Tarcza Narwik w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaTarcza Narwik (niem. Narvikschild) – niemieckie odznaczenie wojskowe (tarcza naramienna) ustanowione przez Adolfa Hitlera 19 sierpnia 1940 roku. Przyznawane żołnierzom wojsk lądowych Heer, Kriegsmarine i Luftwaffe za udział w bitwie o Narwik w trakcie kampanii norweskiej 1940 roku. Odznaczenie jako pierwszy otrzymał generał Eduard Dietl 21 marca 1941 roku.
Tarcza Narwik wykonana była z białego metalu, wykańczanego na stare srebro. Na tarczy poniżej godła III Rzeszy znajdował się napis "NARVIK", a pod napisem data 1940 rozdzielona szarotką alpejską (symbol strzelców alpejskich) i skrzyżowane ze sobą kotwica (symbol Kriegsmarine) i śmigło (symbol Luftwaffe). Tarczę noszono na sukiennej podkładce w górnej części lewego rękawa; obowiązywało noszenie jej zarówno na kurtce, jak i na płaszczu[1].
Galeria | edytuj kod
-
Strzelec alpejski z tarczą
-
Marynarz Kriegsmarine z tarczą
-
Generał Eduard Dietl z tarczą na rękawie w towarzystwie fińskiego generała Oivy Willamo
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ TomaszT. Nowakowski TomaszT., Strzelcy górscy III Rzeszy, MariuszM. Skotnicki, Warszawa: Wydawnictwo Barwa i Broń, 2006, ISBN 978-83-923074-6-1, OCLC 671873525 .
