze (Rastbüchl): K-76
• Kälbersteinschanzen (Berchtesgaden): K-90

 Norwegia | edytuj kod

 Nowa Zelandia | edytuj kod

 Rosja | edytuj kod

• Berezniki (Ski Jump Complex): K-64, K-40, K-25, K-10
• Kaługa (Kwan): K-60, K-15
• Kaługa (Szopino): K-55, K-30, K-20, K-10
• Kazań: K-60
• Kirow: K-90
• Kirowsk (Apatity): K-100, K-62, K-45, K-35, K-15
• Kizieł: K-60, K-40, K-30, K-20, K-10
• Kudymkar (Parma): K-60, K-40, K-30, K-20, K-10

 Rumunia | edytuj kod

 Serbia | edytuj kod

 Słowacja | edytuj kod

 Słowenia | edytuj kod

• Ihan (Sam Skakalnica): K-60, K-35, K-22, K-15
• Logatec (Sekirica): K-50, K-24, K-11, K-8
• Mengeš: K-30, K-20, K-14
• Moravče (Cicelj): K-58, K-22, K-15, K-8
• Pečarovci (Skakalnica Goričko): K-28
• Planica-Rateče (Mali Skakalnici): K-70, K-50
• Polhov Gradec: K-27
• Ponikve: K-35, K-12
• Ravne na Koroškem: K-60, K-30, K-20, K-10
• Šentilj: K-30, K-20, K-12
• Šoštanj (Munti): K-16
• Tržic (Sebenje): K-50, K-35, K-25, K-15, K-10
• Velika Racna (Cusperk): K-50, K-30, K-25, K-14, K-8
• Vinje (Za Ograjo): K-25
• Volča pri Poljanah (Volča-Skakalnica): K-22
• Zagorje ob Savi (Kisovec): K-50, K-25, K-15, K-8
• Žiri: K-55, K-35, K-26, K-15
• Žirovnica (Glenca): K-32, K-22, K-12, K-8

 Stany Zjednoczone | edytuj kod

 Szwajcaria | edytuj kod

 Szwecja | edytuj kod

 Turcja | edytuj kod

 Ukraina | edytuj kod

 Węgry | edytuj kod

 Wielka Brytania | edytuj kod

 Włochy | edytuj kod

Zobacz też | edytuj kod

• Wyciąg narciarski

Linki zewnętrzne | edytuj kod

• Archiwum skoczni narciarskich (en, de)

Przypisy | edytuj kod

1. ↑ Paweł Stawowczyk: Elementy skoczni narciarskiej. [dostęp 2011-03-09].
2. ↑ Adaś, Zakopane (pol.). skisprungschanzen.com. [dostęp 2015-01-05].
3. ↑ ^{a b c} Nowy kompleks skoczni w Wiśle-Centrum: (pol.). Skocznie narciarskie archiwum. [dostęp 2021-01-27].
4. ↑ Tadeusz Mieczyński, Marcin Hetnał: Skoki narciarskie: MP w Szczyrku: Małysz z kolejnym tytułem Mistrza Polski!. skijumping.pl, 2010-07-22. [dostęp 2010-07-27].
5. ↑ Bartosz Leja: Nowe życie skoczni w Lubawce, otwarcie obiektu na Kruczej Skale (pol.). Skoki Polska, 28.02.2016. [dostęp 2021-01-27].
6. ↑ ^{a b} Chochołów Gumolaste (pol.). Skocznie Narciarskie Archiwum. [dostęp 2021-01-27].
7. ↑ Vikersund godkjent som K-200 (norw.). vikersund.no, 2015-02-12. [dostęp 2016-09-28].

Na podstawie artykułu: "Skocznia narciarska" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy