Straty eksploatacyjne

Straty eksploatacyjne w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Strata eksploatacyjna – część zasobów złoża kopaliny nienadająca się do eksploatacji lub użytkowania, powstała wskutek okoliczności związanych z eksploatacją lub dostrzeżonych w trakcie wydobycia. Strat eksploatacyjnych nie można przewidzieć na etapie rozpoznawania złoża, w wytworzonej dokumentacji geologicznej. Najważniejszymi źródłami strat są:

  • naturalne zanieczyszczenia złoża,
  • żyły i przerosty skały płonnej, stopień zwietrzenia skał, spękania obniżające przydatność gospodarczą kopaliny, które nie były uprzednio przewidziane w dokumentacji geologicznej,
  • związanie spągowej części złoża ze skałą płonną, nadmierne zawodnienie części złoża, nieopłacalność eksploatacji złoża o zbyt małej miąższości,
  • pogorszenie jakości kopaliny (np. wskutek zabrudzenia części złoża, prowadzenia robót strzałowych, technik urabiania skały, przyjętego systemu eksploatacji).

Zobacz też | edytuj kod

Bibliografia | edytuj kod

  • J. I. Korzeniowski, Ruch zakładów eksploatujących złoża kopalin, Wrocław 2010, s. 55 i nast.
Na podstawie artykułu: "Straty eksploatacyjne" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy